هنگامی که دندانپزشک، متخصص پروتزهای دندان مصنوعی یا دندانساز شما در مورد “ریلاین کردن” صحبت می کند، منظور او پوششی است که روی سطح داخلی دندان مصنوعی شما قرار داده می شود، جایی که روی لثه شما قرار می گیرد. اعمال این آستر به طور مؤثری سطحی از پروتز که روی لثه قرار می گیرد را تغییر داده و بهبود می بخشد و در نتیجه حفظ آن داخل دهان را بهبود می دهد. به طور کلی، سه نوع ریلاین وجود دارد: یک ریلاین سخت، یک ریلاین نرم و یک ریلاین موقت. اینها را می توان برای پروتزهای کامل یا پارسیل اعمال کرد.

یک ریلاین سخت هر دو تا سه سال یک مرتبه توصیه می شود تا تناسب خوبی بین سطح زیرین دندان مصنوعی و توپوگرافی دهان شما حفظ شود، بنابراین یکپارچگی ساختار پروتز حفظ می شود و عمر پروتز طولانی می شود.

ریلاین های نرم برای بیمارانی توصیه می شوند که درد و بافت های حساس لثه دارند، بنابراین این امکان را بوجود می آورند که در طول زمان فرد به استفاده از دندان مصنوعی عادت کند. یک پوشش اسفنجی که روی سطح داخلی دندان مصنوعی اعمال می شود، از لثه و دهان در برابر فشار گاز گرفتن و جویدن در حین بهبودی دهان محافظت می کند و در نتیجه احتمال تحریک بیشتر لثه یا ایجاد زخم را کاهش می دهد.

ریلاین های موقت یک لایه ضربه گیر دارویی بین لثه و دندان مصنوعی شما ایجاد می کنند تا نقاط دردناک یا بافت های ملتهب را التیام بخشند. برخی از بیماران ممکن است به دلیل نگهداری ضعیف که منجر به ساییدگی بافت لثه می شود، به درمان موقت نیاز داشته باشند. با این حال، اکثر ریلاین های موقت پروتز برای کمک به التیام بافت لثه بعد از کشیدن دندان و قرار دادن دندان مصنوعی فوری انجام می شوند. سپس یک ریلاین سخت در عرض 1 تا 6 ماه پس از دریافت دندان مصنوعی فوری اعمال می شود.

ریلاین کردن پروتز دندان مصنوعی

ریلاین کردن پروتز دندان مصنوعی

چرا به ریلاین کردن دندان مصنوعی نیاز داریم؟

هنگامی که دندان های طبیعی از دست می روند، چه در نتیجه بیماری یا تروما، بوجود آمدن تغییرات در دهان و فک اجتناب ناپذیر است. در حالی که پروتزهای مصنوعی از دندان های طبیعی تقلید می کنند و به حمایت از چارچوب دهان شما کمک می کنند، از دست دادن یا تحلیل رفتن استخوان همچنان رخ می دهد و باعث کوچک شدن بافت های دهان می شود. ریلاین کردن پروتزهای دندان مصنوعی برای تطبیق با این تغییرات و اطمینان از تناسب نزدیک مداوم ضروری است.

پروتزهای مصنوعی باید به خوبی قرار بگیرند تا از مسائلی مانند ایجاد نقاط حساس، زخم شدن، رشد بیش از حد بافت و بروز عفونت جلوگیری شود. ریلاین کردن دندان مصنوعی تناسب نزدیک مورد نیاز برای جلوگیری از مشکلات ناشی از نامناسب بودن دندان مصنوعی و گیر کردن ذرات غذا را باز می گرداند. دندان مصنوعی لق همچنین می تواند باعث خجالت و ناامنی فرد استفاده کننده از ترس از بیرون پریدن آن هنگام خندیدن یا غذا خوردن شود. علاوه بر این، دندان مصنوعی شل یا نامناسب ممکن است تحت فشارهای معمولی غذا خوردن ترک بخورد یا بشکند. معاینه و نگهداری منظم می تواند از این سناریوی ناخوشایند جلوگیری کند.

هزینه ریلاین دندان مصنوعی چقدر است؟

در حالی که قیمت ها ممکن است بین کلینیک ها متفاوت باشند، تخمین هزینه های ریلاین کردن دندان مصنوعی به شرح زیر است:

نوع ریلاین و پروتز دندان مصنوعی هزینه ریلاین کردن پروتز
ریلاین سخت دست دندان کامل (از) 400 دلار
ریلاین سخت پروتز پارسیل (از) 380 دلار
ریلاین نرم پروتز مصنوعی (از) 400 دلار
ریلاین موقت پروتز مصنوعی 150 دلار

از ریلاین دندان مصنوعی چه انتظاری باید داشت؟

می توانید انتظار داشته باشید که یک ریلاین پروتز که به خوبی انجام شده باشد نه تنها تناسب خوبی ایجاد کند، بلکه ظاهر و اعتماد به نفس شما را برای جویدن، صحبت کردن و خندیدن به طور طبیعی، بدون ترس از جابجایی، احیاء کند. ریلاین کردن دندان مصنوعی طول عمر، تناسب و راحتی پروتز شما را افزایش می دهد و در برابر آسیب های ناشی از استرس غیر ضروری ناشی از خوردن، جویدن و گاز گرفتن روی دندان های مصنوعی لق محافظت ایجاد می کند.

ریلاین دندان مصنوعی

ریلاین دندان مصنوعی

ریلاین دندان مصنوعی چقدر طول می کشد؟

مواد مورد استفاده برای ریلاین سخت دندان مصنوعی به بخشی از پروتز آکریلیک تبدیل می شود. بنابراین شما می توانید انتظار داشته باشید که به اندازه دندان مصنوعی شما عمر داشته باشد.

