بیماری لثه که توسط باکتری های موجود در پلاک ایجاد می شود، بسیار شایع است و بیش از 50 درصد از افراد بزرگسال آمریکایی را تحت تأثیر قرار می دهد. بیماری پریودنتال در مراحل اولیه، که تحت عنوان ژنژیویت نیز شناخته می شود، به راحتی از طریق نگهداری صحیح از دندان ها معکوس می شود، اما اگر دندان نداشته باشید چطور؟ آیا هنوز مستعد ابتلا به بیماری لثه هستید؟

پاسخ کوتاه این است که آری، شما می توانید هر مرحله ای از بیماری لثه را تجربه کنید، چه دندان داشته باشید و چه نداشته باشید. هر چه سن شما بالاتر می رود، احتمال بیشتری برای تشخیص پریودنتیت وجود دارد. مورد مشخص: از هر 10 نفر بالای 65 سال حدود هفت نفر به این عارضه مبتلا هستند.

این امر باعث می شود تمیز نگه داشتن لثه ها و مشاهده علائم اولیه مبنی بر شروع ژنژیویت یا پریودنتیت برای شما مهم تر شود. به خاطر داشته باشید: برخی از علائم کاملاً مشخص بیماری لثه ممکن است آنطور که فکر می کنید واضح نباشند. این امر بویژه در صورت از دست دادن دندان صادق است.

علائم کمتر شناخته شده بیماری لثه

این یک واقعیت شناخته شده است که عدم مراقبت از دندان های خود می تواند منجر به بروز بیماری لثه شود؛ با گذشت زمان، سمومی که توسط باکتری ها در پلاک انباشته شده آزاد می شوند، می توانند باعث التهاب لثه ها شوند که منجر به تحریک و از دست دادن احتمالی دندان های شما می شود.

با این حال، این بیماری به دلیلی “بیماری لثه” و نه “بیماری دندان” نامیده می شود – در صورت عدم وجود دندان، شما هنوز کاملاً در برابر بیماری پریودنتال آسیب پذیر هستید.

بیماری لثه همیشه دردناک نیست، بنابراین مهم است که به علائم آن توجه داشته باشید تا قبل از اینکه پیشرفت کند و به مرحله پیشرفته تر و خطرناک تر برسد، آن را تشخیص دهید. علائم بیماری پریودنتال عبارتند از:

• لثه هایی که قرمز، براق و متورم هستند
• طعم ترش و فلزی داخل دهان شما
• بوی بد دهان
• خونریزی و حساسیت در لثه های شما

از آنجا که انجمن دندانپزشکی آمریکا تخمین می زند که 80 درصد از جمعیت آمریکا سطحی از بیماری لثه دارند، این مشکل اکنون به عنوان یک بیماری همه گیر در نظر گرفته می شود. بیماری لثه الزاماً یک مسئله زیبایی نیست؛ به دلیل تحلیل طبیعی لثه های شما با بالا رفتن سن، باکتری های موجود در دهان می توانند به سرعت وارد جریان خون و استخوان های شما شوند. آکادمی پریودنتولوژی آمریکا گزارش می دهد، مطالعات نشان می دهند عفونت پریودنتال ممکن است در ایجاد بیماری قلبی نقش داشته باشد، خطر زایمان زودرس و وزن کم نوزاد حین تولد را افزایش دهد و تهدیدی جدی برای افرادی باشد که سلامت آنها به دلیل دیابت و بیماری های تنفسی به خطر افتاده است. به مرور زمان، می تواند منجر به بروز فهرستی از مشکلات مانند حمله قلبی، سکته مغزی و حتی سرطان شود.

عدم درمان آن می تواند کشنده باشد و اگر دندان نداشته باشید خطر شما افزایش می یابد.

درمان پریودنتال آسان تر و مؤثرتر

اگر منتظر درمان باشید و عفونت شما پیشرفته باشد، جراحی ضروری خواهد بود. اما در مراحل خفیف تر، می توان از درمان های غیر جراحی استفاده کرد که بیماری را متوقف می کنند، البته تا زمانی که بهداشت روزانه بهتر دندان ها رعایت شود. هر دوی این گزینه ها اغلب توسط اکثر طرح های بیمه دندانپزشکی پوشش داده می شوند.

حتی یک دندان از دست رفته باشدمی تواند باعث ایجاد مشکل شود!

دلیل از دست دادن دندان ها هر چه که باشد، بهتر است تمام دندان های از دست رفته را با ایمپلنت جایگزین کنید. چرا ایجاد شکاف در دهان در جایی که دندان ها باید باشند مشکل ساز است؟ سایر دندان ها شروع به جابجایی و لق شدن می کنند و احتمال از دست دادن دندان دیگر را ایجاد می کنند. فضا با توانایی جویدن شما تداخل ایجاد می کند و ممکن است مواد مغذی بدست آمده از غذا را کاهش دهد. رژیم غذایی شما ممکن است تغییر کند و منجر به افزایش وزن ناشی از خوردن غذاهای نرم تر و راحت تر شود. صورت شما می تواند ظاهری فرو رفته به خود بگیرد که چندین سال به ظاهر سن واقعی شما می افزاید. و ممکن است به دلیل فقدان دندان ها ممکن است از صحبت کردن خجالت بکشید.

ایمپلنت های دندانی بهترین راه حل هستند، زیرا از داخل لثه بالا می آیند و ظاهر و عملکردی مانند دندان های دارند. هیچ کس نمی تواند بگوید که آنها دندان های طبیعی شما نیستند – حتی یک دندانپزشک!

زمانی که دندان ها کم یا اصلاً وجود ندارند، چگونه می توان احتمال بیماری لثه را کاهش داد؟

پس اگر می خواهید از بروز بیماری لثه جلوگیری کنید چه کاری می توانید انجام دهید؟ چند راه وجود دارند که می توانید از دهان خود مراقبت کنید، چه دندان داشته باشید و چه نداشته باشید.

لثه های خود را مسواک بزنید:

برای استفاده از یک مسواک خیلی نرم روی لثه ها، نیاز نیست دندان داشته باشید. عمل مسواک زدن هر گونه ذرات را از لثه ها پاک می کند. همچنین لثه ها را برای حفظ سلامت بافت ها حتی با افزایش سن تحریک می کند.

زبان خود را مسواک بزنید:

باکتری ها و ذرات غذا به زبان شما می چسبند و می توانند از تمیزی دهان شما بکاهند. هنگامی که لثه های خود را با خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک می زنید، حتماً روی زبان خود را نیز مسواک زده و ماساژ دهید.

از دهانشویه استفاده کنید:

دهانشویه ها می توانند طعم دهان شما را بهتر کنند. آنها همچنین می توانند آخرین خط دفاعی در برابر میکروب هایی باشند که ممکن است حتی پس از مسواک زدن لثه ها، تحریک لثه ها و مسواک زدن زبان باقی بمانند.

از دندان مصنوعی خود مراقبت کنید:

آیا از دندان مصنوعی متحرک سنتی استفاده می کنید؟ مطمئن شوید که آنها را هر روز درخشان نگه دارید. پروتزهای مصنوعی باید قبل از هر بار استفاده ضد عفونی شوند تا اطمینان حاصل شود که باکتری های احتمالی مضر را وارد دهان خود نمی کنید.

آیا نگران این هستید که ممکن است بیماری لثه داشته باشید؟ به یک دندانپزشک مراجعه کنید!

حتی اگر مراقب لثه های خود باشید، ممکن است دچار بیماری لثه شوید. در آن مرحله، مراجعه به یک متخصص دندانپزشکی عالی ضروری است. داشتن دندان برای مراجعه به دندانپزشک الزامی نیست. دندانپزشک به همه بیماران اهمیت می دهد، نه فقط افرادی که در دهان خود دندان دارند! اگر متوجه علائم بیماری لثه شدید، لطفاً فوراً با دندانپزشک تماس بگیرید تا معاینه دندانپزشکی را تعیین کنید. دندانپزشک می تواند دهان شما را به طور کامل ارزیابی کند و اگر متوجه هر درجه ای از بیماری پریودنتال شد، از طریق درمان های سنتی و لیزری بیماری لثه، می تواند به سرعت شما را در مسیر سلامت دهان و دندان قرار دهد!

در طول ویزیت خود حتماً در مورد آخرین راه حل های جایگزینی دندان های از دست رفته مانند ایمپلنت های کامل دهان یا دست دندان کامل بر پایه ایمپلنت سؤال کنید. همین امروز برای مشاوره خود برنامه ریزی کنید.

