, ,

انواع روکش های دندانی

لبخند شما یکی از اولین چیزهایی است که افراد در برخورد با شما در مورد شما متوجه می شوند و داشتن یک لبخند مطمئن اغلب با داشتن دندان های سالم شروع می شود. چه اخیراً تحت یک فرایند دریافت روکش دندان و فرایندهای پس از آن قرار گرفته باشید یا به سادگی گزینه های خود را بررسی کرده باشید، درک انواع مختلف روکش های دندانی بسیار مهم است. از روکش های فلزی سنتی گرفته تا روکش های زیرکونیایی مدرن تر، هر نوع روکش دندان مزایای منحصر به فردی را ارائه می دهد که برای رفع نیازهای خاصی طراحی شده است. در این راهنما، ما عمیقاً به دنیای روکش های دندانی می پردازیم و انواع، مزایا، معایب و موارد دیگر را توضیح خواهیم داد. بنابراین، چه در این زمینه مبتدی هستید یا فقط به دنبال به روز رسانی دانش خود هستید، ادامه مطلب را بخوانید تا با خیال راحت و با اطمینان دنیای پیچیده روکش های دندانی را طی کنید.

آیا انواع مختلفی از روکش ها برای دندان وجود دارند؟

قطعاً، امروزه چندین نوع مختلف از مواد روکش های دندانی در دندانپزشکی استفاده می شوند. انواع روکش های دندانی می توانند بر اساس مواد، هزینه، فرایندها و نیازهای خاص بیمار متفاوت باشند. متداول ترین نوع روکش های دندانی شامل فلز، پرسلن ذوب شده به فلز، تمام رزین، تمام سرامیک و تمام پرسلن هستند. هر کدام از این انواع مختلف روکش های دندانی دارای مزایا و معایب خاص خود هستند. به عنوان مثال، روکش های فلزی به دلیل دوام و استحکام خود شناخته می شوند، در حالی که روکش های پرسلن به دلیل ظاهر طبیعی خود محبوب هستند. درک انواع روکش های دندانی و مشورت با دندانپزشک برای تعیین بهترین گزینه برای نیازهای دندانی شما ضروری است. بعلاوه، هنگام در نظر گرفتن روکش های دندانی، مهم است که هزینه های روکش دندان را در نظر بگیرید، زیرا قیمت ها بر اساس ماده و روش انتخابی می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد.

آیا انواع مختلفی از روکش ها برای دندان وجود دارند؟

آیا انواع مختلفی از روکش ها برای دندان وجود دارند؟

انواع مختلف روکش دندان (مزایا و معایب آنها)

هنگامی که صحبت از ترمیم دندان های آسیب دیده به میان می آید، انواع مختلفی از روکش های دندانی برای انتخاب وجود دارند. هر نوع روکش دندانی برای پاسخگویی به نیازهای خاص و ترجیحات زیبایی طراحی شده است. انواع مختلف روکش های دندانی شامل فلز، پرسلن ذوب شده به فلز، تمام رزین، تمام سرامیک و تمام پرسلن هستند. انواع مختلف روکش های دندانی از مواد منحصر به فرد ساخته شده اند که طیف وسیعی از مزایا را ارائه می دهند. به عنوان مثال، روکش های فلزی به دلیل دوام و استحکام خود مورد ستایش قرار می گیرند، در حالی که روکش های تمام پرسلن به دلیل ظاهر طبیعی خود مورد توجه قرار می گیرند.

برای تصمیم گیری آگاهانه، آشنایی با انواع مواد روکش های دندانی ضروری است. علاوه بر این، درک انواع مختلف مواد روکش دندان می تواند به بیماران کمک کند تا دوام و ظاهری که می توانند از روکش انتخابی خود انتظار داشته باشند را، بسنجند. در نهایت، هنگام در نظر گرفتن بهترین گزینه، باید به هزینه های روکش های دندانی نیز توجه داشت، زیرا قیمت ممکن است بر اساس مواد و پیچیدگی فرایند متفاوت باشد.

روکش فلزی

روکش های فلزی یکی از قدیمی ترین انواع روکش های دندانی هستند. این نوع روکش های دندانی عمدتاً از فلزاتی مانند طلا، پالادیوم، نیکل یا کروم ساخته شده اند و به دلیل دوام و استحکام خود شناخته شده اند. گرچه ممکن است برای افرادی که به دنبال ظاهر طبیعی هستند اولین انتخاب نباشند، اغلب برای دندان های مولر پنهان در پشت دهان استفاده می شوند. مقاومت آنها باعث می شود در بین انواع مختلف روکش های دندانی متمایز شوند.

مزایا

  • دوام: می تواند نیروهای گاز گرفتن و جویدن را تحمل کنند.
  • ماندگاری طولانی: کمتر باعث ساییدگی دندان های مقابل می شوند.
  • به برداشتن کمتری از دندان نیاز دارد.

معایب

  • رنگ متالیک: برای دندان های قابل مشاهده ایده آل نیستند.
  • احتمال واکنش های آلرژیک وجود دارد.
  • می تواند گران تر از سایر انواع روکش های دندانی باشد.
انواع مختلف روکش دندان

انواع مختلف روکش دندان

روکش پرسلن ذوب شده به فلز (PFM)

روکش های PFM ترکیبی بین روکش های فلزی و پرسلن هستند. آنها استحکام فلز را با جذابیت زیبایی پرسلن ترکیب می کنند. این نوع روکش های دندانی تعادلی بین دوام و ظاهر ایجاد می کنند که آنها را به انتخابی محبوب در میان انواع روکش های دندانی موجود تبدیل می کند.

