پروتزهای پارسیل یک گزینه محبوب برای افرادی هستند که یک یا چند دندان از دست داده اند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که به راحتی داخل دهان شما قرار می گیرند و با دندان های طبیعی شما ترکیب می شوند. با این حال، برخی از افراد ممکن است به این موضوع فکر کنند که آیا پروتزهای پارسیل می توانند به دندان های طبیعی آنها آسیب وارد کنند. در این مقاله، این پرسش را بررسی خواهیم کرد و اطلاعاتی را که برای تصمیم گیری آگاهانه در مورد مناسب بودن یا نبودن پروتزهای پارسیل برای شما که نیاز دارید، در اختیار شما قرار خواهیم داد.

هنگامی که پروتز پارسیل توسط یک دندانپزشک مجرب به درستی نصب شود، نباید به دندان های طبیعی شما آسیب برساند. با این حال، اگر پروتز های پارسیل شما نامناسب باشند یا به درستی تنظیم نشده باشند، می توانند باعث ایجاد مشکلاتی مانند زخم ناشی از فشار، تحریک لثه و حتی آسیب به دندان های باقی مانده شما شوند. این مهم است که با دندانپزشک خود همکاری نزدیک داشته باشید تا اطمینان حاصل کنید که قطعات پروتز پارسیل شما به درستی جای می گیرند و در صورت لزوم تنظیم می شوند تا از آسیب احتمالی به دندان ها یا لثه ها جلوگیری شود.

اگر به فکر استفاده از پروتز مصنوعی پارسیل هستید، مهم است که هر گونه نگرانی ممکن را با دندانپزشک خود در میان بگذارید. آنها می توانند اطلاعاتی در مورد مزایا و خطرات احتمالی پروتز پارسیل به شما ارائه دهند و با شما همکاری کنند تا بهترین روش درمان را برای نیازهای فردی خود تعیین کنید. با مراقبت و نگهداری مناسب، پروتزهای پارسیل می توانند راهی ایمن و مؤثر برای احیاء لبخند شما و بهبود سلامت عمومی دهان شما باشند.

درک پروتزهای پارسیل

اگر دندان از دست رفته دارید، پروتز مصنوعی پارسیل می تواند راه حلی عالی برای احیاء لبخند شما و بهبود سلامت دهان و دندان های شما باشد. پروتزهای پارسیل ابزارهای متحرک دندانی هستند که می توانند جایگزین یک یا چند دندان از دست رفته شوند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که به راحتی داخل دهان شما قرار می گیرند و شبیه دندان های طبیعی شما هستند.

پروتزهای پارسیل از ترکیبی از مواد از جمله فلز، رزین آکریلیک و پرسلن ساخته می شوند. آنها به صورت سفارشی ساخته شده اند تا متناسب با دهان شما و مطابق با رنگ دندان های موجود شما باشند. دو نوع اصلی پروتز پارسیل وجود دارد: متحرک و ثابت.

پروتزهای پارسیل متحرک به گونه ای طراحی شده اند که برای تمیز کردن و هنگام خواب از دهان بیرون آورده می شوند. آنها توسط گیره هایی که به دندان های باقی مانده شما متصل می شوند در جای خود ثابت می شوند. پروتزهای پارسیل ثابت که به عنوان بریج های دندانی نیز شناخته می شوند، توسط .ایمپلنت های دندانی یا با چسباندن به دندان های مجاور در جای خود ثابت می شوند.

درک پروتزهای پارسیل

پروتزهای پارسیل می توانند مزایای زیادی داشته باشند، از جمله:

• بهبود توانایی جویدن و صحبت کردن صحیح
• جلوگیری از جابجایی دندان های باقی مانده از موقعیت
• حمایت از ساختار صورت شما و جلوگیری از فرو رفتگی
• افزایش اعتماد به نفس و بهبود ظاهر شما

با این حال، برخی از ایرادات احتمالی برای پروتزهای دندان مصنوعی پارسیل وجود دارند که باید از آنها آگاه باشید. از جمله:

• ناراحتی یا درد در دهان شما
• در ابتدا در صحبت کردن یا غذا خوردن با دندان مصنوعی خود مشکل دارید
• نیاز به تنظیمات یا تعویض منظم با تغییر در دهان شما در طول زمان

اگر از پروتزهای مصنوعی به درستی مراقبت نشود، احتمال آسیب به دندان ها یا لثه های باقی مانده وجود دارد

به طور کلی، پروتز پارسیل می تواند راه حلی عالی برای بسیاری از افرادی باشد که دندان های از دست رفته دارند. اگر به فکر پروتزهای پارسیل هستید، با دندانپزشک خود در مورد این موضوع صحبت کنید که آیا آنها گزینه خوبی برای شما هستند و نحوه مراقبت صحیح از آنها برای اطمینان از ماندگاری تا حد امکان.

تأثیر احتمالی روی دندان ها

هنگامی که صحبت از پروتزهای پارسیل به میان می آید، مهم است که تأثیر بالقوه آن روی دندان های طبیعی خود را در نظر بگیرید. در حالی که پروتزهای پارسیل می توانند راه حل مؤثری برای دندان های از دست رفته باشند، اما اگر به درستی از آنها مراقبت نشوند، می توانند برای دندان های باقی مانده شما نیز مشکل ایجاد کنند.

یکی از شایع ترین مشکلات مرتبط با پروتز دندان مصنوعی پارسیل افزایش پلاک است. اگر به درستی از دندان های مصنوعی و دندان های طبیعی خود مراقبت نکنید، پلاک می تواند باعث پوسیدگی دندان، التهاب لثه و بیماری لثه شود. علاوه بر این، استفاده مداوم از پروتزهای پارسیل می تواند باعث آسیب مستقیم به دندان های باقی مانده شما شود که منجر به تحرک دندان، تحلیل استخوان و حتی پریودنتیت می شود. به همین دلیل است که حفظ عادات بهداشتی دهان و دندان و مراجعه منظم به دندانپزشک برای معاینه و تمیز کردن بسیار مهم است.

همچنین مهم است توجه داشته باشید که پروتزهای پارسیل می توانند فشار بیشتری را به دندان های طبیعی شما وارد کنند. دلیل این امر این است که پروتزها به گونه ای طراحی شده اند که در اطراف دندان های موجود شما قرار بگیرند، که می تواند به مرور زمان باعث جابجایی یا لق شدن آنها شود. این می تواند منجر به بروز مشکلات دندانی بیشتر، مانند مشکلات بایت و درد فک شود.

برای به حداقل رساندن تأثیر احتمالی روی دندان های طبیعی خود، توصیه می شود نکات زیر را دنبال کنید:

• پروتزهای مصنوعی و دندان های طبیعی خود را به درستی تمیز و مراقبت کنید.
• برای معاینه و تمیز کردن به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید.
• از خوردن غذاهای سفت یا چسبناک که می توانند به دندان مصنوعی و دندان های طبیعی شما آسیب برسانند، خودداری کنید.
• استفاده از چسب دندان مصنوعی را برای کمک به نگه داشتن دندان مصنوعی در جای خود و کاهش فشار روی دندان های طبیعی خود در نظر بگیرید.

با انجام این مراحل، می توانید تأثیر بالقوه ای که دندان مصنوعی پارسیل می تواند روی دندان های طبیعی شما داشته باشد را به حداقل برساند و سلامت دهان و دندان ها را برای سال های آینده حفظ کنید.