ریلاین های نرم موقتی تر هستند و بسته به شرایط فردی بین 12 تا 18 ماه عمر می کنند.

ریلاین های موقتی و حالت دهنده بافت، راه حل های موقتی هستند که تا زمان بهبودی دهان، معمولاً بین دو تا شش هفته، استفاده می شوند.

آیا پروتز دندان مصنوعی ریلاین شده من باید مزه بدی داشته باشد؟

برخی از بیماران از طعم بد اولیه پس از ریلاین نرم شکایت دارند. مهم است که به خاطر داشته باشید تحمل طعم فردی است. چیزی که بعضی ها را آزار می دهد ممکن است دیگران را آزار ندهد. با این حال، تجربه یک طعم ناخوشایند پس از ریلاین کردن موقتی است و با خیساندن پروتز در محلولی از آب گرم (نه داغ) و بی کربنات سدیم برای حدود ده دقیقه هر روز تا زمانی که طعم آن از بین برود می توان آن را برطرف کرد. برخی از بیماران مکیدن پاستیل نعنایی را برای پوشاندن هرگونه مزه ناخوشایند مؤثر می دانند.

چگونه می توان فهمید که دندان مصنوعی به ریلاین شدن نیاز دارد؟

علائمی که نشان می دهند ممکن است به ریلاین دندان مصنوعی نیاز داشته باشید عبارتند از اینکه پروتزهای مصنوعی شما به خوبی زمانی که جدید هستند در جای خود قرار نمی گیرند. هنگامی که پروتزهای مصنوعی داخل دهان شما شل می شوند یا متوجه می شوید که غذا در زیر پروتز انباشته شده است، وقت آن است که به متخصص پروتز خود مراجعه کنید.

ما توصیه می کنیم یک بررسی سالانه پروتز دندان مصنوعی را انجام دهید تا مشخص شود در صورت وجود یک مشکل، برای بازگرداندن یک تناسب خوب به ریلاین نیاز است یا خیر. در طول این مشاوره، متخصص پروتز دندانی شما در مورد وضعیت سلامت پروتز شما توصیه هایی می کند، اینکه آیا به ریلاین نیاز است یا صرفاً به تنظیم نیاز است. در برخی موارد، اگر دندان مصنوعی شما قدیمی یا آسیب دیده باشد، با ریلاین کردن نمی توان به نتایج مطلوبی دست یافت و ممکن است به پروتز جدید نیاز باشد.

 

آیا هنوز چسب دندان مصنوعی لازم است؟

یکی از مزایای یک پروتز مناسب، احتباس بیشتر است – به این معنا که حتی هنگام غذا خوردن، صحبت کردن یا خدای ناکرده، فریاد زدن در دهان شما باقی می ماند. از آنجا که ریلاین کردن دندان مصنوعی شکاف ها یا فضاهای بین لثه و سطح مناسب پروتز که ممکن است به دلیل تحلیل طبیعی استخوان و جابجایی دندان های طبیعی باقیمانده ایجاد شده باشند را به حداقل می رساند، ساکشن یا حفظ پروتز افزایش می یابد و استفاده از چسب پروتز را غیر ضروری می کند.

حتی اگر بیمار استفاده از چسب دندان مصنوعی را مطلوب تشخیص دهد، حداقل به مدت 72 ساعت پس از ریلاین کردن توصیه نمی شود. پس از این مدت، اجتناب از استفاده از آن این امکان را برای شما فراهم می کند که تشخیص دهید آیا مشکلی در تناسب پروتز جدید دندانه دار شما وجود دارد که باید توسط پروتز شما برطرف شود یا خیر. چسب دندان مصنوعی می تواند در تعیین این که چه مشکلی ممکن است وجود داشته باشد، اشتباه ایجاد کند.

چسب دندان مصنوعی لازم است؟

چسب دندان مصنوعی لازم است؟

چگونه می توان پروتز ریلاین شده خود را تمیز کرد؟

تمیز کردن پروتز ریلاین شده مانند تمیز کردن دندان مصنوعی معمولی است با چند مورد استثناء.

ریلاین سخت مانند یک دندان مصنوعی جدید است و ممکن است به همان روش تمیز شود، به خاطر داشته باشید که هیچ دندان مصنوعی، از جمله دندان مصنوعی که ریلاین شده است، هرگز نباید با یک مسواک دارای فرچه سفت و هرگز نباید با خمیر دندان ساینده تمیز شود.

با پروتزهایی که ریلاین موقت و نرم دارند، بخصوص به مدت حداقل 72 ساعت، تا زمانی که مواد ریلاین کیور شوند، ملایم باشید. هیچ یک از این نوع ریلاین ها نباید در طول شب در محلول تمیز کننده پروتز خیس شوند. در هر دو مورد، انجام این کار به ریلاین ظریف آسیب می رساند.

مسواک زدن زیر آب روان تا گرم با یک مسواک نرم برای از بین بردن ذرات غذا کافی است.

چه مدت طول می کشد تا یک ریلاین پروتز مصنوعی تهیه شود؟

با کمی برنامه ریزی می توان در عرض یک روز ریلاین دندان مصنوعی را انجام داد، به این معنا که شما برای مدت طولانی بدون پروتز خود نخواهید بود. پس از مشاوره اولیه برای تعیین نیازهای شما، متخصص پروتز شما ترتیبی خواهد داد که صبح دندان مصنوعی خود را تحویل دهید و بعد از ظهر آن را که به تازگی ریلاین شده است تحویل بگیرید.