آیا برای هر دندان یک روکش امکان پذیر است؟

پاسخ کوتاه این است که اگر توسط دندانپزشک شما توصیه شود، از نظر فنی می توانید روی هر یک یا همه دندان های خود یک روکش قرار دهید. در حالی که اکثر افراد در طول زندگی خود زمانی که دندان های آنها ترک خورده اند، فرسوده شده اند یا تغییر رنگ داده اند، فقط چند روکش تاج دریافت می کنند در حالی که برخی ترجیح می دهند که همه دندان های خود را روکش کنند و برای اهداف زیبایی یا مشکلات شدید دندانی روی تمام دندان های خود روکش قرار دهند. هیچ قانون دندانپزشکی وجود ندارد که تعداد کل روکش هایی که می توانید داشته باشید را محدود کند. تصمیم گیری به نیازها و اهداف خاص شما بستگی دارد.

روکش دندان چیست و چرا استفاده می شود؟

روکش دندان که تحت عنوان کلاه نیز شناخته می شود، یک پروتز به شکل دندان است که برای محافظت و ترمیم دندان های آسیب دیده یا پوسیده استفاده می شود. روکش ها به طور کامل قسمت قابل رویت دندان را با پوششی می پوشانند که مشاهده می شود و مانند یک دندان طبیعی عمل می کند. روکش ها زمانی ضروری می شوند که دندان بیش از حد در معرض خطر قرار می گیرد و نمی تواند از یک پر کردن اولیه پشتیبانی کند، مانند موارد زیر:

• حفره های بزرگ
• ترک ها، شکستگی ها یا خطوط ریز
• مینای دندان به شدت فرسوده شده است
• تضعیف ساختار دندان
• به دنبال درمان ریشه
• جذب داخلی
• تغییر رنگ دندان غیر قابل اصلاح با بلیچینگ
• دندان های ناقص مادرزادی
• پس از کاشت ایمپلنت دندانی

روکش به عنوان یک سطح خارجی جدید برای دندان عمل می کند، بخش های ترک خورده یا شکسته را کنار هم نگه می دارد و نواحی نازک مستعد شکستگی را تقویت می کند. این برای تقلید از شکل، اندازه و بایت اصلی دندان های طبیعی شما ساخته شده است. روکش سفارشی طراحی شده، روی دندان آماده شده، در جای خود قرار می گیرد و به طور یکپارچه جایگزین مینای قابل مشاهده می شود.

دلایل مختلفی وجود دارند که از روکش ها برای بازگرداندن فرم و عملکرد استفاده می شود:

• محافظت از دندان های ضعیف: قرار دادن روکش به محافظت و استحکام دندان هایی که آسیب دیده اند، اما هنوز ریشه های سالم و حمایت از استخوان دارند، کمک می کند. این می تواند از ترک یا شکستگی در آینده جلوگیری کند.
• نگه داشتن قطعات ترک خورده دندان: روکش ها با پوشاندن قطعات شکسته در یک پوشش مصنوعی جامد، ترک های ناقص، شکستگی ها و خطوط ریز را ترمیم می کنند. این از آسیب بیشتر جلوگیری می کند.
• پوشاندن نواحی مستعد شکستگی: به دنبال درمان ریشه یا تحلیل داخلی، دندان ها در اثر نیروهای گاز گرفتن بیشتر مستعد ترک خوردن و شکستگی هستند. یک روکش محافظ، نقاط ضعیف را تقویت می کند.
• نقش تکیه گاه بریج های دندانی: روکش هایی که روی دندان های مجاور دندان از دست رفته قرار می گیرند می توانند به عنوان تکیه گاه برای محکم نگه داشتن بریج در جای خود عمل کنند. روکش ها استحکام و ثبات را فراهم می کنند.
• پوشاندن ایمپلنت های دندانی: پس از کاشت ایمپلنت دندانی با جراحی، یک روکش به اباتمنت متصل می شود تا جایگزین قسمت مینای قابل مشاهده شود. ایمپلنت ها و روکش ها در کنار یکدیگر عمل می کنند تا جایگزین دندان های از دست رفته شوند.
• جلوگیری از از دست دادن ساختار دندان: ساییدگی بیش از حد اسیدی یا مکانیکی در طول زمان می تواند باعث فرسایش و نازک شدن مینای دندان ها شود. روکش ها به طور کامل روی دندان را می پوشانند تا آسیب افزایشی را متوقف کنند.
• تغییر شکل دندان: روکش ها می توانند خطوط طبیعی دندان را بازیابی کنند، ناهنجاری ها را بپوشانند یا دندان ها را برای داشتن ظاهری یکنواخت تغییر دهند. بهبودهای زیبایی امکان پذیر هستند.
• توانبخشی کامل دهان: در موارد گسترده که شامل چندین دندان به شدت آسیب دیده یا از دست رفته هستند، روکش کردن کل دندان ها ممکن است بخشی از یک طرح درمان جامع برای بازسازی کل دندان ها باشد.

انواع روکش و گزینه های مواد

انواع مختلفی از روکش های دندانی وجود دارند که از مواد مختلف ساخته شده اند. انتخاب روکش ایده آل به عواملی مانند نیاز به ترمیم دندانی، میزان آسیب، نیروهای وارده به دندان، زیبایی، هزینه و نیازهای بیمار بستگی دارد:

• روکش های پرسلن: روکش های پرسلن، ساخته شده از مواد سرامیکی، با شفافیت و رنگ مینای طبیعی دندان مطابقت دارند. آنها محکم و با دوام هستند و در برابر لک شدن مقاوم هستند. آنها انتخابی عالی برای دندان های قابل مشاهده قدامی هستند.
• روکش های پرسلن جوش خورده به فلز: نمای بیرونی پرسلن که روی یک بستر فلزی ذوب شده است یک روکش بسیار محکم با زیبایی خوب ایجاد می کند.از آنها برای دندان های عقب برای مقاومت در برابر نیروهای قوی جویدن استفاده می شود.
• روکش های تمام طلا: روکش های تمام طلا که به خاطر طول عمرشان ارزشمند هستند، یکپارچگی حاشیه ای عالی دارند. رنگ متالیک، آنها را به دندان های خلفی محدود می کند.
• روکش های فولادی ضد زنگ: آنها از فولاد ضد زنگ ساخته شده اند تا مقرون به صرفه بودن و محکم باشند. آنها عمدتاً به طور موقت روی دندان های کودکان استفاده می شوند.
• روکش های زیرکونیا: که برای استحکام، زیبایی و زیست سازگاری بهینه با زیرکونیوم ساخته شده اند. برای بیمارانی ایده آل هستند که به فلز حساسیت دارند.
• روکش های ایمکس: روکش های ایمکس با استفاده از سرامیک دی سیلیکات لیتیوم ساخته می شوند، و شفافیت و زیبایی استثنایی را برای دندان های جلو ایجاد می کنند.

نوع روکشی که توسط دندانپزشک شما تجویز می شود به نیازهای خاص، اهداف، پوشش بیمه دندان و بودجه شما بستگی دارد. در مورد بهترین گزینه ها برای مورد خاص خود با دندانپزشک خود بحث کنید.

محدودیت در تعداد روکش در هر بار مراجعه!

بیماران هنگامی که تحت درمان روکش قرار می گیرند، اغلب از خود می پرسند که در یک بار مراجعه چند روکش می توان دریافت کرد؟ هیچ محدودیت مطلق یا دستورالعمل دندانپزشکی در مورد حداکثر تعداد روکش هایی که می توان در هر ویزیت دریافت کرد وجود ندارد. برخی از بیماران بازسازی کامل دهان را انتخاب می کنند و در یک یا چند جلسه ماراتن روی تمام دندان های خود روکش قرار می دهند. با این حال، درمان در چنین مقیاس گسترده ای در یک بار مراجعه نسبتاً نادر است.

معمولاً، بیماران در یک ویزیت طولانی تر بین 2 تا 8 روکش دریافت می کنند. عواملی که امکان دریافت روکش های بیشتر در هر مراجعه را فراهم می کنند عبارتند از:

• تعداد کل دندان هایی که به روکش نیاز دارند
• استقامت و میزان راحتی بیمار
• در دسترس بودن برنامه دندانپزشک و زمان اختصاص داده شده
• استفاده از فناوری قالب گیری دیجیتال به جای قالب های سنتی
• پیچیدگی و سختی مورد

قرار دادن چند روکش در یک ویزیت در مقایسه با فاصله زمانی درمان در تعداد بیشتر قرارهای ملاقات کوتاه، به صرفه جویی در زمان و هزینه کمک می کند. با این حال، ویزیت طولانی تر برای بیمار خسته کننده تر است و به اثر بیهوشی عالی نیاز دارد. اکثر بیماران در هر ویزیت به راحتی می توانند روی 4 تا 6 دندان روکش قرار دهند. موارد بسیار پیچیده احتمالاً به مراجعات متعدد برای تکمیل توانبخشی نیاز دارند.