عوامل مؤثر در آسیب

پروتزهای پارسیل برای افرادی که دندان های خود را از دست داده اند گزینه بسیار خوبی است، اما اگر به درستی از آنها مراقبت نشود، می تواند باعث آسیب شود. در اینجا برخی از عواملی آورده شده اند که می توانند منجر به بروز آسیب شوند:

جایگذاری نامناسب

اگر پروتز پارسیل شما به درستی جایگذاری نشده باشد، می تواند به دندان های باقی مانده شما آسیب وارد کند. علت این است که فشار ناشی از پروتز پارسیل می تواند باعث جابجایی دندان های شما شود که منجر به ناهماهنگی و آسیب احتمالی شود. برای اطمینان از تناسب مناسب، مهم است که پروتز پارسیل خود را توسط یک متخصص نصب کنید.

بهداشت ضعیف دهان

درست مانند دندان های طبیعی شما، بهداشت نامناسب دهان می تواند منجر به آسیب به دندان های مصنوعی شما شود. اگر پروتز مصنوعی پارسیل خود را به درستی تمیز نکنید، باکتری ها می توانند باعث تحریک لثه، عفونت و حتی پوسیدگی شوند. مهم است که دندان مصنوعی پارسیل خود را روزانه تمیز کنید و دندان های باقی مانده خود را دو مرتبه در روز مسواک بزنید.

استفاده طولانی مدت

با گذشت زمان، پروتزهای پارسیل به دلیل استفاده طولانی مدت می توانند باعث آسیب شوند. علت این است که فشار ناشی از پروتز پارسیل می تواند دندان های باقی مانده را فرسوده کند و باعث ضعیف شدن آنها شود. مهم است که پروتزهای پارسیل خود را به طور مرتب توسط یک متخصص چک کنید تا مطمئن شوید که هنوز به درستی روی آنها قرار می گیرند و هیچ آسیبی ایجاد نمی کنند.

با آگاهی از این عوامل و مراقبت صحیح از پروتز پارسیل خود، می توانید به جلوگیری از آسیب و حفظ سلامت دندان های باقی مانده خود کمک کنید.

عوامل مؤثر در آسیب

جلوگیری از آسیب

مراقبت خوب از پروتزهای پارسیل برای جلوگیری از هر گونه آسیب به دندان های طبیعی مهم است. در اینجا چند نکته برای کمک به حفظ سلامت دهان و دندان ها و جلوگیری از هرگونه مشکل وجود دارد:

معاینه منظم دندانپزشکی

مهم است که به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید، حتی اگر پروتز مصنوعی پارسیل دارید. دندانپزشک شما می تواند تناسب پروتزهای پارسیل شما را بررسی کند و مطمئن شود که آسیبی به دندان های طبیعی شما وارد نمی کنند. آنها همچنین می توانند هر مشکلی را زود تشخیص دهند و قبل از اینکه جدی تر شوند، درمان را انجام دهند.

در طول معاینه دندانپزشکی، دندانپزشک شما دندان ها و پروتزهای پارسیل شما را به طور کامل تمیز خواهد کرد و هرگونه پلاک و باکتری را از بین خواهد برد. آنها همچنین ممکن است تنظیماتی را برای پروتز پارسیل شما توصیه کنند تا اطمینان حاصل شود که آنها به درستی و راحت جا می شوند.

پاکسازی و نگهداری مناسب

تمیز کردن و نگهداری صحیح از پروتز پارسیل برای جلوگیری از آسیب به دندان های طبیعی شما بسیار مهم است. در اینجا چند نکته وجود دارند که به شما کمک می کنند تا پروتزهای پارسیل خود را تمیز نگه دارید:

• پروتزهای پارسیل خود را بردارید و بعد از غذا با آب بشویید تا ذرات غذا از بین بروند.
• روزانه با یک مسواک دارای فرچه نرم و صابون ملایم یا پاک کننده دندان مصنوعی، قسمت های پروتز پارسیل خود را مسواک بزنید.
• پروتز پارسیل خود را به مدت یک شب در محلول تمیز کننده پروتز خیس کنید تا باکتری ها یا هر گونه رسوب ایجاد شده از بین برود.
• از استفاده از آب داغ برای تمیز کردن پروتزهای پارسیل خودداری کنید، زیرا ممکن است باعث تاب برداشتن یا آسیب دیدن آنها شود.
• دندان های طبیعی باقی مانده خود را روزانه مسواک بزنید و نخ دندان بکشید تا از بروز بیماری لثه و پوسیدگی دندان جلوگیری کنید.

با پیروی از این نکات، می توانید از آسیب به دندان های طبیعی خود جلوگیری کنید و اطمینان حاصل کنید که پروتز پارسیل شما برای سال های آینده دوام خواهد آورد. به خاطر داشته باشید که برای حفظ سلامت دهان و دندان های خود به طور منظم برای معاینه و پاکسازی به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

جایگزین های پروتز پارسیل

اگر یک یا چند دندان از دست داده اید، پروتز پارسیل ممکن است راه حل مناسبی برای شما نباشد. خوشبختانه، گزینه های جایگزینی وجود دارند که می توانند به احیاء لبخند و عملکرد دندان های شما کمک کنند. در اینجا دو جایگزین متداول برای دندان های مصنوعی پارسیل وجود دارند:

ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت های دندانی جایگزین محبوبی برای پروتزهای پارسیل هستند، زیرا آنها راه حلی دائمی هستند که ظاهر و احساسی مانند دندان های طبیعی دارند. این فرآیند شامل قرار دادن یک پایه تیتانیومی درون استخوان فک است که به عنوان جایگزینی برای ریشه دندان عمل می کند. هنگامی که پست با استخوان جوش خورد، یک روکش در بالای آن قرار می گیرد تا ترمیم کامل شود.

در حالی که ایمپلنت های دندانی گران تر از پروتزهای پارسیل هستند، مزایای متعددی دارند، از جمله:

• بهبود توانایی های جویدن و صحبت کردن
• افزایش راحتی و ثبات
• نتایج طولانی مدت
• عدم نیاز به پاکسازی یا نگهداری خاص

بریج ها

بریج های دندانی جایگزین دیگری برای دندان های مصنوعی پارسیل هستند. آنها یک ترمیم ثابت هستند که شامل قرار دادن یک دندان (یا دندان های) مصنوعی بین دو دندان موجود هستند. دندان مصنوعی با استفاده از روکش های دندانی به دندان های اطراف متصل می شود که آن را محکم در جای خود نگه می دارد.

مانند ایمپلنت های دندانی، بریج ها مزایای متعددی نسبت به پروتزهای پارسیل دارند، از جمله:

• بهبود توانایی های جویدن و صحبت کردن
• ترمیم طبیعی تر
• عدم نیاز به تمیز کردن یا نگهداری خاص

با این حال، بریج ها همچنین دارای معایبی هستند که باید در نظر گرفته شوند، از جمله:

• نیاز به تراشیدن دندان های سالم برای حمایت از ترمیم
• خطر بیشتر پوسیدگی و بیماری لثه در اطراف دندان های نگهدارنده
• طول عمر کوتاه تر در مقایسه با ایمپلنت های دندانی

هنگام تصمیم گیری بین دندان مصنوعی پارسیل و راه حل های جایگزین، مهم است که با دندانپزشک خود مشورت کنید تا مشخص کنید کدام گزینه برای نیازها و بودجه فردی شما بهترین است.