آیا می توان ریلاین دندان مصنوعی را در منزل انجام داد؟

همه ما ممکن است با وسوسه راحتی، صرفه جویی در زمان و مهم تر از همه، صرفه جویی در هزینه ها، مسیر DIY  (انجام توسط خود فرد) را برای برخی از کارها دنبال کرده باشیم. با این حال، لطفاً قبل از اینکه بخواهید یک ریلاین دندان مصنوعی DIY را در منزل انجام دهید، نکات زیر را در نظر بگیرید. ممکن است در دراز مدت دندان مصنوعی شما را نجات دهد، باعث صرفه جویی در سلامتی و پول شما شود.

انتظار یک نتیجه حرفه ای بدون بهره مندی از تخصص حرفه ای یک راهکار گمراه کننده است که می تواند پایان خوبی نداشته باشد.

استفاده نادرست از مواد آستر می تواند منجر به قرار گرفتن نامناسب پروتز داخل دهان شود، تناسب را به خطر بیندازد و منجر به بروز ناراحتی شود. مشکلات دیگری که با استفاده از ریلاین کردن DIY  دندان مصنوعی بوجود می آیند شامل برآمدگی گونه ها یا لب های بیرون زده هستند که باعث می شوند دهان شما بیش از حد پر به نظر برسد. علاوه بر این، مواد شیمیایی خشن که برخی از آسترهای DIY از آنها ساخته می شوند، می توانند باعث تهوع و بروز مشکلات در حس چشاسس در برخی افراد شوند.

می توان ریلاین دندان مصنوعی را در منزل انجام داد؟

می توان ریلاین دندان مصنوعی را در منزل انجام داد؟

کلام پایانی

ریلاین کردن دندان مصنوعی “در صورت نیاز” می تواند باعث صرفه جویی در هزینه های شما و عدم بروز ناراحتی ناشی از لق شدن یا شکستگی دندان مصنوعی شود. مهم تر از آن، همانطور که انتظار ندارید ماشین شما بدون تعمیر و نگهداری منظم به کار خود ادامه دهد، پروتز دندان مصنوعی شما نیز اگر به خوبی از آنها مراقبت کنید، بهترین خدمات را به شما خواهد داد. ریلاین کردن دندان مصنوعی بهترین تناسب و در نتیجه راحتی پروتز شما را حفظ خواهد کرد و از ایجاد زخم های ناخوشایند داخل دهان و بروز درد لثه یا حتی عفونت های ناشی از لق شدن پروتز جلوگیری خواهد کرد. یک پروتز مناسب نه تنها شما را به بهترین شکل ظاهر می کند، بلکه به این معنا است که می توانید غذا بخورید، صحبت کنید و بخندید، با اطمینان از این که آنها از دهان بیرون نمی پرند. علاوه بر این، پروتزهایی که به خوبی قرار گرفته باشد، به دلیل فشار ناهموار یا بیش از حد، احتمال شکستگی یا ترک خوردگی کمتری دارند، در نتیجه عمر پروتز شما را طولانی تر می کند و می توانید از پرداخت هزینه برای تعمیر آنها اجتناب کنید.

ایمپلنت های دندانی زیرکونیا در سال های اخیر به عنوان جایگزینی امیدوارکننده برای ایمپلنت های تیتانیومی سنتی محبوبیت پیدا کرده اند. ایمپلنت دندانی زیرکونیا از یک ماده سرامیکی با کیفیت بالا به نام دی اکسید زیرکونیوم ساخته شده است.

ایمپلنت های دندانی زیرکونیا چندین مزیت را ارائه می دهند و برای افرادی گزینه مناسبی محسوب می شوند که به دنبال راه حلی طبیعی تر و فاقد فلز برای جایگزینی دندان هستند.

مزایای ایمپلنت های دندانی زیرکونیا

  • زیست سازگاری: یکی از مزایای اولیه ایمپلنت های دندانی زیرکونیا زیست سازگاری عالی آنهاست. برخلاف ایمپلنت های تیتانیومی که گاهی اوقات می تواند باعث ایجاد واکنش های آلرژیک یا حساسیت در برخی افراد شوند، ایمپلنت های زیرکونیا به دلیل ویژگی های بافت دوستدار خود شناخته می شوند. این باعث می شود که آنها برای افرادی که به فلز حساسیت یا آلرژی دارند انتخاب مناسبی باشند.
  • جذابیت زیبایی: ایمپلنت های دندانی زیرکونیا به دلیل ظاهر طبیعی خود بسیار مورد توجه قرار می گیرند. رنگ سفید زیرکونیا شباهت زیادی به دندان های طبیعی دارد و آن را به انتخابی ایده آل برای افرادی تبدیل می کند که نگران جنبه های زیبایی ترمیم دندان خود هستند. عدم وجود اجزای فلزی تضمین می کند که هیچ خطری برای نشان دادن رنگ خاکستری یا فلزی در لثه وجود ندارد.
  • استحکام و دوام: ایمپلنت های زیرکونیا به دلیل استحکام و دوام استثنایی خود شناخته شده اند. آنها می توانند در برابر فرسایش روزانه جویدن و صحبت کردن مقاومت کنند و این ویژگی آنها را به یک راه حل قابل اعتماد در دراز مدت تبدیل می کند. ایمپلنت های زیرکونیا در برابر خوردگی مقاوم هستند و مستعد زنگ زدگی یا خراب شدن در طول زمان نیستند.
  • حداقل تهاجمی بودن: ایمپلنت های دندانی زیرکونیا نسبت به ایمپلنت های تیتانیوم سنتی اغلب قطر کمتری دارند. به این معنا که در طول کاشت ایمپلنت به فرایندهای جراحی کمتر تهاجمی نیاز است. برش های کوچک تر و پارگی کمتر در بافت های اطراف باعث بهبودی سریع تر و کاهش ناراحتی بعد از عمل برای بیماران می شود.
  • رسانای حرارتی پایین: ایمپلنت های دندانی زیرکونیا رسانایی حرارتی کمی دارند، به این معنا که احساس گرما یا سرما را کمتر به بافت های اطراف منتقل می کنند. این می تواند یک مزیت قابل توجه برای افرادی باشد که به تغییرات دمایی در حفره دهان خود حساس هستند.
مزایای ایمپلنت های دندانی زیرکونیا