محدودیت های مادام العمر در تعداد روکش ها

در طول عمر مراقبت های دندانی، غیر معمول نیست که یک فرد به یک دوجین یا بیشتر روکش نیاز داشته باشد. هر فرد به طور متوسط ​​تا زمانی که به سن پیری می رسد 3 تا 5 دندان روکش دار خواهد داشت. با این حال، برخی از افراد در طول زندگی خود بیشتر از 20 روکش دارند، بخصوص اگر دارای ناهنجاری های ژنتیکی، دندان قروچه، سابقه تروما، یا بهداشت ضعیف دهان و دندان باشند که منجر به پوسیدگی و شکستگی قابل توجه می شوند.

داشتن تعداد دندان های روکش دار بیشتر در موارد زیر محتمل تر است:

• عوامل ژنتیکی باعث ضعیف شدن مینای دندان یا ناهنجاری های دندانی می شود.
• سابقه طولانی حفره ها، پر کردگی های بزرگ و درمان های مجدد.
• دندان قروچه باعث ساییدگی، ترک خوردگی و سایش بیش از حد می شود.
• تروما ناشی از صدمات ورزشی، تصادفات یا ضربات منجر به شکستگی می شود.
• جویدن معمولی ناخن، جویدن خودکار، یخ، یا آجیل باعث خرابی دندان ها می شود.
• رژیم غذایی بسیار اسیدی به مرور زمان مینای دندان ها را از بین می برد.
• فلوراید ناکافی در حالی که دندان ها هنوز در حال رشد بوده اند.
• از دست دادن دندان بدون جایگزینی، منجر به وارد آمدن فشار بیش از حد به دندان های باقی مانده می شود.

در حالی که روکش های مدرن با مراقبت مناسب می توانند 10 تا 30 سال یا بیشتر دوام بیاورند، شکست نهایی که به تعویض نیاز دارد اجتناب ناپذیر است. بنابراین ممکن است در طول عمر خود به تعویض 1 تا 3 روکش نیاز داشته باشید زیرا روکش ها به پایان عمر عملکردی خود می رسند. با این وجود، روکش های خوب ساخته شده این امکان را برای شما فراهم می کنند که دندان های طبیعی خود را تا آخر عمر حفظ کنید.

معایب احتمالی روکش گذاری بیش از حد

در حالی که روکش ها یک گزینه عالی برای ترمیم دندان های آسیب دیده یا شکسته هستند، داشتن روکش های زیاد نیز می تواند مشکلاتی ایجاد کند:

• به از بین بردن ساختار سالم دندان نیاز دارد.
• افزایش خطر ضربه به عصب دندان در هنگام آماده سازی تهاجمی روکش.
• نیاز به درمان ریشه در آینده احتمال بیشتری خواهد داشت.
• احتمال جدا شدن روکش ها یا نیاز به تعویض بیشتر است.
• به حداقل رساندن تماس بین دندان ها و غذا در حین جویدن.
• هزینه مالی افزایشی با هر روکش اضافی بیشتر می شود.
• تشخیص عوارضی مانند پوسیدگی جدید بین روکش هایی که روی یکدیگر قرار گرفته اند دشوارتر است.
• در صورت نیاز به درمان مجدد ریشه یا کشیدن دندان، دسترسی به دندان دشوارتر است.

هیچ توصیه ای مبتنی بر شواهدی برای تعداد ایده آل روکش قبل از بروز اثرات منفی وجود ندارد. خطرات و مزایای مرتبط با روکش های اضافی، باید به صورت فردی توسط شما و دندانپزشک سنجیده شوند.

علائم هشدار دهنده که ممکن است به روکش نیاز داشته باشید

برخی از علائم و نشانه هایی که نشان می دهند ممکن است به روکش نیاز باشد عبارتند از:

• ترک یا شکستگی دندان – دندان های ترک خورده یا شکسته اغلب به روکش نیاز دارند تا قبل از جدا شدن کل بخش ها، شکل و عملکرد خود را احیاء کنند.
• لبه های جونده ساییده شده – دندان هایی که کوتاه، نازک یا مسطح به نظر می رسند ممکن است از روکش برای بازسازی آناتومی فرسوده و ایجاد مجدد بایت طبیعی بهره مند شوند.
• دندان های درمان شده با درمان ریشه – پس از درمان ریشه، دندان ها شکننده می شوند و برای جلوگیری از ترک خوردگی در آینده، روکش ها توصیه می شوند.
• پرکردگی های بزرگ قدیمی – دندان هایی که پرکردگی های قابل توجهی دارند ساختار دندانی کمی دارند و بدون روکش محافظ در معرض خطر شکستگی قرار دارند.
• درد دندان هنگام جویدن – دندان های آسیب دیده ممکن است در هنگام جویدن حساس شوند که نشان دهنده شکستگی قریب الوقوع روکش است. روکش ها به تثبیت دندان کمک می کنند.
• ساییدن یا فشردن بیش از حد دندان ها – دندان قروچه مداوم باعث تسریع ساییدگی مینای دندان می شود، در نتیجه حفظ ساختار نازک دندان به روکش نیاز دارد.
• عیوب زیبایی – روکش ها می توانند نقائص مادرزادی، لکه های ناشی از تتراسایکلین، سایش ناهموار یا سایر عیوب زیبایی را بپوشانند.

ارزیابی دندان های ترک خورده، فرسوده یا آسیب دیده را به تعویق نیندازید. دندانپزشک شما توصیه خواهد کرد که آیا برای محافظت و بازیابی آنها روکش هایی نیاز هستند یا خیر.

نکات کلیدی

• هیچ محدودیت مطلقی برای تعداد دندان هایی که می توان روکش گذاری کرد وجود ندارد – این به نیازهای فردی شما بستگی دارد. روکش کردن همه دندان ها ممکن اما غیر معمول است.
• روکش ها از دندان های آسیب دیده در برابر ترک و شکستگی بیشتر محافظت می کنند. آنها می توانند به طور چشمگیری طول عمر دندان های آسیب دیده را افزایش دهند.
• ممکن است در طول عمر خود به چندین تعویض روکش نیاز داشته باشید زیرا روکش ها در نهایت پس از 10 تا 30 سال استفاده مؤثر نیستند. مراقبت مناسب طول عمر روکش های دندانی را به حداکثر می رساند.
• روکش گذاری بیش از حد توصیه نمی شود زیرا به برداشتن غیر ضروری ساختار سالم دندان نیاز دارد. در مورد موارد خاص خود با دندانپزشک خود مشورت کنید.
• علائمی مانند ترک ها، فرسایش بیش از حد، درمان های ریشه، درد پالپ، پرکردگی های بزرگ قدیمی و نقص های زیبایی حاکی از این هستند که روکش های موجود ممکن است به تعویض نیاز داشته باشند.
• زمانی که روکش ها به درستی کار گذاشته و مراقبت شوند، این امکان را برای شما فراهم می کنند که دندان های طبیعی خود را مادام العمر حفظ کنید.

پرسش های متداول

روکش های دندان معمولاً چه مدت دوام می آورند؟

روکش ها با رعایت بهداشت خوب دهان و معاینات منظم دندانی، می توانند به طور متوسط 10 تا 15 سال دوام بیاورند. با این حال، برخی ممکن است بیشتر از 20 سال دوام بیاورند در حالی که برخی دیگر به تعویض زودتر نیاز دارند. عواملی مانند نیروی بایت، عادات آسیاب کردن، و مراقبت دندانی بر طول عمر روکش تأثیر می گذارند.

آیا دریافت روکش زمانی که واقعاً به آن نیاز ندارید بد است؟

قرار دادن روکش روی دندان های سالم صرفاً به دلایل زیبایی یا محافظت پیشگیرانه در واقع می تواند به دندان آسیب برساند. آماده سازی روکش غیر ضروری باعث می شود مینای دندانی تراشیده شود که بازسازی نخواهد شد. روکش ها فقط باید زمانی قرار داده شوند که عملکردی بودن آنها مشخص شده باشد.

آیا می توان به دلایل ظاهری روی تمام دندان ها روکش قرار داد؟

قرار دادن روکش روی همه دندان ها گرچه از نظر فنی امکان پذیر است، اما اکثر دندانپزشکان آن را صرفاً برای اهداف زیبایی توصیه نمی کنند زیرا به برداشتن ساختار قابل توجهی از دندان های سالم نیاز دارند. برای افرادی که به دنبال اصلاح یکنواخت لبخند هستند، ونیرها کمتر تهاجمی هستند. گزینه های خود را مورد بحث قرار دهید.