جایگزین های پروتز پارسیل

پرسش های متداول

آیا استفاده از دندان مصنوعی پارسیل می تواند به دندان های طبیعی آسیب وارد کند؟

پروتزهای پارسیل برای جایگزینی دندان های از دست رفته و بهبود سلامت دهان و دندان های شما طراحی شده اند. با این حال، استفاده از آنها برای مدت طولانی می تواند به دندان های طبیعی شما آسیب وارد کند. گیره هایی که برای نگه داشتن پروتزهای پارسیل در جای خود استفاده می شوند ممکن است به دندان های اطراف فشار وارد کنند و منجر به ساییدگی و فرسایش شوند. برای جلوگیری از آسیب، رعایت بهداشت دهان و دندان و مراجعه منظم به دندانپزشک برای معاینه ضروری است.

برخی از مشکلات شایع در مورد پروتزهای پارسیل متحرک کدامند؟

برخی از مشکلات شایع در مورد پروتزهای پارسیل متحرک عبارتند از: ناراحتی، مشکل در صحبت کردن یا خوردن، و تحریک لثه. دندان مصنوعی که به خوبی قرار نمی گیرد همچنین می تواند باعث ایجاد نقاط دردناک و زخم شود. تنظیم پروتزهای مصنوعی توسط یک متخصص برای اطمینان از تناسب مناسب و جلوگیری از این مشکلات بسیار مهم است.

آیا استفاده از دندان مصنوعی پارسیل در طولانی مدتی عوارض دارد؟

استفاده از پروتزهای پارسیل برای مدت طولانی ممکن است باعث تحلیل رفتن استخوان در فک شود و منجر به تغییر در ساختار صورت و مشکل در جویدن شود. با این حال، با مراقبت مناسب و معاینات منظم دندانپزشکی، می توان این اثرات طولانی مدت را به حداقل رساند.

مزایا و معایب پروتز پارسیل چیست؟

پروتزهای پارسیل راه حلی مقرون به صرفه برای جایگزینی دندان های از دست رفته و بهبود سلامت دهان و دندان های شما هستند. آنها متحرک هستند و به راحتی تمیز می شوند و برای بسیاری از افراد گزینه مناسبی هستند. با این حال، ممکن است به مرور زمان به تنظیم نیاز داشته باشند و اگر به درستی قرار نگیرند می توانند باعث ناراحتی یا تحریک شوند.

دندان های مصنوعی اسنپ آن در مقایسه با پروتزهای پارسیل چگونه هستند؟

دندان های مصنوعی اسنپ ​​آن، که تحت عنوان پروتزهای مصنوعی اسنپ آن نیز شناخته می شوند، جایگزین جدیدتری برای دندان های مصنوعی پارسیل سنتی هستند. آنها از ایمپلنت های دندانی برای نگه داشتن پروتزها در جای خود استفاده می کنند که باعث ایجاد تناسب مطمئن تر و توانایی جویدن بهتر می شود. با این حال، آنها گران تر از پروتزهای پارسیل هستند و ممکن است برای همه مناسب نباشند.

پروتز مصنوعی پارسیل بهتر است یا دست دندان کامل؟

تصمیم برای دریافت پروتز مصنوعی پارسیل یا دست دندان کامل به نیازهای فردی و سلامت دهان شما بستگی دارد. پروتز مصنوعی پارسیل برای جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته استفاده می شود، در حالی که دست دندان کامل زمانی استفاده می شود که تمام دندان ها از دست رفته باشند. دندانپزشک شما می تواند به شما کمک کند تا با توجه به شرایط خاص خود تعیین کنید که کدام گزینه برای شما بهترین است.

هنگامی که دندانپزشک، متخصص پروتزهای دندان مصنوعی یا دندانساز شما در مورد “ریلاین کردن” صحبت می کند، منظور او پوششی است که روی سطح داخلی دندان مصنوعی شما قرار داده می شود، جایی که روی لثه شما قرار می گیرد. اعمال این آستر به طور مؤثری سطحی از پروتز که روی لثه قرار می گیرد را تغییر داده و بهبود می بخشد و در نتیجه حفظ آن داخل دهان را بهبود می دهد. به طور کلی، سه نوع ریلاین وجود دارد: یک ریلاین سخت، یک ریلاین نرم و یک ریلاین موقت. اینها را می توان برای پروتزهای کامل یا پارسیل اعمال کرد.

یک ریلاین سخت هر دو تا سه سال یک مرتبه توصیه می شود تا تناسب خوبی بین سطح زیرین دندان مصنوعی و توپوگرافی دهان شما حفظ شود، بنابراین یکپارچگی ساختار پروتز حفظ می شود و عمر پروتز طولانی می شود.

ریلاین های نرم برای بیمارانی توصیه می شوند که درد و بافت های حساس لثه دارند، بنابراین این امکان را بوجود می آورند که در طول زمان فرد به استفاده از دندان مصنوعی عادت کند. یک پوشش اسفنجی که روی سطح داخلی دندان مصنوعی اعمال می شود، از لثه و دهان در برابر فشار گاز گرفتن و جویدن در حین بهبودی دهان محافظت می کند و در نتیجه احتمال تحریک بیشتر لثه یا ایجاد زخم را کاهش می دهد.

ریلاین های موقت یک لایه ضربه گیر دارویی بین لثه و دندان مصنوعی شما ایجاد می کنند تا نقاط دردناک یا بافت های ملتهب را التیام بخشند. برخی از بیماران ممکن است به دلیل نگهداری ضعیف که منجر به ساییدگی بافت لثه می شود، به درمان موقت نیاز داشته باشند. با این حال، اکثر ریلاین های موقت پروتز برای کمک به التیام بافت لثه بعد از کشیدن دندان و قرار دادن دندان مصنوعی فوری انجام می شوند. سپس یک ریلاین سخت در عرض 1 تا 6 ماه پس از دریافت دندان مصنوعی فوری اعمال می شود.

ریلاین کردن پروتز دندان مصنوعی

چرا به ریلاین کردن دندان مصنوعی نیاز داریم؟

هنگامی که دندان های طبیعی از دست می روند، چه در نتیجه بیماری یا تروما، بوجود آمدن تغییرات در دهان و فک اجتناب ناپذیر است. در حالی که پروتزهای مصنوعی از دندان های طبیعی تقلید می کنند و به حمایت از چارچوب دهان شما کمک می کنند، از دست دادن یا تحلیل رفتن استخوان همچنان رخ می دهد و باعث کوچک شدن بافت های دهان می شود. ریلاین کردن پروتزهای دندان مصنوعی برای تطبیق با این تغییرات و اطمینان از تناسب نزدیک مداوم ضروری است.

پروتزهای مصنوعی باید به خوبی قرار بگیرند تا از مسائلی مانند ایجاد نقاط حساس، زخم شدن، رشد بیش از حد بافت و بروز عفونت جلوگیری شود. ریلاین کردن دندان مصنوعی تناسب نزدیک مورد نیاز برای جلوگیری از مشکلات ناشی از نامناسب بودن دندان مصنوعی و گیر کردن ذرات غذا را باز می گرداند. دندان مصنوعی لق همچنین می تواند باعث خجالت و ناامنی فرد استفاده کننده از ترس از بیرون پریدن آن هنگام خندیدن یا غذا خوردن شود. علاوه بر این، دندان مصنوعی شل یا نامناسب ممکن است تحت فشارهای معمولی غذا خوردن ترک بخورد یا بشکند. معاینه و نگهداری منظم می تواند از این سناریوی ناخوشایند جلوگیری کند.