مزایای ایمپلنت های دندانی زیرکونیا

معایب ایمپلنت های دندانی زیرکونیایی

در حالی که ایمپلنت های دندانی زیرکونیا مزایای متعددی دارند، ضروری است که معایب احتمالی را نیز در نظر بگیرید:

  • هزینه: ایمپلنت های دندانی زیرکونیا نسبت به ایمپلنت های تیتانیومی سنتی گران تر هستند. هزینه بالاتر ممکن است مانعی برای برخی از بیماران باشد، مخصوصاً اگر بیمه آنها این فرایند را پوشش ندهد.
  • تحقیقات طولانی مدت محدود: گرچه ایمپلنت های دندانی زیرکونیا برای چندین سال مورد استفاده قرار گرفته اند، تحقیقات طولانی مدت محدودی در مورد عملکرد آنها در مقایسه با ایمپلنت های تیتانیوم در دسترس است. در حالی که آنها از نظر زیست سازگاری و زیبایی شناسی امیدوارکننده هستند، تحقیقات گسترده تری برای ارزیابی دوام طولانی مدت آنها نیاز است.
  • پیچیدگی جایگذاری آن: ایمپلنت های زیرکونیا در هنگام قرار گرفتن به دقت بالایی نیاز دارند که برای برخی از دندانپزشکان چالش برانگیزتر است. انتخاب دندانپزشک با تجربه در کاشت ایمپلنت زیرکونیایی برای اطمینان از موفق بودن نتیجه بسیار مهم است.

در نتیجه، ایمپلنت های دندانی زیرکونیایی مزایای متعددی از جمله زیست سازگاری، جذابیت زیبایی شناختی، استحکام و فرایندهای کم تهاجمی را ارائه می دهند.

با این حال، ممکن است هزینه بیشتری داشته باشند و به قرار گرفتن دقیق توسط یک دندانپزشک مجرب نیاز داشته باشند.

مانند هر فرایند دندانپزشکی دیگری، ضروری است که با دندانپزشک خود مشورت کنید تا تعیین کنید آیا ایمپلنت های دندانی زیرکونیایی برای نیازها و شرایط خاص شما انتخاب مناسبی هستند یا خیر.

بریج قوس کامل بر پایه ایمپلنت زیرکونیایی

بریج قوس کامل بر پایه ایمپلنت زیرکونیایی یک ترمیم دندانی انقلابی است که چشم انداز مطالعات ایمپلنت دندانی را متحول کرده است. این یک راه حل پیشرفته برای افرادی است که با از دست دادن دندان های کل قوس دندانی مواجه هستند و زیبایی، دوام و عملکرد استثنایی را ارائه می دهد.

بریج قوس کامل بر پایه ایمپلنت زیرکونیایی چیست؟

بریج قوس کامل بر پایه ایمپلنت زیرکونیایی یک پروتز دندان ثابت است که برای جایگزینی دندان های از دست رفته کل قوس دندانی بالا یا پایین طراحی شده است. بر خلاف پروتزهای متحرک سنتی، که می توانند ناراحت کننده باشند و توانایی فرد برای لذت بردن از غذاهای خاص را محدود کنند، این بریج با ایمپلنت به طور ایمن به ایمپلنت های دندانی متصل می شود که با جراحی درون استخوان فک قرار می گیرند.

هزینه بریج قوس کامل بر پایه ایمپلنت زیرکونیایی چقدر است؟

هنگام در نظر گرفتن بریج قوس کامل بر پایه ایمپلنت زیرکونیایی، درک هزینه های مرتبط ضروری است. قیمت این ترمیم دندانی پیشرفته بر اساس عوامل مختلف از جمله مکان، پیچیدگی مورد و تعداد ایمپلنت های مورد نیاز می تواند متفاوت باشد. به طور متوسط، هزینه ممکن است از حدود 20000 دلار شروع شود. با این حال، توجه به این نکته مهم است که قیمت ها می توانند به طور قابل توجهی نوسان داشته باشند.

برای برآورد دقیق تر و شخصی سازی شده هزینه، توصیه می کنیم با یک متخصص واجد شرایط تماس بگیرید. آنها می توانند نیازهای خاص شما را ارزیابی کنند، گزینه های درمانی را مورد بحث قرار دهند و یک نقل قول متناسب با شرایط منحصر به فرد شما ارائه دهند.

سرمایه گذاری روی سلامت دهان و لبخند خود تصمیمی است که باید با بررسی دقیق انجام شود، بنابراین امروز برای مشاوره جامع با ما تماس بگیرید.

بریج قوس کامل بر پایه ایمپلنت زیرکونیایی

بریج قوس کامل بر پایه ایمپلنت زیرکونیایی

ایمپلنت زیرکونیا در مقایسه با ایمپلنت تیتانیومی

هنگامی که صحبت از جایگزینی دندان های از دست رفته با ایمپلنت های دندانی به میان می آید، بیماران اغلب با انتخاب بین دو ماده اولیه روبرو می شوند: زیرکونیا و تیتانیومی. هر دو ماده مزایا و ملاحظات خود را دارند و درک تفاوت های بین آنها هنگام تصمیم گیری آگاهانه در مورد درمان ایمپلنت دندانی بسیار مهم است.