آیا در صورت امکان باید از دریافت روکش پرهیز کرد؟

هنگامی که از نظر بالینی نشان داده شود که روکش های با کیفیت بالا می توانند کمک کننده باشند، دلیلی برای اجتناب از آنها وجود ندارد. روکش ها به طور قابل اعتمادی از دندان های شکسته، فرسوده یا آسیب دیده محافظت و آنها را ترمیم می کنند. روکش ها هنگامی که به درستی ساخته و مراقبت شوند، می توانند عمر دندان های آسیب دیده را برای چندین دهه افزایش دهند.

برای جلوگیری از نیاز به روکش چه اقداماتی می توان انجام داد؟

بهداشت خوب دهان و دندان، قرار گرفتن در معرض فلوراید، استفاده از محافظ دندان شبانه در صورت دندان قروچه کردن، اجتناب از عادات مضر مانند جویدن ناخن یا جویدن خودکار، یخ، یا آجیل، استفاده از محافظ دهان برای ورزش، و رفع مشکلات جزئی در مراحل اولیه، گام های کلیدی برای جلوگیری از روکش های بعدی هستند. با این حال، برخی از روکش ها همچنان اجتناب ناپذیر خواهند بود.

ایمپلنت ها و بریج های دندانی هر دو راه حل های قابل اعتمادی برای جایگزینی دندان های از دست رفته هستند. هدف این فرایندهای ترمیمی احیاء عملکرد و زیبایی لبخند شماست. ایمپلنت دندان معمولاً زمانی انتخاب می شود که یک دندان از دست رفته باشد یا به کشیدن نیاز داشته باشد؛ این شامل یک فرایند جراحی برای کاشت یک پایه تیتانیومی درون استخوان فک است که سپس یک دندان مصنوعی را نگه می دارد. بریج دندان زمانی استفاده می شود که یک یا چند دندان پشت سر هم از دست رفته باشند. برای قرار دادن بریج دندان از دندان های سالم مجاور به عنوان تکیه گاه برای نگهداشتن ردیفی از دندان های مصنوعی یا “بریج” در جای خود استفاده می شود و به طور مؤثر شکاف را پر می کند.

ایمپلنت دندان چیست؟

ایمپلنت دندان برای جایگزینی ریشه دندان از دست رفته استفاده می شود. این یک فیکسچر است که با جراحی داخل استخوان فک قرار می گیرد و این امکان را فراهم می سازد تا طی مدتی با استخوان ترکیب شود (اسئواینتگریشن). ایمپلنت های دندانی ساختارهایی شبیه پیچ ​​فلزی ساخته شده از تیتانیوم هستند که برای جایگزینی ریشه دندان های از دست رفته با جراحی درون استخوان فک قرار داده می شود.

 

مزایای ایمپلنت های دندانی

دوام طولانی

ایمپلنت های دندانی با مراقبت مناسب، مدت طولانی دوام می آورند؛ آنها می توانند 15 سال یا بیشتر دوام بیاورند. در برخی موارد تا پایان عمر باقی می مانند. نرخ موفقیت 98 درصد برای ایمپلنت های دندانی ثبت شده است که در صورت مراقبت خوب از آنها چندین دهه دوام می آورند. آنها همچنین با دوام ترین گزینه موجود در بازار هستند.

ظاهر طبیعی را حفظ کنید.

طراحی ایمپلنت های دندانی بر اساس شکل و اندازه دندانی است که جایگزین می شود و باعث می شود طبیعی به نظر برسد.

راحتی

ایمپلنت های دندانی ناراحتی ناشی از برداشتن دندان مصنوعی را از بین می برند. آنها همچنین نیاز به چسب برای نگه داشتن آنها در جای خود را برطرف می کنند.

درمان مقرون به صرفه

ایمپلنت های دندانی مقرون به صرفه ترین جایگزین برای دندان ها هستند. بر خلاف سایر اشکال جراحی های دهان یا دندانپزشکی ترمیمی که لازم است هر چند سال یک مرتبه تعویض شوند، که به پول نیاز دارند، ایمپلنت های دندانی با توجه به اینکه عمر طولانی دارند، چنین نیازی ندارند و در نتیجه در هزینه ها صرفه جویی می شود.

می توانید به تعداد دلخواه دندان جایگزین کنید.

ایمپلنت های دندانی نیاز نیست تنها جایگزین یک دندان شوند. هر دندان از دست رفته نیاز به جایگزینی با یک ایمپلنت جداگانه ندارد. شما می توانید از یک تا چهار ایمپلنت برای پشتیبانی از هر چیزی از یک دندان تا یک پروتز قوس دندانی کامل استفاده کنید.

معایب ایمپلنت های دندانی

زمان بر بودن

کاشت ایمپلنت های دندانی به چندین بار مراجعه به دندانپزشک نیاز دارد. مشاوره، معاینه دندانی، قرار دادن با جراحی، مرحله بهبودی و ویزیت های درمانی با مشاوره آغاز می شوند. کل این فرایند می تواند تا شش ماه طول بکشد.

هزینه اولیه بالا

هزینه های اولیه برای جراحی ایمپلنت دندان نسبت به سایر اشکال جایگزینی دندان های از دست رفته مانند پروتز بیشتر هستند. با این حال، دوام پس از هزینه بالا، از هر نظر این موضوع را ثابت می کند.

برای حمایت از آنها به استخوان کافی نیاز دارید.

افرادی که به دلیل بیماری لثه دندان های خود را از دست می دهند، دچار تحلیل استخوان نیز می شوند. برای داشتن ایمپلنت های دندانی تکی، به توده استخوانی کافی برای حمایت از آنها نیاز دارید. افرادی که استخوان کافی ندارند معمولاً برای پیوند استخوان مراجعه می کنند.

این احتمال وجود دارد که ترمیم در بالا فرسوده شود.

ایمپلنت های دندانی از ترمیم ثابت پشتیبانی می کنند. ترمیم های از جنس پرسلن به شکل یک روکش دندان یا بریج ممکن است به مرور زمان فرسوده شوند و هر چند سال یا هر ده سال یک مرتبه به تعویض نیاز داشته باشند. ممکن است بتوانید با استفاده از یک اسپلینت محافظ بایت، بیشترین زمان ممکن را از درمان دندان پرسلن خود ببرید.

 

بریج دندانی چیست؟

بریج دندانی دندان مصنوعی است که توسط تکیه گاه های هر طرف شکاف در جای خود نگه داشته می شود. برای ساخت بریج دندان از پرسلن یا پلاستیک استفاده می شود. برخی از افراد ممکن است از طلا استفاده کنند.

بریج های دندانی انواع مختلفی دارند، مانند بریج های سنتی، کنتی لور، مریلند و ایمپلنت.

مزایای بریج های دندانی

هزینه کمتر از ایمپلنت

بسیاری از بیماران به دلیل هزینه زیاد، بریج را به جای ایمپلنت انتخاب می کنند. بر خلاف ایمپلنت هایی که از قبل هزینه بیشتری دارند، بریج ها ارزان تر هستند.

به پیوند استخوان نیاز ندارد.

زمانی که دندانی برای مدت طولانی از دست رفته باشد، استخوان های فک ضعیف می شوند. پیوند استخوان باعث تقویت استخوان فک می شود؛ فرایند جراحی شامل قرار دادن یک قطعه استخوان زیر لثه است. با این حال، این فقط برای ایمپلنت انجام می شود، نه بریج.

زمان کمتر

بریج ها بر خلاف سایر ایمپلنت ها سریع قرار می گیرند. مانند ایمپلنت هایی که شش ماه طول می کشند زمان بر نیستند.

 

معایب بریج های دندانی

بریج ها تحلیل استخوان را اصلاح نمی کنند

استخوان های فک همیشه با کشیدن یا از دست رفتن دندان ضعیف می شوند. بریج ها ریشه ندارند؛ روی خطوط لثه قرار داده می شوند. بر خلاف ایمپلنت هایی که برای تقویت استخوان های فک پیچ می شوند، بریج ها نمی توانند مانع تحلیل رفتن استخوان شوند.

بریج ها دوام زیادی ندارند.

بریج ها مانند ایمپلنت ها عمر طولانی ندارند. به دلیل مضر بودن آنها برای دندان ها، به سختی برای مدت طولانی در یک مکان باقی می مانند.

برخی از انواع بریج ها می توانند باعث آسیب شوند.

بریج مریلند، نوعی بریج دندانی است که می تواند به دندان های موجود آسیب برساند. این آسیب به این دلیل است که بریج مریلند شامل چسباندن فلز به پشت دندان ها می شود. با استفاده از این بریج، جویدن ممکن است سخت باشد و باعث آسیب شود.

آنها به تغییر دندان های سالم نیاز دارند.

بریج های سنتی و کنتی لور – بریج دندانی به تراشیدن مقدار کمی مینا از دندان های سالم مجاور نیاز دارد. این تراشیدن برای این است که روکش های دندانی به خوبی جای بگیرند.