هزینه ریلاین دندان مصنوعی چقدر است؟

در حالی که قیمت ها ممکن است بین کلینیک ها متفاوت باشند، تخمین هزینه های ریلاین کردن دندان مصنوعی به شرح زیر است:

از ریلاین دندان مصنوعی چه انتظاری باید داشت؟

می توانید انتظار داشته باشید که یک ریلاین پروتز که به خوبی انجام شده باشد نه تنها تناسب خوبی ایجاد کند، بلکه ظاهر و اعتماد به نفس شما را برای جویدن، صحبت کردن و خندیدن به طور طبیعی، بدون ترس از جابجایی، احیاء کند. ریلاین کردن دندان مصنوعی طول عمر، تناسب و راحتی پروتز شما را افزایش می دهد و در برابر آسیب های ناشی از استرس غیر ضروری ناشی از خوردن، جویدن و گاز گرفتن روی دندان های مصنوعی لق محافظت ایجاد می کند.

ریلاین دندان مصنوعی

ریلاین دندان مصنوعی چقدر طول می کشد؟

مواد مورد استفاده برای ریلاین سخت دندان مصنوعی به بخشی از پروتز آکریلیک تبدیل می شود. بنابراین شما می توانید انتظار داشته باشید که به اندازه دندان مصنوعی شما عمر داشته باشد.

ریلاین های نرم موقتی تر هستند و بسته به شرایط فردی بین 12 تا 18 ماه عمر می کنند.

ریلاین های موقتی و حالت دهنده بافت، راه حل های موقتی هستند که تا زمان بهبودی دهان، معمولاً بین دو تا شش هفته، استفاده می شوند.

آیا پروتز دندان مصنوعی ریلاین شده من باید مزه بدی داشته باشد؟

برخی از بیماران از طعم بد اولیه پس از ریلاین نرم شکایت دارند. مهم است که به خاطر داشته باشید تحمل طعم فردی است. چیزی که بعضی ها را آزار می دهد ممکن است دیگران را آزار ندهد. با این حال، تجربه یک طعم ناخوشایند پس از ریلاین کردن موقتی است و با خیساندن پروتز در محلولی از آب گرم (نه داغ) و بی کربنات سدیم برای حدود ده دقیقه هر روز تا زمانی که طعم آن از بین برود می توان آن را برطرف کرد. برخی از بیماران مکیدن پاستیل نعنایی را برای پوشاندن هرگونه مزه ناخوشایند مؤثر می دانند.

چگونه می توان فهمید که دندان مصنوعی به ریلاین شدن نیاز دارد؟

علائمی که نشان می دهند ممکن است به ریلاین دندان مصنوعی نیاز داشته باشید عبارتند از اینکه پروتزهای مصنوعی شما به خوبی زمانی که جدید هستند در جای خود قرار نمی گیرند. هنگامی که پروتزهای مصنوعی داخل دهان شما شل می شوند یا متوجه می شوید که غذا در زیر پروتز انباشته شده است، وقت آن است که به متخصص پروتز خود مراجعه کنید.

ما توصیه می کنیم یک بررسی سالانه پروتز دندان مصنوعی را انجام دهید تا مشخص شود در صورت وجود یک مشکل، برای بازگرداندن یک تناسب خوب به ریلاین نیاز است یا خیر. در طول این مشاوره، متخصص پروتز دندانی شما در مورد وضعیت سلامت پروتز شما توصیه هایی می کند، اینکه آیا به ریلاین نیاز است یا صرفاً به تنظیم نیاز است. در برخی موارد، اگر دندان مصنوعی شما قدیمی یا آسیب دیده باشد، با ریلاین کردن نمی توان به نتایج مطلوبی دست یافت و ممکن است به پروتز جدید نیاز باشد.

آیا هنوز چسب دندان مصنوعی لازم است؟

یکی از مزایای یک پروتز مناسب، احتباس بیشتر است – به این معنا که حتی هنگام غذا خوردن، صحبت کردن یا خدای ناکرده، فریاد زدن در دهان شما باقی می ماند. از آنجا که ریلاین کردن دندان مصنوعی شکاف ها یا فضاهای بین لثه و سطح مناسب پروتز که ممکن است به دلیل تحلیل طبیعی استخوان و جابجایی دندان های طبیعی باقیمانده ایجاد شده باشند را به حداقل می رساند، ساکشن یا حفظ پروتز افزایش می یابد و استفاده از چسب پروتز را غیر ضروری می کند.

حتی اگر بیمار استفاده از چسب دندان مصنوعی را مطلوب تشخیص دهد، حداقل به مدت 72 ساعت پس از ریلاین کردن توصیه نمی شود. پس از این مدت، اجتناب از استفاده از آن این امکان را برای شما فراهم می کند که تشخیص دهید آیا مشکلی در تناسب پروتز جدید دندانه دار شما وجود دارد که باید توسط پروتز شما برطرف شود یا خیر. چسب دندان مصنوعی می تواند در تعیین این که چه مشکلی ممکن است وجود داشته باشد، اشتباه ایجاد کند.

چسب دندان مصنوعی لازم است؟

چگونه می توان پروتز ریلاین شده خود را تمیز کرد؟

تمیز کردن پروتز ریلاین شده مانند تمیز کردن دندان مصنوعی معمولی است با چند مورد استثناء.

ریلاین سخت مانند یک دندان مصنوعی جدید است و ممکن است به همان روش تمیز شود، به خاطر داشته باشید که هیچ دندان مصنوعی، از جمله دندان مصنوعی که ریلاین شده است، هرگز نباید با یک مسواک دارای فرچه سفت و هرگز نباید با خمیر دندان ساینده تمیز شود.

با پروتزهایی که ریلاین موقت و نرم دارند، بخصوص به مدت حداقل 72 ساعت، تا زمانی که مواد ریلاین کیور شوند، ملایم باشید. هیچ یک از این نوع ریلاین ها نباید در طول شب در محلول تمیز کننده پروتز خیس شوند. در هر دو مورد، انجام این کار به ریلاین ظریف آسیب می رساند.

مسواک زدن زیر آب روان تا گرم با یک مسواک نرم برای از بین بردن ذرات غذا کافی است.

چه مدت طول می کشد تا یک ریلاین پروتز مصنوعی تهیه شود؟

با کمی برنامه ریزی می توان در عرض یک روز ریلاین دندان مصنوعی را انجام داد، به این معنا که شما برای مدت طولانی بدون پروتز خود نخواهید بود. پس از مشاوره اولیه برای تعیین نیازهای شما، متخصص پروتز شما ترتیبی خواهد داد که صبح دندان مصنوعی خود را تحویل دهید و بعد از ظهر آن را که به تازگی ریلاین شده است تحویل بگیرید.

آیا می توان ریلاین دندان مصنوعی را در منزل انجام داد؟

همه ما ممکن است با وسوسه راحتی، صرفه جویی در زمان و مهم تر از همه، صرفه جویی در هزینه ها، مسیر DIY  (انجام توسط خود فرد) را برای برخی از کارها دنبال کرده باشیم. با این حال، لطفاً قبل از اینکه بخواهید یک ریلاین دندان مصنوعی DIY را در منزل انجام دهید، نکات زیر را در نظر بگیرید. ممکن است در دراز مدت دندان مصنوعی شما را نجات دهد، باعث صرفه جویی در سلامتی و پول شما شود.