ایمپلنت دندان زیرکونیا:

  • جذابیت زیبایی: ایمپلنت های زیرکونیا به دلیل ظاهری شبیه دندان شناخته شده اند. آنها سفید هستند و می توانند به طور یکپارچه با دندان های طبیعی ترکیب شوند و برای افرادی که زیبایی شناسی را در اولویت قرار می دهند، انتخابی عالی است.
  • زیست سازگاری: ایمپلنت های زیرکونیا بسیار زیست سازگار هستند، به این معنا که بعید است که واکنش های آلرژیک یا حساسیت ایجاد کنند. این باعث می شود آنها برای افرادی مناسب باشند که به فلز حساسیت دارند.
  • رسانای حرارتی پایین: زیرکونیا رسانایی حرارتی پایینی دارد، به این معنا که احساسات دما را به آسانی تیتانیوم منتقل نمی کند. این می تواند برای افرادی مفید باشد که به غذاهای سرد یا گرم حساس هستند.
  • استحکام و دوام: ایمپلنت های زیرکونیا محکم و در برابر خوردگی مقاوم هستند. آنها دوام طولانی مدت قابل اعتمادی را ارائه می دهند و می توانند در برابر نیروهای جونده و گاز گرفتن مقاومت کنند.

ایمپلنت دندان تیتانیومی:

  • سابقه اثبات شده: ایمپلنت های تیتانیومی ده ها سال است که در دندانپزشکی مورد استفاده قرار می گیرند و سابقه طولانی موفق دارند. آنها استاندارد طلایی در مواد ایمپلنت در نظر گرفته می شوند.
  • اسئواینتگریشن: تیتانیوم توانایی قابل توجهی در اسئواینتگریشن (جوش خوردن با استخوان) دارد، به این معنا که با استخوان فک ترکیب می شود. این امر ثبات و طول عمر ایمپلنت را تضمین می کند.
  • تطبیق پذیری: ایمپلنت های تیتانیومی در اشکال و اندازه های مختلفی وجود دارند که باعث می شود آنها برای طیف وسیعی از موقعیت های بالینی مناسب باشند.
  • مقرون به صرفه: ایمپلنت های تیتانیومی در مقایسه با ایمپلنت های زیرکونیا مقرون به صرفه تر هستند، و آنها را به گزینه ای مقرون به صرفه تر برای برخی بیماران تبدیل می کند.

به طور خلاصه، انتخاب بین ایمپلنت زیرکونیا و تیتانیومی در نهایت به نیازها و اولویت های فردی شما بستگی دارد. اگر زیبایی شناسی را در اولویت قرار می دهید و در مورد حساسیت به فلز نگرانی هایی دارید، ایمپلنت زیرکونیا ممکن است انتخاب مناسبی باشد.

از سوی دیگر، اگر می خواهید یک راه حل خوب، همه کاره و مقرون به صرفه داشته باشید، ایمپلنت های تیتانیومی یک گزینه قابل اعتماد هستند. با دندانپزشک یا جراح دهان خود مشورت کنید تا مشخص کنید کدام ماده ایمپلنت با نیازها و ترجیحات دندانی شما مطابقت دارد.

ایمپلنت زیرکونیا در مقایسه با ایمپلنت تیتانیومی

ایمپلنت زیرکونیا در مقایسه با ایمپلنت تیتانیومی

هزینه ایمپلنت دندان زیرکونیا چقدر است؟

هزینه ایمپلنت دندان زیرکونیا بسته به عوامل مختلفی از جمله مکان، تعداد ایمپلنت های مورد نیاز و پیچیدگی مورد می تواند متفاوت باشد. به طور متوسط، می توانید انتظار داشته باشید که بدون پوشش بیمه هزینه ایمپلنت های دندانی زیرکونیا بین 1500 تا 6000 دلار برای هر ایمپلنت باشد. با این حال، توجه به این نکته مهم است که قیمت ها ممکن است در مطب های دندانپزشکی مختلف به طور قابل توجهی متفاوت باشند.

برای برآورد دقیق تر و شخصی سازی شده هزینه ایمپلنت های دندانی زیرکونیا برای نیازهای دندانی خاص خود، توصیه می شود مستقیماً با یک متخصص یا کلینیک تماس بگیرید.

آنها می توانند یک نقل قول دقیق متناسب با شرایط منحصر به فرد شما ارائه دهند و اطمینان حاصل کنند که شما درک روشنی از سرمایه گذاری مورد نیاز برای درمان ایمپلنت دندانی زیرکونیای خود دارید.

اگر دندان خود را به دلیل تصادف، ضربه شدید یا کشیدن دندان از دست داده اید (چون دیگر نمی توان آن را از طریق درمان ریشه نجات داد یا ترک خورده است)، همچنان با جراحی ایمپلنت دندانی (که به عنوان یک روش کاشت دندان شناخته می شود) می توانید لبخند از دست رفته (و دندان) خود را تکمیل کنید.

کاشت ایمپلنت چیست؟

ایمپلنت دندانی شامل جایگزینی دندان کشیده شده با یک پست یا پایه فلزی است که دقیقاً به استخوان پیچ می شود تا به عنوان تکیه گاه روکش یا پروتز دندان مصنوعی عمل کند که در غیر این صورت چیزی برای نگه داشتن آن درست درون حفره دندان از دست رفته شما وجود نخواهد داشت. این جذابیت اصلی فرایند کاشت ایمپلنت دندانی است.