ایمپلنت دندانی در مقایسه با بریج: فرایند

فرایند کاشت ایمپلنت دندانی

مراحل مشاوره و طراحی نخستین گام ها در فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی هستند. دندانپزشک شما از تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس، فیلم های پانوراما یا سی تی اسکن برای بررسی محل ایمپلنت های دندانی استفاده می کند. جراح دندان با استفاده از تصویربرداری دندانپزشکی، کیفیت و کمیت استخوان فک را تعیین می کند.

دندانپزشک شما پس از ارزیابی اینکه آیا برای ایمپلنت های دندانی خوب است یا خیر، می تواند انتخاب کند که جراحی را فوراً انجام دهد یا زمانی را برای کاشت در آینده رزرو کند.

در طول کاشت ایمپلنت های دندانی، دندانپزشک برای شما یک بی حسی موضعی تزریق می کند تا ناحیه جراحی را بی حس کند. مرحله اول جراحی دهان شامل کشیدن دندان و پیوند استخوان، در صورت نیاز، است. دو تا شش ماه به این ناحیه فرصت داده می شود تا بهبود یابد.

اگر محل تحلیل استخوانی نداشته باشد و استخوان کافی وجود داشته باشد، فرایند کاشت ایمپلنت بعد از کشیدن دندان انجام می شود. در فرایند کاشت ایمپلنت، ایمپلنت دندانی درون استخوان قرار می گیرد و یک روکش روی ایمپلنت قرار می گیرد. سپس لثه را بخیه می زنند و اجازه می دهند تا بهبود یابد.

پس از مرحله بهبودی، برای اهداف زیبایی می توان یک پروتز (موقت) برای جایگزینی دندان های از دست رفته قرار داد. مرحله بهبودی با جوش خوردن ایمپلنت با استخوان مشخص می شود. پس از مرحله بهبودی که می تواند بین دو تا شش ماه طول بکشد، ایمپلنت دندانی آزمایش می شود تا مشخص شود آیا استخوان اطراف آن با موفقیت جوش خورده است یا خیر.

پس از تأیید این موضوع، یک اباتمنت توسط یک پیچ به ایمپلنت دندانی متصل می شود تا دندان جایگزین را نگه دارد. دندانپزشک شما یک قالب یا ماکت از اباتمنت داخل دهان شما ایجاد می کند و روکش ایمپلنت به صورت سفارشی ساخته می شود تا به درستی جای بگیرد. پس از آن، تاج ایمپلنت با یک پیچ به اباتمنت محکم می شود.

فرایند بریج های دندانی

بریج ها معمولاً از فلز، پرسلن یا ترکیبی ساخته می شوند. دندانپزشک شما ابتدا دهان را معاینه می کند و از دندان ها و دهان عکس رادیوگرافی (با اشعه ایکس) از دندان می گیرد. دندانپزشک شما برای اینکه شما را برای بریج دندانی آماده کند، دو دندان سالم در دو طرف شکاف را می تراشد. یک قالب برای ساختن بریج گرفته می شود.

در حالی که منتظر آماده شدن بریج دائمی هستید، ممکن است یک بریج موقت به شما داده شود. هنگامی که بریج دائمی شما آماده شد، در جای خود قرار داده می شود و با سمان دندانی به دندان های سالم اطراف متصل می شود.

ایمپلنت دندانی در مقایسه با بریج: طول درمان

دریافت ایمپلنت دندانی ممکن است بین دو تا شش ماه و در برخی موارد بیشتر از شش ماه طول بکشد. بریج های دندانی را می توان در عرض چند هفته نصب کرد. این روند سریع تر است و فقط به دو مرتبه مراجعه به دندانپزشک نیاز دارد. بریج های دندانی به درمان بیشتری نیاز دارند زیرا ممکن است در طول زمان ضعیف شوند، در حالی که ایمپلنت های دندانی می توانند تا پایان عمر دوام بیاورند و ممکن است لازم باشد برای معاینه هر شش ماه یک مرتبه به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

ایمپلنت های دندانی در مقایسه با بریج ها: هزینه

هزینه ایمپلنت های دندانی گران تر از هزینه بریج های دندانی است. صرف نظر از هزینه، ایمپلنت های دندانی عمر طولانی تری دارند، گاهی اوقات برای یک عمر، که برابر با مقدار هزینه ای است که برای آن صرف می شود. بریج های دندانی گزینه ارزان تری هستند.

ایمپلنت های دندانی در مقایسه با بریج ها: مزایای سلامتی

بریج های دندانی راه حلی سریع برای جایگزینی دندان های از دست رفته هستند، اما ایمپلنت های دندانی فواید زیادی برای سلامتی دارند. برخی از این فواید سلامتی عبارتند از: جلوگیری از تحلیل رفتن بیشتر دندان ها، جلوگیری از تحلیل فک، بهبود گفتار و حفظ بیشتر دندان ها.

ایمپلنت دندانی در مقایسه با بریج: کدام یک برای شما مناسب است؟

برای انتخاب بین دو گزینه جایگزینی دندان باید هزینه و سرعت را در نظر بگیرید. اگر می خواهید زمان درمان کوتاه تر، هزینه کمتر و نیازی به جراحی نداشته باشید، بریج های دندانی بهترین گزینه شما هستند.

اما اگر می خواهید یک راه حل طولانی مدت برای دندان از دست رفته خود داشته باشید، ایمپلنت دندان بهترین گزینه شما است. با این حال، ایمپلنت های دندانی مقرون به صرفه نیستند.

نتیجه گیری

ایمپلنت های دندانی و بریج های دندانی دو گزینه اصلی برای جایگزینی دندان از دست رفته هستند. انتخاب بین گزینه ها به خواسته ها و نیازهای شما بستگی دارد. هزینه، دوام و فرآیند درمان.

اگر دندان از دست رفته دارید، ایمپلنت دندانی بهترین گزینه شما است، هزینه آن مشکلی ندارد و ماندگاری بیشتری دارد. با این حال، دندانپزشک شما پس از معاینه دقیق دندان ها و دهان می تواند به تعیین بهترین گزینه به شما کمک کند.

پرسش های پر تکرار درباره مقایسه ایمپلنت ها و بریج های دندانی

بریج بهتر است یا ایمپلنت؟

انتخاب شما کاملاً به آنچه می خواهید بستگی دارد. با این حال، به نظر می رسد ایمپلنت های دندانی به دلیل دوام آنها، گزینه بهتری باشند.

تفاوت قیمت بین بریج و ایمپلنت چیست؟

هزینه ایمپلنت های دندانی بین 3000 دلار و 4500 دلار برای هر دندان است، در حالی که بریج های دندانی برای هر دندان بین 500 دلار و 1200 دلار هزینه دارند.

بریج دوام بیشتری دارد یا ایمپلنت؟

ایمپلنت های دندانی بیشتر از بریج دوام می آورند. امید به زندگی آنها 15 سال است.

ایمپلنت های دندانی این امکان را برای شما فراهم می کنند تا بعد از دست دادن دندان، عملکرد عادی دهان خود را از سر بگیرید و لبخند از دست رفته خود را احیاء کنید.

ایمپلنت های دندانی مدرن مانند دندان های طبیعی به نظر می رسند، بنابراین این امکان را برای شما فراهم می آورند تا لبخند بزنید و با اطمینان عذا بجوید. آنها واقعاً یک راه حل عالی برای افرادی هستند که دندان های خود را به دلیل پوسیدگی، آسیب یا بیماری لثه از دست داده اند. با این حال، ایمپلنت های دندانی به مراقبت مناسب نیاز دارند. یادگیری نحوه تمیز کردن ایمپلنت ها برای اطمینان از طول عمر و حفظ ظاهر آنها مهم است.

عدم حفظ ایمپلنت های دندانی می تواند منجر به بروز طیف وسیعی از مشکلات شود. اگر بهداشت دهان خود را نادیده بگیرید، التهاب، ناراحتی، درد، تحلیل رفتن استخوان و بیماری هایی مانند پری ایمپلنتایتیس همگی پیامدهای احتمالی هستند.

برای داشتن لبخندی سالم، شاد و ایمپلنت های دندانی ماندگار، این نکات ضروری را دنبال کنید.

پیشگیری از پری ایمپلنتایتیس

پس از کاشت ایمپلنت های دندانی، به یک روتین بهداشتی دهان و دندان دقیق نیاز دارید که ایمپلنت های شما را تمیز نگه دارد. در غیر این صورت، ممکن است دچار پری ایمپلنتایتیس شوید.

پری ایمپلنتایتیس اساساً بیماری لثه اطراف ایمپلنت های دندانی است. مانند بیماری پریودنتال، لثه های شما ملتهب و قرمز می شوند. آنها احتمالاً به لمس حساس هستند و ممکن است هنگام مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن خونریزی کنند.