انتظار یک نتیجه حرفه ای بدون بهره مندی از تخصص حرفه ای یک راهکار گمراه کننده است که می تواند پایان خوبی نداشته باشد.

استفاده نادرست از مواد آستر می تواند منجر به قرار گرفتن نامناسب پروتز داخل دهان شود، تناسب را به خطر بیندازد و منجر به بروز ناراحتی شود. مشکلات دیگری که با استفاده از ریلاین کردن DIY  دندان مصنوعی بوجود می آیند شامل برآمدگی گونه ها یا لب های بیرون زده هستند که باعث می شوند دهان شما بیش از حد پر به نظر برسد. علاوه بر این، مواد شیمیایی خشن که برخی از آسترهای DIY از آنها ساخته می شوند، می توانند باعث تهوع و بروز مشکلات در حس چشاسس در برخی افراد شوند.

می توان ریلاین دندان مصنوعی را در منزل انجام داد؟

کلام پایانی

ریلاین کردن دندان مصنوعی “در صورت نیاز” می تواند باعث صرفه جویی در هزینه های شما و عدم بروز ناراحتی ناشی از لق شدن یا شکستگی دندان مصنوعی شود. مهم تر از آن، همانطور که انتظار ندارید ماشین شما بدون تعمیر و نگهداری منظم به کار خود ادامه دهد، پروتز دندان مصنوعی شما نیز اگر به خوبی از آنها مراقبت کنید، بهترین خدمات را به شما خواهد داد. ریلاین کردن دندان مصنوعی بهترین تناسب و در نتیجه راحتی پروتز شما را حفظ خواهد کرد و از ایجاد زخم های ناخوشایند داخل دهان و بروز درد لثه یا حتی عفونت های ناشی از لق شدن پروتز جلوگیری خواهد کرد. یک پروتز مناسب نه تنها شما را به بهترین شکل ظاهر می کند، بلکه به این معنا است که می توانید غذا بخورید، صحبت کنید و بخندید، با اطمینان از این که آنها از دهان بیرون نمی پرند. علاوه بر این، پروتزهایی که به خوبی قرار گرفته باشد، به دلیل فشار ناهموار یا بیش از حد، احتمال شکستگی یا ترک خوردگی کمتری دارند، در نتیجه عمر پروتز شما را طولانی تر می کند و می توانید از پرداخت هزینه برای تعمیر آنها اجتناب کنید.

اگر دندان خود را به دلیل تصادف، ضربه شدید یا کشیدن دندان از دست داده اید (چون دیگر نمی توان آن را از طریق درمان ریشه نجات داد یا ترک خورده است)، همچنان با جراحی ایمپلنت دندانی (که به عنوان یک روش کاشت دندان شناخته می شود) می توانید لبخند از دست رفته (و دندان) خود را تکمیل کنید.

کاشت ایمپلنت چیست؟

ایمپلنت دندانی شامل جایگزینی دندان کشیده شده با یک پست یا پایه فلزی است که دقیقاً به استخوان پیچ می شود تا به عنوان تکیه گاه روکش یا پروتز دندان مصنوعی عمل کند که در غیر این صورت چیزی برای نگه داشتن آن درست درون حفره دندان از دست رفته شما وجود نخواهد داشت. این جذابیت اصلی فرایند کاشت ایمپلنت دندانی است.

دندان مصنوعی، پروتز، یا روکش دندان، درست در بالای پست وصل می شوند. در عین حال، خود پست چیزی است که باعث می شود دندان های جدید شما ظاهر و احساسی درست مانند دندان های واقعی ایجاد کنند. این بهترین جایگزین برای بریج هایی است که خیلی خوب جای نمی گیرند یا پروتزهایی که تمایل به لغزیدن یا خارج شدن دارند (زیرا به هر حال به طور دائم به لثه ها و دهان شما چسبانده نمی شوند).

ایمپلنت ها به عنوان دندان های واقعی بسیار متقاعدکننده تر از پروتزهای جدا شدنی یا حتی روکش هایی هستند که روی بریج های دندانی قرار می گیرند که دندانپزشک را ملزم می کنند تا دو دندان سالم مجاور را از بین ببرد تا دندان یا دندان های مصنوعی مصنوعی را بین آنها قرار دهد و فاصله ایجاد شده در نتیجه دندان های از دست رفته را با نوعی بریج روی آنها آویزان کند.

کاشت ایمپلنت

چه زمانی از ایمپلنت دندانی استفاده می شود؟

ایمپلنت ها، بویژه انواع تک دندانی، برای افرادی می توانند استفاده شوند که یک یا چند دندان از دست داده اند. معمولاً افرادی که دندان های خود را از دست داده اند و مایل هستند راه حلی دائمی برای ترمیم دندان از دست رفته خود داشته باشند که از پروتز یا بریج دندان قابل اعتمادتر باشد، از ایمپلنت های دندانی استفاده می کنند. همچنین برای جایگزینی دندان های از دست رفته با حمایت استخوانی استفاده می شود که به دلیل بیماری پریودنتال تحلیل رفته است.

• کشیدن: اگر دندان خراب یا از دست رفته شما هنوز کشیده نشده است، باید آن را کشید تا امکان قرار دادن پست ایمپلنت دندانی شما فراهم شود. به طور طبیعی، شما می توانید ایمپلنت را در جایی قرار دهید که هنوز یک دندان موجود است. سپس، شما همچنین می توانید دندان را با درمان اندودانتیک یا درمان ریشه نجات دهید.
• آماده سازی: از آنجا، فک شما برای جراحی آماده خواهد بود. ممکن است لازم باشد از طریق پیوندهای استخوانی تقویت استخوان را انجام دهید تا همچنین استخوان و فضای کافی برای چسبیدن پست به فک ایجاد شود. بدون استخوان کافی برای جایگذاری ایمپلنت دندانی، ایمپلنت نخواهد چسبید.
• کاشت یا جراحی: ایمپلنت از طریق یک ورودی درون حفره دندان کشیده شده قرار می گیرد که خود دندانپزشک آن را درون استخوان فک ایجاد کرده است. این شامل بریدن لثه و سپس سوراخ کردن خود استخوان فک به منظور قرار دادن پست یا ستون درون استخوان از طریق پیچ کردن آن در محل است.
• دندان های سالم اطراف: دندان های طبیعی و بافت های نگهدارنده آنها در نزدیکی حفره دندانی که قرار است ایمپلنت درون آن قرار داده شود، باید در سلامت عالی باشند و دچار التهاب لثه یا پریودنتیت نباشند. در غیر این صورت، فرایند کاشت ایمپلنت دندانی موفقیت آمیز نخواهد بود.
• ریشه دندان جدید: ایمپلنت پس از جوش خوردن، با یکی شدن پست با استخوان فک شما، به عنوان ریشه برای روکش دندان جدید شما قرار می گیرد که در بالای آن قرار می گیرد یا به پست متصل می شود. برای حمایت از اتصال بین روکش و ایمپلنت یک اباتمنت نیاز است.
• روکش ارجح تر: کلاهک یا روکش بیشتر به دندان مصنوعی یا مجموعه ای از دندان های مصنوعی ارجحیت دارد، زیرا ظاهر دندان طبیعی دارد و حتی به دلیل تکیه گاه قرار گرفتن ایمپلنت دندانی، مانند یکی از دندان های شما احساس می شود. اباتمنتی که روکش را به ایمپلنت متصل می کند نیز شبیه دندان است، البته کوچک تر.
• شکاف ها را پر می کند و بایت شما را احیاء می کند: ایمپلنت های دندانی قابل اعتماد هم هستند زیرا شکاف دندان از دست رفته را پر می کنند. اگر شکاف را به حال خود رها کنید و تصمیم بگیرید که از کاشت ایمپلنت دندانی خودداری کنید، دندان های شما به تدریج به سمت شکاف حرکت خواهند کرد تا بایت شما متعادل شود، بنابراین شکل فک و قرارگیری دندان ها تغییر می کند.
• تخریب ساختار صورت را متوقف می کند: کاشت ایمپلنت می تواند از تغییر خطوط صورت، استخوان فک و چانه شما جلوگیری کند زیرا آنها به جبران شکاف دندان از دست رفته تمایل دارند. هرچه تعداد بیشتری دندان از دست رفته باشد و بدون جایگزین باقی بمانند، با افزایش سن، ساختار استخوان، صورت و فک شما بیشتر تغییر می کند.
• بریج ایمپلنت دندانی: حتی اگر فقط یک نوع ایمپلنت دندانی تکی باشد، با قرار دادن دو پست در انتهای مقابل قوس دندانی برای ایجاد یک نوع بریج (برخلاف تخریب دندان های موجود که به عنوان محل قرارگیری بریج دندان عمل کنند) می توانید از آن برای جایگزینی یک قوس دندانی کامل از دندان های از دست رفته استفاده کنید.