دندان مصنوعی، پروتز، یا روکش دندان، درست در بالای پست وصل می شوند. در عین حال، خود پست چیزی است که باعث می شود دندان های جدید شما ظاهر و احساسی درست مانند دندان های واقعی ایجاد کنند. این بهترین جایگزین برای بریج هایی است که خیلی خوب جای نمی گیرند یا پروتزهایی که تمایل به لغزیدن یا خارج شدن دارند (زیرا به هر حال به طور دائم به لثه ها و دهان شما چسبانده نمی شوند).

ایمپلنت ها به عنوان دندان های واقعی بسیار متقاعدکننده تر از پروتزهای جدا شدنی یا حتی روکش هایی هستند که روی بریج های دندانی قرار می گیرند که دندانپزشک را ملزم می کنند تا دو دندان سالم مجاور را از بین ببرد تا دندان یا دندان های مصنوعی مصنوعی را بین آنها قرار دهد و فاصله ایجاد شده در نتیجه دندان های از دست رفته را با نوعی بریج روی آنها آویزان کند.

کاشت ایمپلنت

کاشت ایمپلنت

چه زمانی از ایمپلنت دندانی استفاده می شود؟

ایمپلنت ها، بویژه انواع تک دندانی، برای افرادی می توانند استفاده شوند که یک یا چند دندان از دست داده اند. معمولاً افرادی که دندان های خود را از دست داده اند و مایل هستند راه حلی دائمی برای ترمیم دندان از دست رفته خود داشته باشند که از پروتز یا بریج دندان قابل اعتمادتر باشد، از ایمپلنت های دندانی استفاده می کنند. همچنین برای جایگزینی دندان های از دست رفته با حمایت استخوانی استفاده می شود که به دلیل بیماری پریودنتال تحلیل رفته است.

  • کشیدن: اگر دندان خراب یا از دست رفته شما هنوز کشیده نشده است، باید آن را کشید تا امکان قرار دادن پست ایمپلنت دندانی شما فراهم شود. به طور طبیعی، شما می توانید ایمپلنت را در جایی قرار دهید که هنوز یک دندان موجود است. سپس، شما همچنین می توانید دندان را با درمان اندودانتیک یا درمان ریشه نجات دهید.
  • آماده سازی: از آنجا، فک شما برای جراحی آماده خواهد بود. ممکن است لازم باشد از طریق پیوندهای استخوانی تقویت استخوان را انجام دهید تا همچنین استخوان و فضای کافی برای چسبیدن پست به فک ایجاد شود. بدون استخوان کافی برای جایگذاری ایمپلنت دندانی، ایمپلنت نخواهد چسبید.
  • کاشت یا جراحی: ایمپلنت از طریق یک ورودی درون حفره دندان کشیده شده قرار می گیرد که خود دندانپزشک آن را درون استخوان فک ایجاد کرده است. این شامل بریدن لثه و سپس سوراخ کردن خود استخوان فک به منظور قرار دادن پست یا ستون درون استخوان از طریق پیچ کردن آن در محل است.
  • دندان های سالم اطراف: دندان های طبیعی و بافت های نگهدارنده آنها در نزدیکی حفره دندانی که قرار است ایمپلنت درون آن قرار داده شود، باید در سلامت عالی باشند و دچار التهاب لثه یا پریودنتیت نباشند. در غیر این صورت، فرایند کاشت ایمپلنت دندانی موفقیت آمیز نخواهد بود.
  • ریشه دندان جدید: ایمپلنت پس از جوش خوردن، با یکی شدن پست با استخوان فک شما، به عنوان ریشه برای روکش دندان جدید شما قرار می گیرد که در بالای آن قرار می گیرد یا به پست متصل می شود. برای حمایت از اتصال بین روکش و ایمپلنت یک اباتمنت نیاز است.
  • روکش ارجح تر: کلاهک یا روکش بیشتر به دندان مصنوعی یا مجموعه ای از دندان های مصنوعی ارجحیت دارد، زیرا ظاهر دندان طبیعی دارد و حتی به دلیل تکیه گاه قرار گرفتن ایمپلنت دندانی، مانند یکی از دندان های شما احساس می شود. اباتمنتی که روکش را به ایمپلنت متصل می کند نیز شبیه دندان است، البته کوچک تر.
  • شکاف ها را پر می کند و بایت شما را احیاء می کند: ایمپلنت های دندانی قابل اعتماد هم هستند زیرا شکاف دندان از دست رفته را پر می کنند. اگر شکاف را به حال خود رها کنید و تصمیم بگیرید که از کاشت ایمپلنت دندانی خودداری کنید، دندان های شما به تدریج به سمت شکاف حرکت خواهند کرد تا بایت شما متعادل شود، بنابراین شکل فک و قرارگیری دندان ها تغییر می کند.
  • تخریب ساختار صورت را متوقف می کند: کاشت ایمپلنت می تواند از تغییر خطوط صورت، استخوان فک و چانه شما جلوگیری کند زیرا آنها به جبران شکاف دندان از دست رفته تمایل دارند. هرچه تعداد بیشتری دندان از دست رفته باشد و بدون جایگزین باقی بمانند، با افزایش سن، ساختار استخوان، صورت و فک شما بیشتر تغییر می کند.
  • بریج ایمپلنت دندانی: حتی اگر فقط یک نوع ایمپلنت دندانی تکی باشد، با قرار دادن دو پست در انتهای مقابل قوس دندانی برای ایجاد یک نوع بریج (برخلاف تخریب دندان های موجود که به عنوان محل قرارگیری بریج دندان عمل کنند) می توانید از آن برای جایگزینی یک قوس دندانی کامل از دندان های از دست رفته استفاده کنید.
زمان کاشت ایمپلنت

زمان کاشت ایمپلنت

قطعات ایمپلنت دندان

دندانی که با ایمپلنت احیاء می شود از قسمت های زیر تشکیل شده است:

  • ایمپلنت: میله، پست یا ایمپلنت تیتانیومی داخل استخوان فک پایین یا بالا (درست داخل حفره، در هر جایی که دندان شما از دست رفته است) قرار می گیرد. این یک تکیه گاه فلزی است که مانند ریشه جدید دندان ترمیم شده شما دو برابر می شود.