علاوه بر این، ممکن است غذا خوردن دردناک باشد. با این حال، پری ایمپلنتیت فراتر از دردناک بودن، در واقع می تواند باعث افتادن ایمپلنت های دندانی شما شود. خوشبختانه، با رعایت این نکات حیاتی برای مراقبت از ایمپلنت های دندانی می توانید از بروز پری ایمپلنتایتیس پیشگیری کنید.

از یک مسواک نرم استفاده کنید.

همیشه باید از مسواک های سفت اجتناب کنید. آنها می توانند به مینای دندان های شما آسیب وارد کنند و بویژه برای ایمپلنت های دندانی مضر هستند. مسواک هایی که دارای فرچه سفت هستند به راحتی سطح ایمپلنت ها را خراش می دهند و در نتیجه صدمات جبران ناپذیری ایجاد می کنند. در نتیجه، استفاده از مسواک های نرم پس از کاشت ایمپلنت های دندانی بسیار مهم است. به جای آن به دنبال یک مسواک نایلونی نرم باشید! آنها فرچههای منعطف و ملایمی دارند که به ایمپلنت شما آسیب نمی رساند.

از خمیر دندان ساینده خودداری کنید.

هر نوع سایش می تواند به ایمپلنت شما آسیب وارد کند. بنابراین، یک خمیر دندان تخصصی با ویژگی سایندگی اندک را انتخاب کنید. خمیر دندان های معمولی برای از بین بردن پلاک و لکه ها به شدت ساینده هستند، اما زبری بیش از حد باعث از بین رفتن مینا و ایمپلنت های دندانی می شود.

روزانه نخ دندان بکشید.

کشیدن نخ دندان برای از بین بردن ذرات غذا و پلاک هایی که بین دندان ها جمع شده اند و با مسواک زدن به تنهایی تمیز نمی شوند، بسیار مهم است. اگر ایمپلنت دندانی دارید، استفاده از نخ دندان مهم تر از همیشه است. ایجاد پلاک در اطراف ایمپلنت ها آسان است، که خبر بدی برای سلامت دهان و دندان شما است. رفتن به سراغ یک نخ دندان دوستدار ایمپلنت ضروری است. شما باید هر روز با نخ دندان موم نزده یا نخ دندان مخصوص ایمپلنت نخ دندان بکشید.

بهداشت دهان و دندان را به خوبی رعایت کنید.

پس از کاشت ایمپلنت های دندانی باید دو مرتبه در روز به مسواک زدن ادامه دهید. به خاطر داشته باشید که از محصولات غیر ساینده برای محافظت از ایمپلنت های خود برای چندین سال آینده استفاده کنید. مسواک نرم، خمیر دندان حساس، دهانشویه غیر الکلی و نخ دندان مخصوص ایمپلنت همگی ضروری هستند. باید از پاک کننده هایی مانند جوش شیرین، سفید کننده و کلر خودداری کنید زیرا می توانند ایمپلنت های دندانی شما را ضعیف یا به آنها آسیب دائمی وارد کنند.

همچنین توصیه می کنیم به محصولات بهداشتی دهان با طعم شدید (نعناع یا دارچین) نه بگویید، زیرا این محصولات می توانند باعث ایجاد ناراحتی شوند.

از خوردن غذاهای سفت، داغ یا چسبناک خودداری کنید.

غذای سفت می توانند به ایمپلنت های دندانی شما آسیب وارد کنند یا بشکند و باید از مصرف آنها اجتناب کرد. به طور مشابه، غذاهای چسبناک می توانند اطراف ایمپلنت های شما بچسبند و باعث ایجاد پلاک شوند.

اگر ایمپلنت دارید، سعی کنید از موارد زیر اجتناب کنید: یخ، آبنبات های سفت، تاکوهایی که پوست سفت دارند، چیپس سیب زمینی، هویج، سیب، نان خرد شده، کارامل، میوه های خشک و استیک.

علاوه بر این، آب داغ (یا غذاهای داغ، مانند سوپ) می تواند شکل ایمپلنت های دندانی شما را مخدوش کنند.

مصرف الکل را محدود کنید.

الکل سرشار از قند است که باعث پوسیدگی دندان های معمولی می شود. با این حال، الکل برای ایمپلنت های دندانی نیز مشکل ساز است. الکل نه تنها تجمع پلاک را تسریع می کند، بلکه روند بهبودی پس از جراحی ایمپلنت های دندانی را نیز کند می کند. در نتیجه، اجتناب از مصرف الکل در طول شش ماه پس از جراحی ایمپلنت های دندانی بسیار مهم است.

سیگار را ترک کنید.

سیگار کشیدن به طور باور نکردنی برای سلامت دهان و دندان های شما مضر است. اگر سیگار را انتخاب کنید، خود را در معرض خطر ابتلا به طیف وسیعی از مشکلات سلامتی از پوسیدگی دندان گرفته تا سرطان قرار می دهید. وقتی صحبت از ایمپلنت های دندانی به میان می آید، سیگار به طور چشمگیری روند بهبودی را کند می کند. همچنین لثه های اطراف ایمپلنت ها را ملتهب و ضعیف می کند. علاوه بر این، سیگار کشیدن باعث لک شدن ایمپلنت های جدید شما می شود.

به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

مراجعات منظم به دندانپزشک برای سلامت دهان شما ضروری است. حداقل دو مرتبه در سال مراجعه به دندانپزشک به کنترل انباشته شده پلاک و جرم کمک می کند و این امکان را برای شما فراهم می کند تا مشکلات در حال پیشرفت را زود تشخیص دهید.

پس از کاشت ایمپلنت های دندانی، این قرار ملاقات ها همچنین فرصتی برای تأیید این هستند که آیا همه چیز به درستی کار می کند. دندانپزشک شما ایمپلنت ها را بررسی می کند تا مطمئن شود هیچ نشانه ای از پری ایمپلنتایتیس یا آسیب وجود ندارد.

برای مراقبت در برابر دندان قروچه محافظ دهان تهیه کنید.

دندان قروچه (همچنین تخت عنوان براکسیسم شناخته می شود) می تواند برای همیشه به دندان های معمولی و ایمپلنت های دندانی شما آسیب وارد کند. نیروی بیش از حد فشار شدیدی به ایمپلنت های دندانی شما وارد می کند که می تواند تأثیر پایداری داشته باشد. اگر دندانپزشک شما را مبتلا به دندان قروچه تشخیص داد، باید یک محافظ دهان سفارشی برای محافظت از دندان های خود انتخاب کنید.

مراقبت ویژه برای اوردنچر

• حداقل یک مرتبه در روز، سطح زیرین دندان های مصنوعی را با یک مسواک نرم مسواک بزنید.
• دندان مصنوعی را یک شب در یک پاک کننده مخصوص خیس کنید.
• حلقه ها O-شکل، کپ های ایمپلنت و چفت ها را هر روز برای نشانه های سایش بررسی کنید.
• 2 تا 4 مرتبه در سال به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

ارائه ایمپلنت های دندانی یک روزه برای اکثر افراد امکان پذیر است. این فرایند 20 تا 30 دقیقه ای ظاهر و عملکرد لبخند شما را با کمترین ناراحتی بهبود می بخشد. هنگامی که ایمپلنت های دندانی خود را دریافت کردید، باید به درستی از آنها مراقبت کنید. شما باید عادات بهداشتی دهان و دندان را رعایت کنید، از جمله مسواک زدن دو مرتبه در روز با یک مسواک نرم و خمیر دندان غیر ساینده. همچنین باید روزانه نخ دندان بکشید و از دهانشویه های غیر الکلی استفاده کنید. علاوه بر این، از مصرف الکل، سیگار و غذاهای سفت یا گرم خودداری کنید. اگر دچار از دست دادن دندان در اثر پوسیدگی، بیماری یا آسیب شدید، برای کاشت ایمپلنت های دندانی به دندانپزشک مجرب مراجعه کنید.

پروتزهای پارسیل یک گزینه محبوب برای افرادی هستند که یک یا چند دندان از دست داده اند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که به راحتی داخل دهان شما قرار می گیرند و با دندان های طبیعی شما ترکیب می شوند. با این حال، برخی از افراد ممکن است به این موضوع فکر کنند که آیا پروتزهای پارسیل می توانند به دندان های طبیعی آنها آسیب وارد کنند. در این مقاله، این پرسش را بررسی خواهیم کرد و اطلاعاتی را که برای تصمیم گیری آگاهانه در مورد مناسب بودن یا نبودن پروتزهای پارسیل برای شما که نیاز دارید، در اختیار شما قرار خواهیم داد.