زمان کاشت ایمپلنت

قطعات ایمپلنت دندان

دندانی که با ایمپلنت احیاء می شود از قسمت های زیر تشکیل شده است:

• ایمپلنت: میله، پست یا ایمپلنت تیتانیومی داخل استخوان فک پایین یا بالا (درست داخل حفره، در هر جایی که دندان شما از دست رفته است) قرار می گیرد. این یک تکیه گاه فلزی است که مانند ریشه جدید دندان ترمیم شده شما دو برابر می شود.

این ایمپلنت تیتانیومی همان چیزی است که به روکش دندان های مصنوعی یا پروتزهای مصنوعی در هنگام استفاده، احساس طبیعی فوق العاده ای می دهد. این برخلاف بریج هایی است که شما را ملزم می کنندتا دندان های سالم مجاور یا پروتزهای مصنوعی که می توانند به راحتی از جای خود خارج شوند، را از بین ببرید.

• اباتمنت: این می تواند از پرسلن، فولاد ضد زنگ جراحی، زیرکونیا، طلا یا تیتانیوم ساخته شود. ابتمنت به داخل ایمپلنت پیچ می شود و به عنوان پرکننده یا آداپتوری عمل می کند که روکش را به ایمپلنت متصل می کند. زیرساخت یا عنصر اتصال به عنوان یک نقطه تماس حمایت کننده، پشتیبانی اضافی را به روکش می افزاید.

این آداپتور اصلی نصب ایمپلنت شما است که ایمپلنت را بهتر به روکش متصل می کند. اباتمنت ضروری است زیرا در مقایسه با اتصال مستقیم روکش به ایمپلنت، شل شدن یا ترک خوردن روکش تحت فشار گاز گرفتن را سخت تر می کند.

• روکش: روکش بخشی از دندان ترمیم شده است که ظاهر و شکل یک دندان طبیعی را دارد. این قطعه به عنوان درپوشی عمل می کند که روی ایمپلنت خود قرار می دهید تا به عنوان جایگزین دندان شما عمل کند. روکش به گونه ای ساخته شده است که سخت باشد و در واقع در صورت ترک خوردن قابل تعویض است.

روکش معمولاً از PFM ساخته شده است که (یک آلیاژ فلزی) ذوب شده با پرسلن است به گونه ای که در نهایت شما یک دندان مصنوعی سخت تر از دندان معمولی خود خواهید داشت. این روکش سمان (چسبانده) یا روی اباتمنت پیچ می شود. اگر پیچ شود، سوراخ پیچ با مواد ترمیمی (کامپوزیت) پوشانده می شود که درون حفره ها را پر می کنند.

قطعات یک ایمپلنت

فرآیند کاشت ایمپلنت

در رابطه با فرآیند کاشت ایمپلنت های دندانی، در اینجا یک راهنمای گام به گام وجود دارد، که برای انجام صحیح فرایند کاشت ایمپلنت دندانی، می توانید آن را دنبال کنید.

اقدامات احتیاطی مقدماتی

قبل از هر چیز دیگری باید جراحی ایمپلنت خود را تأیید کنید. در اینجا مراحلی وجود دارند که باید انتظار داشته باشید اتفاق بیفتند. آماده شدن برای کاشت ایمپلنت های دندانی از بسیاری جهات، بیشتر از خود عمل کاشت ایمپلنت دندانی طول می کشد.

• مشاوره اولیه: ابتدا قبل از انجام هر کاری باید با متخصص پروتز مشاوره انجام دهید. این متخصص (یا یک دندانپزشک عمومی با آموزش ویژه در کاشت ایمپلنت و ترمیم) تعیین می کند که آیا شما گزینه واجد شرایط برای دریافت ایمپلنت های دندانی هستید یا خیر.
• معاینه جامع: دندانپزشک شما را تحت معاینه قرار خواهد داد تا سابقه دندانی و پزشکی شما را بررسی کند. او همچنین (به منظور ایجاد ماکت های دندانی) از لثه ها و دندان های شما قالب گیری می کند، بعلاوه عکسبرداری با اشعه ایکس از فک شما، بویژه ناحیه ای انجام خواهد داد که در آن دندان یا دندان هایی از دست رفته اند.
• سی تی اسکن دهان: مواردی نیز وجود دارند که در آنها اسکن توموگرافی کامپیوتری (که همچنین تحت عنوان CAT یا سی تی اسکن شناخته می شود) از دهان شما لازم است تا دندانپزشک بداند که باید با چه چیزی کار کند. این اسکن به او کمک می کند تا مشخص نماید برای کاشت ایمپلنت دندانی چه مقدار استخوان فک موجود است یا به پیوند استخوان نیاز دارد (بویژه افرادی که فک یا چانه قوی ندارند به تقویت استخوان نیاز دارند).
• اعصاب و سینوس ها: سی تی اسکن همچنین به مکان یابی ساختارهایی مانند سینوس ها و اعصاب کمک می کند که هنگام انجام جراحی ایمپلنت باید از آنها دوری شود. آخرین چیزی که می خواهید اتفاق بیفتد این است که در حالی که سعی می کنید دندانی که از دست داده اید را دوباره بدست آورید، دچار آسیب عصبی شوید یا سینوس های شما سوراخ شوند.

پیوند استخوان

اگر طبق تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس یا سی تی اسکن درون فک شما استخوان کافی برای نگه داشتن ایمپلنت وجود نداشته باشد، دندانپزشک می تواند گزینه هایی را برای تقویت یا تراکم استخوان به شما پیشنهاد دهد.

همانطور که در بخش های قبلی اشاره شد، برای اطمینان از وجود استخوان کافی برای جاسازی پست، ممکن است پیوند نیاز باشد. در غیر این صورت، ممکن است فرآیند کاشت ایمپلنت دندانی با شکست مواجه شود و زمانی که نیروی گاز گرفتن منظم به فک پایین اعمال شود، ممکن است ایمپلنت شما از جای خود خارج شود.