این ایمپلنت تیتانیومی همان چیزی است که به روکش دندان های مصنوعی یا پروتزهای مصنوعی در هنگام استفاده، احساس طبیعی فوق العاده ای می دهد. این برخلاف بریج هایی است که شما را ملزم می کنندتا دندان های سالم مجاور یا پروتزهای مصنوعی که می توانند به راحتی از جای خود خارج شوند، را از بین ببرید.

  • اباتمنت: این می تواند از پرسلن، فولاد ضد زنگ جراحی، زیرکونیا، طلا یا تیتانیوم ساخته شود. ابتمنت به داخل ایمپلنت پیچ می شود و به عنوان پرکننده یا آداپتوری عمل می کند که روکش را به ایمپلنت متصل می کند. زیرساخت یا عنصر اتصال به عنوان یک نقطه تماس حمایت کننده، پشتیبانی اضافی را به روکش می افزاید.

این آداپتور اصلی نصب ایمپلنت شما است که ایمپلنت را بهتر به روکش متصل می کند. اباتمنت ضروری است زیرا در مقایسه با اتصال مستقیم روکش به ایمپلنت، شل شدن یا ترک خوردن روکش تحت فشار گاز گرفتن را سخت تر می کند.

  • روکش: روکش بخشی از دندان ترمیم شده است که ظاهر و شکل یک دندان طبیعی را دارد. این قطعه به عنوان درپوشی عمل می کند که روی ایمپلنت خود قرار می دهید تا به عنوان جایگزین دندان شما عمل کند. روکش به گونه ای ساخته شده است که سخت باشد و در واقع در صورت ترک خوردن قابل تعویض است.

روکش معمولاً از PFM ساخته شده است که (یک آلیاژ فلزی) ذوب شده با پرسلن است به گونه ای که در نهایت شما یک دندان مصنوعی سخت تر از دندان معمولی خود خواهید داشت. این روکش سمان (چسبانده) یا روی اباتمنت پیچ می شود. اگر پیچ شود، سوراخ پیچ با مواد ترمیمی (کامپوزیت) پوشانده می شود که درون حفره ها را پر می کنند.

قطعات یک ایمپلنت

قطعات یک ایمپلنت

فرآیند کاشت ایمپلنت

در رابطه با فرآیند کاشت ایمپلنت های دندانی، در اینجا یک راهنمای گام به گام وجود دارد، که برای انجام صحیح فرایند کاشت ایمپلنت دندانی، می توانید آن را دنبال کنید.

اقدامات احتیاطی مقدماتی

قبل از هر چیز دیگری باید جراحی ایمپلنت خود را تأیید کنید. در اینجا مراحلی وجود دارند که باید انتظار داشته باشید اتفاق بیفتند. آماده شدن برای کاشت ایمپلنت های دندانی از بسیاری جهات، بیشتر از خود عمل کاشت ایمپلنت دندانی طول می کشد.

  • مشاوره اولیه: ابتدا قبل از انجام هر کاری باید با متخصص پروتز مشاوره انجام دهید. این متخصص (یا یک دندانپزشک عمومی با آموزش ویژه در کاشت ایمپلنت و ترمیم) تعیین می کند که آیا شما گزینه واجد شرایط برای دریافت ایمپلنت های دندانی هستید یا خیر.
  • معاینه جامع: دندانپزشک شما را تحت معاینه قرار خواهد داد تا سابقه دندانی و پزشکی شما را بررسی کند. او همچنین (به منظور ایجاد ماکت های دندانی) از لثه ها و دندان های شما قالب گیری می کند، بعلاوه عکسبرداری با اشعه ایکس از فک شما، بویژه ناحیه ای انجام خواهد داد که در آن دندان یا دندان هایی از دست رفته اند.
  • سی تی اسکن دهان: مواردی نیز وجود دارند که در آنها اسکن توموگرافی کامپیوتری (که همچنین تحت عنوان CAT یا سی تی اسکن شناخته می شود) از دهان شما لازم است تا دندانپزشک بداند که باید با چه چیزی کار کند. این اسکن به او کمک می کند تا مشخص نماید برای کاشت ایمپلنت دندانی چه مقدار استخوان فک موجود است یا به پیوند استخوان نیاز دارد (بویژه افرادی که فک یا چانه قوی ندارند به تقویت استخوان نیاز دارند).
  • اعصاب و سینوس ها: سی تی اسکن همچنین به مکان یابی ساختارهایی مانند سینوس ها و اعصاب کمک می کند که هنگام انجام جراحی ایمپلنت باید از آنها دوری شود. آخرین چیزی که می خواهید اتفاق بیفتد این است که در حالی که سعی می کنید دندانی که از دست داده اید را دوباره بدست آورید، دچار آسیب عصبی شوید یا سینوس های شما سوراخ شوند.