هنگامی که پروتز پارسیل توسط یک دندانپزشک مجرب به درستی نصب شود، نباید به دندان های طبیعی شما آسیب برساند. با این حال، اگر پروتز های پارسیل شما نامناسب باشند یا به درستی تنظیم نشده باشند، می توانند باعث ایجاد مشکلاتی مانند زخم ناشی از فشار، تحریک لثه و حتی آسیب به دندان های باقی مانده شما شوند. این مهم است که با دندانپزشک خود همکاری نزدیک داشته باشید تا اطمینان حاصل کنید که قطعات پروتز پارسیل شما به درستی جای می گیرند و در صورت لزوم تنظیم می شوند تا از آسیب احتمالی به دندان ها یا لثه ها جلوگیری شود.

اگر به فکر استفاده از پروتز مصنوعی پارسیل هستید، مهم است که هر گونه نگرانی ممکن را با دندانپزشک خود در میان بگذارید. آنها می توانند اطلاعاتی در مورد مزایا و خطرات احتمالی پروتز پارسیل به شما ارائه دهند و با شما همکاری کنند تا بهترین روش درمان را برای نیازهای فردی خود تعیین کنید. با مراقبت و نگهداری مناسب، پروتزهای پارسیل می توانند راهی ایمن و مؤثر برای احیاء لبخند شما و بهبود سلامت عمومی دهان شما باشند.

درک پروتزهای پارسیل

اگر دندان از دست رفته دارید، پروتز مصنوعی پارسیل می تواند راه حلی عالی برای احیاء لبخند شما و بهبود سلامت دهان و دندان های شما باشد. پروتزهای پارسیل ابزارهای متحرک دندانی هستند که می توانند جایگزین یک یا چند دندان از دست رفته شوند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که به راحتی داخل دهان شما قرار می گیرند و شبیه دندان های طبیعی شما هستند.

پروتزهای پارسیل از ترکیبی از مواد از جمله فلز، رزین آکریلیک و پرسلن ساخته می شوند. آنها به صورت سفارشی ساخته شده اند تا متناسب با دهان شما و مطابق با رنگ دندان های موجود شما باشند. دو نوع اصلی پروتز پارسیل وجود دارد: متحرک و ثابت.

پروتزهای پارسیل متحرک به گونه ای طراحی شده اند که برای تمیز کردن و هنگام خواب از دهان بیرون آورده می شوند. آنها توسط گیره هایی که به دندان های باقی مانده شما متصل می شوند در جای خود ثابت می شوند. پروتزهای پارسیل ثابت که به عنوان بریج های دندانی نیز شناخته می شوند، توسط .ایمپلنت های دندانی یا با چسباندن به دندان های مجاور در جای خود ثابت می شوند.

پروتزهای پارسیل می توانند مزایای زیادی داشته باشند، از جمله:

• بهبود توانایی جویدن و صحبت کردن صحیح
• جلوگیری از جابجایی دندان های باقی مانده از موقعیت
• حمایت از ساختار صورت شما و جلوگیری از فرو رفتگی
• افزایش اعتماد به نفس و بهبود ظاهر شما

با این حال، برخی از ایرادات احتمالی برای پروتزهای دندان مصنوعی پارسیل وجود دارند که باید از آنها آگاه باشید. از جمله:

• ناراحتی یا درد در دهان شما
• در ابتدا در صحبت کردن یا غذا خوردن با دندان مصنوعی خود مشکل دارید
• نیاز به تنظیمات یا تعویض منظم با تغییر در دهان شما در طول زمان

اگر از پروتزهای مصنوعی به درستی مراقبت نشود، احتمال آسیب به دندان ها یا لثه های باقی مانده وجود دارد

به طور کلی، پروتز پارسیل می تواند راه حلی عالی برای بسیاری از افرادی باشد که دندان های از دست رفته دارند. اگر به فکر پروتزهای پارسیل هستید، با دندانپزشک خود در مورد این موضوع صحبت کنید که آیا آنها گزینه خوبی برای شما هستند و نحوه مراقبت صحیح از آنها برای اطمینان از ماندگاری تا حد امکان.

تأثیر احتمالی روی دندان ها

هنگامی که صحبت از پروتزهای پارسیل به میان می آید، مهم است که تأثیر بالقوه آن روی دندان های طبیعی خود را در نظر بگیرید. در حالی که پروتزهای پارسیل می توانند راه حل مؤثری برای دندان های از دست رفته باشند، اما اگر به درستی از آنها مراقبت نشوند، می توانند برای دندان های باقی مانده شما نیز مشکل ایجاد کنند.

یکی از شایع ترین مشکلات مرتبط با پروتز دندان مصنوعی پارسیل افزایش پلاک است. اگر به درستی از دندان های مصنوعی و دندان های طبیعی خود مراقبت نکنید، پلاک می تواند باعث پوسیدگی دندان، التهاب لثه و بیماری لثه شود. علاوه بر این، استفاده مداوم از پروتزهای پارسیل می تواند باعث آسیب مستقیم به دندان های باقی مانده شما شود که منجر به تحرک دندان، تحلیل استخوان و حتی پریودنتیت می شود. به همین دلیل است که حفظ عادات بهداشتی دهان و دندان و مراجعه منظم به دندانپزشک برای معاینه و تمیز کردن بسیار مهم است.

همچنین مهم است توجه داشته باشید که پروتزهای پارسیل می توانند فشار بیشتری را به دندان های طبیعی شما وارد کنند. دلیل این امر این است که پروتزها به گونه ای طراحی شده اند که در اطراف دندان های موجود شما قرار بگیرند، که می تواند به مرور زمان باعث جابجایی یا لق شدن آنها شود. این می تواند منجر به بروز مشکلات دندانی بیشتر، مانند مشکلات بایت و درد فک شود.

برای به حداقل رساندن تأثیر احتمالی روی دندان های طبیعی خود، توصیه می شود نکات زیر را دنبال کنید:

• پروتزهای مصنوعی و دندان های طبیعی خود را به درستی تمیز و مراقبت کنید.
• برای معاینه و تمیز کردن به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید.
• از خوردن غذاهای سفت یا چسبناک که می توانند به دندان مصنوعی و دندان های طبیعی شما آسیب برسانند، خودداری کنید.
• استفاده از چسب دندان مصنوعی را برای کمک به نگه داشتن دندان مصنوعی در جای خود و کاهش فشار روی دندان های طبیعی خود در نظر بگیرید.

با انجام این مراحل، می توانید تأثیر بالقوه ای که دندان مصنوعی پارسیل می تواند روی دندان های طبیعی شما داشته باشد را به حداقل برساند و سلامت دهان و دندان ها را برای سال های آینده حفظ کنید.

عوامل مؤثر در آسیب

پروتزهای پارسیل برای افرادی که دندان های خود را از دست داده اند گزینه بسیار خوبی است، اما اگر به درستی از آنها مراقبت نشود، می تواند باعث آسیب شود. در اینجا برخی از عواملی آورده شده اند که می توانند منجر به بروز آسیب شوند:

جایگذاری نامناسب

اگر پروتز پارسیل شما به درستی جایگذاری نشده باشد، می تواند به دندان های باقی مانده شما آسیب وارد کند. علت این است که فشار ناشی از پروتز پارسیل می تواند باعث جابجایی دندان های شما شود که منجر به ناهماهنگی و آسیب احتمالی شود. برای اطمینان از تناسب مناسب، مهم است که پروتز پارسیل خود را توسط یک متخصص نصب کنید.

بهداشت ضعیف دهان

درست مانند دندان های طبیعی شما، بهداشت نامناسب دهان می تواند منجر به آسیب به دندان های مصنوعی شما شود. اگر پروتز مصنوعی پارسیل خود را به درستی تمیز نکنید، باکتری ها می توانند باعث تحریک لثه، عفونت و حتی پوسیدگی شوند. مهم است که دندان مصنوعی پارسیل خود را روزانه تمیز کنید و دندان های باقی مانده خود را دو مرتبه در روز مسواک بزنید.

استفاده طولانی مدت

با گذشت زمان، پروتزهای پارسیل به دلیل استفاده طولانی مدت می توانند باعث آسیب شوند. علت این است که فشار ناشی از پروتز پارسیل می تواند دندان های باقی مانده را فرسوده کند و باعث ضعیف شدن آنها شود. مهم است که پروتزهای پارسیل خود را به طور مرتب توسط یک متخصص چک کنید تا مطمئن شوید که هنوز به درستی روی آنها قرار می گیرند و هیچ آسیبی ایجاد نمی کنند.

با آگاهی از این عوامل و مراقبت صحیح از پروتز پارسیل خود، می توانید به جلوگیری از آسیب و حفظ سلامت دندان های باقی مانده خود کمک کنید.