• از پیوند استخوان چه انتظاری داریم: وقتی صحبت از تقویت فک به میان می آید، معمولاً شامل برداشتن استخوان از سایر قسمت های بدن مانند فک، لگن، یا چانه، از طریق اهدا کننده یا از طریق مواد استخوان مصنوعی (کلسیم فسفات یا هیدروکسی آپاتیت) و افزودن آن به فک شما است، به گونه ای که ایمپلنت بتواند مانند یک ریشه دندان واقعی درون عمق دهان شما لنگر بیاندازد. همچنین می توان از استخوان فرآوری شده خوک، گاو یا جسد انسان استفاده کرد.
• در مورد افزایش عرض استخوان چه انتظاری باید داشت: افزایش عرض یا پهنای تیغه استخوان، با پیوند استخوان متفاوت است، زیرا این یک فرایند جراحی است که بدن را وادار می کند تا استخوان بیشتری را در محلی رشد دهد که بیشترین نیاز را دارد در مقایسه با قرار دادن مواد استخوانی در آنجا و جوش خوردن آن با فک. این شامل استفاده از پین ها و پیچ ها برای جدا کردن استخوان موجود است که باعث می شود بدن شما برای پر کردن شکاف ها استخوان بیشتری رشد دهد.

در صورتی که قبل از انجام فرایند کاشت ایمپلنت دندانی به یکی از این فرایندها نیاز باشد، احتمالاً چهار تا دوازده ماه طول خواهد کشید تا استخوان برای پیوند و کاشت آماده شود.

فرآیند کاشت ایمپلنت

روش سنتی

روش سنتی به دو فرایند نیاز دارد که بین هر کدام سه تا شش ماه فاصله است. ماه های اضافی به این دلیل هستند که بیمار ابتدا کامل بهبود یابد.

• برش اولیه: در فرایند اول، قسمت کوچکی از لثه شما در جایی که ایمپلنت قرار می گیرد (حفره دندانی که لثه پوشانده شده است) برش داده می شود. برش برای ایجاد دسترسی به حفره دندانی که قبلاً دندان از دست رفته شما وجود داشته است، ضروری است.
• برش و ایجاد حفره: بعد از ایجاد یک برش کوچک در لثه، دندانپزشک شما دقیقاً درون استخوان یک حفره ایجاد می کند. این به خاطر قرار دادن ایمپلنت فلزی یا قرار دادن خود پست درون حفره داخل استخوان است. بعد از اتمام کاشت ایمپلنت، برش روی لثه ها بخیه زده می شود و سپس اجازه داده می شود تا بهبود یابد.
• دوره بهبودی و فرایند دوم: پس از گذشت سه تا شش ماه از بهبودی، می توانید وارد بخش دوم روش سنتی کاشت ایمپلنت دندانی شوید. این شامل ایجاد یک برش جدید برای نمایان شدن ایمپلنت دندانی است. از آنجا، یک هیلینگ کپ یا کولار در بالای پست پیچ می شود.
• برداشتن هیلینگ کپ: هیلینگ کپ به این دلیل این نام را گرفته است که برای القاء بهبود بافت لثه اطراف طراحی شده است. پس از گذشت چند هفته، هیلینگ کپ برداشته می شود.
• قرار دادن اباتمنت و روکش: اباتمنتی که در بالا به آن اشاره شد اکنون در جای خود قرار می گیرد تا عنصر حمایت کننده روکش نهایی باشد. اباتمنت برای اطمینان از تناسب محکم برای روکش ضروری است تا در اثر نیروهای گاز گرفتن انسان به راحتی از جای خود جدا نشود.

روش سنتی ایمپلنت

فرآیند یک مرحله ای کاشت ایمپلنت

بیمارانی که نسبت به زمان انتظار طولانی مدت روش سنتی کاشت ایمپلنت دندانی بی تاب هستند به جای آن می توانند از کاشت یک مرحله ای ایمپلنت های دندانی استفاده کنند. این روش گاهی اوقات برای ایمپلنت ها استفاده می شود، اما در دسترس بودن آن به کلینیک یا دندانپزشکی بستگی دارد که جراحی را انجام می دهد.

در طول این فرایند، دندانپزشک شما ایمپلنت، اباتمنت و روکش یا بریج موقت را در یک ویزیت قرار خواهند داد. بهبود لثه باید از طریق جایگذاری قبلاً تکمیل شده ایمپلنت و بدون هیلینگ کپ انجام شود.

از سوی دیگر، دندانپزشک مجبور نیست در یک دوره سه تا شش ماهه بارها و بارها برش و بخیه زدن را انجام دهد. مجدداً، این خطر عوارض را به همراه دارد زیرا ایمپلنت های سنتی این امکان را برای بدن شما فراهم می کنند تا در مقایسه با روش کاشت دندان یک مرحله ای، خود را با قرار دادن ایمپلنت بهتر سازگار کند.

از دست دادن دندان یکی از مشکلات دهان و دندان است که میلیون ها نفر را تحت تأثیر قرار می دهد. از دست رفتن دندان در اثر ترومای دندان، بیماری لثه، کهولت سن، حفره ها یا هر چیز دیگری باشد، می توانید از دندانپزشکی ترمیمی بهره مند شوید. بریج های دندانی یکی از بهترین درمان های ترمیمی برای دندان های از دست رفته هستند. برخلاف پروتزها، بریج های دندانی قابل جابجایی نیستند و در طول فرایند دریافت بریج دندان توسط دندانپزشک شما ثابت می شود.

بریج های دندانی از دندان های مصنوعی تشکیل شده اند که روی حفره خالی قرار می گیرند و توسط روکش های دندانی متصل به دندان های سالم در دو طرف دندان از دست رفته پشتیبانی می شوند. دندان های مصنوعی پونتیک نامیده می شوند و معمولاً از پرسلن، آلیاژ، طلا و سرامیک پیوند خورده روی فلز و مواد دیگر ساخته می شوند. فرآیند قرار دادن بریج های دندانی نسبتاً ساده و معمولاً بسیار موفق است.

چه زمانی ممکن است به بریج های دندانی نیاز داشته باشیم؟

دندان های شما به گونه ای طراحی شده اند که با هم کار کنند و در جویدن، صحبت کردن و لبخند زدن به شما کمک کنند. با این حال، اگر دندانی را از دست بدهید، دندان های مجاور ممکن است جابجا یا کج شوند. این می تواند روی توانایی صحبت کردن و جویدن شما تأثیر بگذارد.

ناگفته نماند، می تواند توانایی شما را برای تمیز کردن مؤثر دندان ها را نیز مختل کند و شما را در معرض خطر بیشتری برای ایجاد پوسیدگی دندان و بیماری لثه قرار دهد.

به همین دلیل، اگر یک یا چند دندان از دست رفته دارید ممکن است به بریج دندان نیاز داشته باشید. برای داشتن بریج دندان باید دندان های سالمی در دو طرف شکاف دندان های خود داشته باشید.