پیوند استخوان

اگر طبق تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس یا سی تی اسکن درون فک شما استخوان کافی برای نگه داشتن ایمپلنت وجود نداشته باشد، دندانپزشک می تواند گزینه هایی را برای تقویت یا تراکم استخوان به شما پیشنهاد دهد.

همانطور که در بخش های قبلی اشاره شد، برای اطمینان از وجود استخوان کافی برای جاسازی پست، ممکن است پیوند نیاز باشد. در غیر این صورت، ممکن است فرآیند کاشت ایمپلنت دندانی با شکست مواجه شود و زمانی که نیروی گاز گرفتن منظم به فک پایین اعمال شود، ممکن است ایمپلنت شما از جای خود خارج شود.

  • از پیوند استخوان چه انتظاری داریم: وقتی صحبت از تقویت فک به میان می آید، معمولاً شامل برداشتن استخوان از سایر قسمت های بدن مانند فک، لگن، یا چانه، از طریق اهدا کننده یا از طریق مواد استخوان مصنوعی (کلسیم فسفات یا هیدروکسی آپاتیت) و افزودن آن به فک شما است، به گونه ای که ایمپلنت بتواند مانند یک ریشه دندان واقعی درون عمق دهان شما لنگر بیاندازد. همچنین می توان از استخوان فرآوری شده خوک، گاو یا جسد انسان استفاده کرد.
  • در مورد افزایش عرض استخوان چه انتظاری باید داشت: افزایش عرض یا پهنای تیغه استخوان، با پیوند استخوان متفاوت است، زیرا این یک فرایند جراحی است که بدن را وادار می کند تا استخوان بیشتری را در محلی رشد دهد که بیشترین نیاز را دارد در مقایسه با قرار دادن مواد استخوانی در آنجا و جوش خوردن آن با فک. این شامل استفاده از پین ها و پیچ ها برای جدا کردن استخوان موجود است که باعث می شود بدن شما برای پر کردن شکاف ها استخوان بیشتری رشد دهد.

در صورتی که قبل از انجام فرایند کاشت ایمپلنت دندانی به یکی از این فرایندها نیاز باشد، احتمالاً چهار تا دوازده ماه طول خواهد کشید تا استخوان برای پیوند و کاشت آماده شود.

فرآیند کاشت ایمپلنت

فرآیند کاشت ایمپلنت

روش سنتی

روش سنتی به دو فرایند نیاز دارد که بین هر کدام سه تا شش ماه فاصله است. ماه های اضافی به این دلیل هستند که بیمار ابتدا کامل بهبود یابد.

  • برش اولیه: در فرایند اول، قسمت کوچکی از لثه شما در جایی که ایمپلنت قرار می گیرد (حفره دندانی که لثه پوشانده شده است) برش داده می شود. برش برای ایجاد دسترسی به حفره دندانی که قبلاً دندان از دست رفته شما وجود داشته است، ضروری است.
  • برش و ایجاد حفره: بعد از ایجاد یک برش کوچک در لثه، دندانپزشک شما دقیقاً درون استخوان یک حفره ایجاد می کند. این به خاطر قرار دادن ایمپلنت فلزی یا قرار دادن خود پست درون حفره داخل استخوان است. بعد از اتمام کاشت ایمپلنت، برش روی لثه ها بخیه زده می شود و سپس اجازه داده می شود تا بهبود یابد.
  • دوره بهبودی و فرایند دوم: پس از گذشت سه تا شش ماه از بهبودی، می توانید وارد بخش دوم روش سنتی کاشت ایمپلنت دندانی شوید. این شامل ایجاد یک برش جدید برای نمایان شدن ایمپلنت دندانی است. از آنجا، یک هیلینگ کپ یا کولار در بالای پست پیچ می شود.
  • برداشتن هیلینگ کپ: هیلینگ کپ به این دلیل این نام را گرفته است که برای القاء بهبود بافت لثه اطراف طراحی شده است. پس از گذشت چند هفته، هیلینگ کپ برداشته می شود.
  • قرار دادن اباتمنت و روکش: اباتمنتی که در بالا به آن اشاره شد اکنون در جای خود قرار می گیرد تا عنصر حمایت کننده روکش نهایی باشد. اباتمنت برای اطمینان از تناسب محکم برای روکش ضروری است تا در اثر نیروهای گاز گرفتن انسان به راحتی از جای خود جدا نشود.
روش سنتی ایمپلنت

روش سنتی ایمپلنت

فرآیند یک مرحله ای کاشت ایمپلنت

بیمارانی که نسبت به زمان انتظار طولانی مدت روش سنتی کاشت ایمپلنت دندانی بی تاب هستند به جای آن می توانند از کاشت یک مرحله ای ایمپلنت های دندانی استفاده کنند. این روش گاهی اوقات برای ایمپلنت ها استفاده می شود، اما در دسترس بودن آن به کلینیک یا دندانپزشکی بستگی دارد که جراحی را انجام می دهد.

در طول این فرایند، دندانپزشک شما ایمپلنت، اباتمنت و روکش یا بریج موقت را در یک ویزیت قرار خواهند داد. بهبود لثه باید از طریق جایگذاری قبلاً تکمیل شده ایمپلنت و بدون هیلینگ کپ انجام شود.

از سوی دیگر، دندانپزشک مجبور نیست در یک دوره سه تا شش ماهه بارها و بارها برش و بخیه زدن را انجام دهد. مجدداً، این خطر عوارض را به همراه دارد زیرا ایمپلنت های سنتی این امکان را برای بدن شما فراهم می کنند تا در مقایسه با روش کاشت دندان یک مرحله ای، خود را با قرار دادن ایمپلنت بهتر سازگار کند.