جلوگیری از آسیب

مراقبت خوب از پروتزهای پارسیل برای جلوگیری از هر گونه آسیب به دندان های طبیعی مهم است. در اینجا چند نکته برای کمک به حفظ سلامت دهان و دندان ها و جلوگیری از هرگونه مشکل وجود دارد:

معاینه منظم دندانپزشکی

مهم است که به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید، حتی اگر پروتز مصنوعی پارسیل دارید. دندانپزشک شما می تواند تناسب پروتزهای پارسیل شما را بررسی کند و مطمئن شود که آسیبی به دندان های طبیعی شما وارد نمی کنند. آنها همچنین می توانند هر مشکلی را زود تشخیص دهند و قبل از اینکه جدی تر شوند، درمان را انجام دهند.

در طول معاینه دندانپزشکی، دندانپزشک شما دندان ها و پروتزهای پارسیل شما را به طور کامل تمیز خواهد کرد و هرگونه پلاک و باکتری را از بین خواهد برد. آنها همچنین ممکن است تنظیماتی را برای پروتز پارسیل شما توصیه کنند تا اطمینان حاصل شود که آنها به درستی و راحت جا می شوند.

پاکسازی و نگهداری مناسب

تمیز کردن و نگهداری صحیح از پروتز پارسیل برای جلوگیری از آسیب به دندان های طبیعی شما بسیار مهم است. در اینجا چند نکته وجود دارند که به شما کمک می کنند تا پروتزهای پارسیل خود را تمیز نگه دارید:

• پروتزهای پارسیل خود را بردارید و بعد از غذا با آب بشویید تا ذرات غذا از بین بروند.
• روزانه با یک مسواک دارای فرچه نرم و صابون ملایم یا پاک کننده دندان مصنوعی، قسمت های پروتز پارسیل خود را مسواک بزنید.
• پروتز پارسیل خود را به مدت یک شب در محلول تمیز کننده پروتز خیس کنید تا باکتری ها یا هر گونه رسوب ایجاد شده از بین برود.
• از استفاده از آب داغ برای تمیز کردن پروتزهای پارسیل خودداری کنید، زیرا ممکن است باعث تاب برداشتن یا آسیب دیدن آنها شود.
• دندان های طبیعی باقی مانده خود را روزانه مسواک بزنید و نخ دندان بکشید تا از بروز بیماری لثه و پوسیدگی دندان جلوگیری کنید.

با پیروی از این نکات، می توانید از آسیب به دندان های طبیعی خود جلوگیری کنید و اطمینان حاصل کنید که پروتز پارسیل شما برای سال های آینده دوام خواهد آورد. به خاطر داشته باشید که برای حفظ سلامت دهان و دندان های خود به طور منظم برای معاینه و پاکسازی به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

جایگزین های پروتز پارسیل

اگر یک یا چند دندان از دست داده اید، پروتز پارسیل ممکن است راه حل مناسبی برای شما نباشد. خوشبختانه، گزینه های جایگزینی وجود دارند که می توانند به احیاء لبخند و عملکرد دندان های شما کمک کنند. در اینجا دو جایگزین متداول برای دندان های مصنوعی پارسیل وجود دارند:

ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت های دندانی جایگزین محبوبی برای پروتزهای پارسیل هستند، زیرا آنها راه حلی دائمی هستند که ظاهر و احساسی مانند دندان های طبیعی دارند. این فرآیند شامل قرار دادن یک پایه تیتانیومی درون استخوان فک است که به عنوان جایگزینی برای ریشه دندان عمل می کند. هنگامی که پست با استخوان جوش خورد، یک روکش در بالای آن قرار می گیرد تا ترمیم کامل شود.

در حالی که ایمپلنت های دندانی گران تر از پروتزهای پارسیل هستند، مزایای متعددی دارند، از جمله:

• بهبود توانایی های جویدن و صحبت کردن
• افزایش راحتی و ثبات
• نتایج طولانی مدت
• عدم نیاز به پاکسازی یا نگهداری خاص

بریج ها

بریج های دندانی جایگزین دیگری برای دندان های مصنوعی پارسیل هستند. آنها یک ترمیم ثابت هستند که شامل قرار دادن یک دندان (یا دندان های) مصنوعی بین دو دندان موجود هستند. دندان مصنوعی با استفاده از روکش های دندانی به دندان های اطراف متصل می شود که آن را محکم در جای خود نگه می دارد.

مانند ایمپلنت های دندانی، بریج ها مزایای متعددی نسبت به پروتزهای پارسیل دارند، از جمله:

• بهبود توانایی های جویدن و صحبت کردن
• ترمیم طبیعی تر
• عدم نیاز به تمیز کردن یا نگهداری خاص

با این حال، بریج ها همچنین دارای معایبی هستند که باید در نظر گرفته شوند، از جمله:

• نیاز به تراشیدن دندان های سالم برای حمایت از ترمیم
• خطر بیشتر پوسیدگی و بیماری لثه در اطراف دندان های نگهدارنده
• طول عمر کوتاه تر در مقایسه با ایمپلنت های دندانی

هنگام تصمیم گیری بین دندان مصنوعی پارسیل و راه حل های جایگزین، مهم است که با دندانپزشک خود مشورت کنید تا مشخص کنید کدام گزینه برای نیازها و بودجه فردی شما بهترین است.

پرسش های متداول

آیا استفاده از دندان مصنوعی پارسیل می تواند به دندان های طبیعی آسیب وارد کند؟

پروتزهای پارسیل برای جایگزینی دندان های از دست رفته و بهبود سلامت دهان و دندان های شما طراحی شده اند. با این حال، استفاده از آنها برای مدت طولانی می تواند به دندان های طبیعی شما آسیب وارد کند. گیره هایی که برای نگه داشتن پروتزهای پارسیل در جای خود استفاده می شوند ممکن است به دندان های اطراف فشار وارد کنند و منجر به ساییدگی و فرسایش شوند. برای جلوگیری از آسیب، رعایت بهداشت دهان و دندان و مراجعه منظم به دندانپزشک برای معاینه ضروری است.

برخی از مشکلات شایع در مورد پروتزهای پارسیل متحرک کدامند؟

برخی از مشکلات شایع در مورد پروتزهای پارسیل متحرک عبارتند از: ناراحتی، مشکل در صحبت کردن یا خوردن، و تحریک لثه. دندان مصنوعی که به خوبی قرار نمی گیرد همچنین می تواند باعث ایجاد نقاط دردناک و زخم شود. تنظیم پروتزهای مصنوعی توسط یک متخصص برای اطمینان از تناسب مناسب و جلوگیری از این مشکلات بسیار مهم است.

آیا استفاده از دندان مصنوعی پارسیل در طولانی مدتی عوارض دارد؟

استفاده از پروتزهای پارسیل برای مدت طولانی ممکن است باعث تحلیل رفتن استخوان در فک شود و منجر به تغییر در ساختار صورت و مشکل در جویدن شود. با این حال، با مراقبت مناسب و معاینات منظم دندانپزشکی، می توان این اثرات طولانی مدت را به حداقل رساند.

مزایا و معایب پروتز پارسیل چیست؟

پروتزهای پارسیل راه حلی مقرون به صرفه برای جایگزینی دندان های از دست رفته و بهبود سلامت دهان و دندان های شما هستند. آنها متحرک هستند و به راحتی تمیز می شوند و برای بسیاری از افراد گزینه مناسبی هستند. با این حال، ممکن است به مرور زمان به تنظیم نیاز داشته باشند و اگر به درستی قرار نگیرند می توانند باعث ناراحتی یا تحریک شوند.

دندان های مصنوعی اسنپ آن در مقایسه با پروتزهای پارسیل چگونه هستند؟

دندان های مصنوعی اسنپ ​​آن، که تحت عنوان پروتزهای مصنوعی اسنپ آن نیز شناخته می شوند، جایگزین جدیدتری برای دندان های مصنوعی پارسیل سنتی هستند. آنها از ایمپلنت های دندانی برای نگه داشتن پروتزها در جای خود استفاده می کنند که باعث ایجاد تناسب مطمئن تر و توانایی جویدن بهتر می شود. با این حال، آنها گران تر از پروتزهای پارسیل هستند و ممکن است برای همه مناسب نباشند.

پروتز مصنوعی پارسیل بهتر است یا دست دندان کامل؟

تصمیم برای دریافت پروتز مصنوعی پارسیل یا دست دندان کامل به نیازهای فردی و سلامت دهان شما بستگی دارد. پروتز مصنوعی پارسیل برای جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته استفاده می شود، در حالی که دست دندان کامل زمانی استفاده می شود که تمام دندان ها از دست رفته باشند. دندانپزشک شما می تواند به شما کمک کند تا با توجه به شرایط خاص خود تعیین کنید که کدام گزینه برای شما بهترین است.