انواع بریج های دندانی

بسته به موقعیت و تعداد دندان های از دست رفته، دندانپزشک می تواند یکی از انواع بریج های دندانی زیر را توصیه کند:

بریج سنتی

این بریج ها شامل یک دندان مصنوعی هستند که روی حفره خالی قرار می گیرد و توسط روکش های دندانی متصل به دندان های مجاور در دو طرف دندان از دست رفته پشتیبانی می شود. برای این روش بیمار باید دندان های سالمی در دو طرف دندان از دست رفته داشته باشد. برای اینکه روکش های دندانی به درستی جای بگیرند، شکل دادن یا کوتاه کردن دندان ضروری است.

بریج های کنتی لور

این بریج ها شباهت زیادی به بریج های سنتی دارند. دندان مصنوعی روی حفره خالی قرار می گیرد و توسط یک روکش دندانی حمایت می شود که روی یک دندان سالم در یک طرف دندان از دست رفته قرار می گیرد.

بریج های کنتی لور

بریج های مریلند

برای این نوع بریج ها، دندان های مصنوعی توسط چارچوب های فلزی پشتیبانی می شوند. در صورتی که بیمار دندان های سالمی در دو طرف دندان از دست رفته نداشته باشد، این بریج ها توصیه می شوند.

بریج بر پایه ایمپلنت

این نوع بریج ها از پایه های تیتانیومی کوچکی تشکیل شده اند که از طریق جراحی درون استخوان فک جاسازی می شوند. این بریج ها به حمایت از دندان های مجاور نیاز ندارند. از آنجا که این روش شامل جراحی می شود، پیچیده تر است و ممکن است به زمان بیشتری برای بهبودی نیاز داشته باشید. از جنبه مثبت، این بریج ها نسبت به بریج های جایگزین پایدارتر هستند.

مراحل دریافت بریج های دندانی

مشاوره اولیه

برای دریافت بریج دندان به بیش از یک مرتبه مراجعه به دندانپزشک نیاز دارید. اگر قصد استفاده از بریج های دندانی را دارید، باید برای معاینه دندان به دندانپزشک خود مراجعه کنید. دندانپزشک وضعیت دهان شما را ارزیابی می کند و در مورد بهترین اقدام توصیه هایی ارائه می کند. اگر به شما چراغ سبز نشان داده شود، برای فرایند اصلی برنامه ریزی خواهد کرد. سپس هرگونه پوسیدگی دندان یا بیماری لثه باید درمان شوند. ممکن است به عکس برداری با اشعه ایکس نیاز داشته باشید.

سپس دندان ها و دهان شما ارزیابی و بررسی می شوند تا اطمینان حاصل شود که دندان هایی که از بریج دندان شما پشتیبانی می کنند به اندازه کافی قوی هستند.

آماده سازی دندان ها برای بریج

دندانپزشک با بی حس کردن ناحیه اطراف دندان از دست رفته برای جلوگیری از بروز درد و حفظ آرامش شما شروع می کند. سپس دندانپزشک محل را تمیز می کند تا هرگونه باکتری و پلاک را از بین ببرد.

سپس دندانپزشک دندان های مجاور (معمولاً دو دندان سالم در دو طرف شکاف) را تراش داده و شکل می دهد تا روکش به درستی جای بگیرد (برای بریج های سنتی و کنتی لور). دندانپزشک از دندان ها اسکن و قالب می گیرد و آنها را برای ساخت پروتز نهایی به لابراتوار می فرستد.

دندانپزشک روکش های دندانی را انتخاب می کند که با رنگ دندان های طبیعی شما مطابقت داشته باشند. در حالی که منتظر ساخته شدن بریج دائمی خود هستید، یک بریج موقت روی دندان ها چسبانده می شود تا از آنها در برابر آسیب محافظت کند. تا زمانی که بریج دائمی آماده شود به منزل فرستاده می شوید و به شما گفته می شود چه روزی برای دریافت بریج به مطب دندانپزشکی مراجعه کنید.

وقتی بریج دائمی شما آماده شد، قرار ملاقات دومی برای نصب آن خواهید داشت. برای چسباندن بریج به دندان های آماده شده از سمان دندانپزشکی استفاده می شود.

دندانپزشک شما ممکن است در نظر داشته باشد که بریج را بر پایه ایمپلنت دندانی قرار دهد. ایمپلنت ها با جراحی به درون استخوان فک شما متصل می شوند. پزشک شما بررسی خواهد کرد که آیا ایمپلنت دندانی برای شما مناسب است یا خیر.

می توان از بریج های رزینی و فلزی برای جایگزینی دندان های جلو استفاده کرد. یک دندان مصنوعی به یک قاب فلزی کوچک متصل می شود. قاب در پشت دندان های شما در دو طرف فضای خالی بین دندان های شما ثابت می شود.

آماده سازی دندان ها برای بریج

چسباندن نهایی

پس از تکمیل بریج دائمی، دندانپزشک بریج موقت را برمی دارد و بریج دائمی را امتحان می کند. اگر بریج کاملاً منطبق باشد، دندانپزشک آن را با استفاده از سمان قوی تر می چسباند. سپس سمان اضافی را می زداید و بریج را صیقل می دهد که تا حد امکان طبیعی به نظر برسد.

مزایای بریج های دندانی

با جایگزینی دندان های از دست رفته با بریج های دندانی، از مزایای زیر بهره مند خواهید شد:

• عملکرد بایت احیاء شده است.
• گفتار بهبود یافته است.
• دندان های مجاور را در موقعیت مناسب خود نگه می دارد و اجازه نمی دهد به سمت شکاف متمایل شوند. اگر دندان های شما صاف بمانند، این به بایت کمک می کند.
• از تحلیل استخوان فک جلوگیری می کند.
• نتایج طولانی مدت
• بهبود بهداشت و سلامت دهان و دندان ها.
• اگر نسبت به از دست دادن دندان ها حساس هستید، بریج دندان می تواند به شما کمک کند هنگام لبخند زدن اعتماد به نفس بیشتری به شما بدهد.

بریج ها چقدر دوام می آورند؟

اگر بریج های دندانی به خوبی نصب و مراقبت شوند، می توانند حدود 5 تا 15 سال دوام بیاورند. جنس دندان مصنوعی نیز دوام بریج را مشخص می کند. ضروری است که در صورت آسیب دیدن بریج ها فوراً به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

معمولاً به دلیل پوسیدگی دندان های طبیعی کنار آنها یا شکست سمان، ممکن است با شکست مواجه شوند.

مراقبت از بریج ها

مراقبت از بریج ها

بهداشت دهان و دندان برای حفظ وضعیت خوب بریج و سایر سازه های دهان بسیار مهم است. از نکات مراقبتی زیر استفاده کنید:

• حداقل دو مرتبه در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید.
• به طور منظم نخ دندان بکشید.
• از خوردن غذاها و نوشیدنی های شیرین پرهیز کنید.
• از جویدن غذاهای سفت مانند آجیل خودداری کنید.
• برای تمیز کردن و معاینات منظم دندان ها برنامه ریزی کنید.
• غذاهای سالم تر بخورید و هیدراته بمانید.
• اگر بریج های شما آسیب دیدند، فوراً به دندانپزشک خود مراجعه کنید.
• مراجعه منظم به دندانپزشک نیز مهم است.

شما باید بریج خود را مسواک بزنید، همانطور که دندان های طبیعی خود را مسواک می زنید. از آنجا که روکش هایی که بریج را می سازند به یکدیگر متصل می شوند، نخ دندان را نمی توان از بین دندان ها عبور داد. از دندانپزشک خود بپرسید که چگونه زیر بریج دندان خود را تمیز کنید.