مزایا

  • ظاهر طبیعی: با رنگ دندان های مجاور همخوانی دارد.
  • از روکش های تمام پرسلن محکم تر است.
  • برای دندان های جلو و عقب مناسب است.

معایب

  • باعث ساییدگی دندان های مقابل می شود.
  • قسمت پرسلن می تواند لب پر شود یا بشکند.
  • فلز زیر کلاه پرسلن روکش می تواند به صورت یک خط تیره نشان داده شود.

روکش تمام رزین

روکش های تمام رزین از جمله مواد روکش دندانی مقرون به صرفه تر هستند. به طور کامل از مواد رزین کامپوزیت ساخته شده اند، ظاهری طبیعی دارند اما ممکن است به اندازه برخی از انواع مختلف مواد روکش های دندانی با دوام نباشند. آنها گزینه خوبی برای افرادی هستند که بودجه کمی دارند.

مزایا

  • نسبت به سایر انواع روکش های دندانی مقرون به صرفه تر هستند.
  • فرایند کمتر تهاجمی دارند.
  • ظاهر طبیعی دارند.

معایب

  • کم دوام تر هستند.
  • بیشتر مستعد شکستگی هستند.
  • به مرور زمان می توانند فرسوده شود.

روکش های تمام سرامیکی

روکش های تمام سرامیکی به دلیل جذابیت زیبایی برجسته خود شناخته شده اند. در میان انواع مختلف روکش های دندانی، آنها بهترین تطابق رنگ طبیعی را ارائه می دهند و انتخابی عالی برای دندان های جلو هستند. این نوع روکش های دندانی برای افرادی که به فلزات حساسیت دارند نیز مناسب هستند.

مزایا

  • بهترین تطابق رنگ طبیعی را دارند.
  • برای افرادی که به فلزات حساسیت دارند مناسب هستند.
  • برای دندان های جلو و عقب قابل استفاده هستند.

معایب

  • نسبت به روکش های پرسلن ذوب شده به فلز استحکام کمتری دارند.
  • می توانند باعث ساییدگی دندان های روبرو شوند.
  • به حذف بیشتر ساختار دندان نیاز دارد.

روکش های تمام پرسلن

روکش های تمام پرسلن، مانند روکش های تمام سرامیکی، ظاهر بسیار طبیعی دارند. آنها یکی از انواع روکش های دندانی هستند که هم زیست سازگار و هم در برابر تغییرات دما مقاوم هستند. جذابیت زیبایی آنها باعث می شود تا در بین انواع روکش های دندانی محبوبیت بیشتری داشته باشند.

مزایا

  • ظاهر طبیعی عالی دارند.
  • زیست سازگار: فاقد فلز هستند.
  • در برابر تغییرات دما مقاوم هستند.

معایب

  • نسبت به روکش های فلزی دوام کمتری دارند.
  • می توانند شکننده باشد و تحت فشار بشکنند.
  • در مقایسه با سایر انواع روکش های دندانی گران هستند.

روکش های زیرکونیا

روکش های زیرکونیا نسبت به انواع مواد روکش های دندانی یک افزودنی نسبتاً جدیدتر هستند. آنها از اکسید زیرکونیوم ساخته شده اند، بسیار با دوام هستند و ظاهری طبیعی دارند. استحکام و زیبایی آنها باعث می شود که در بین انواع مختلف مواد روکش های دندانی متمایز شوند.

مزایا

  • فوق العاده با دوام هستند.
  • ظاهر طبیعی دارند.
  • به برداشتن کمتری از دندان نیاز دارند.

معایب

  • می توانند برای دندان های مقابل ساینده باشند.
  • دوام طولانی مدت برای آنها کمتر اثبات شده است.
  • می توانند گران تر باشند.

روکش طلا

روکش های طلا که از آلیاژ طلا ساخته شده اند، یکی از با دوام ترین انواع روکش های دندانی هستند. در حالی که رنگ طلایی آنها ممکن است ظاهر طبیعی دندان را ارائه ندهد، طول عمر و حداقل حذف ساختار دندان آنها را به یک نوع روکش دندان ترجیحی برای بسیاری افراد تبدیل کرده است.

مزایا

  • بسیار با دوام هستند.
  • به حذف کمتر از ساختار دندان نیاز دارند.
  • دندان های مخالف را فرسوده نمی کنند.

معایب

  • رنگ طلایی آنها طبیعی به نظر نمی رسد.
  • می توانند گران باشند.
  • برای دندان های جلو مناسب نیستند.
انواع مختلف روکش دندان

انواع مختلف روکش دندان

روکش های ای مکس E-Max

روکش های E-Max از سرامیک دی سیلیکات لیتیوم ساخته شده اند که هم استحکام و هم زیبایی را ارائه می دهند. در میان انواع مختلف روکش های دندانی، روکش های E-Max به دلیل جذابیت زیبایی و دوام بالای خود شناخته شده اند، که آنها را به انتخابی محبوب برای افرادی تبدیل می کند که به دنبال بهترین های هر دو دنیا هستند.

مزایا

  • جذابیت زیبایی بالایی دارند.
  • محکم و بادوام هستند.
  • روش کمتر تهاجمی دارند.

معایب

  • گران هستند.
  • به اندازه زیرکونیا محکم نیستند.
  • در هنگام قرار دادن به رسیدگی دقیق نیاز دارند.

روکش سرامیکی فشرده

روکش های سرامیکی پرس شده یا فشرده دارای هسته داخلی سختی هستند که آنها را نسبت به روکش های سرامیکی سنتی محکم تر می کند. این روکش ها یکی از انواع روکش های دندانی هستند که ضمن تضمین طول عمر و استحکام، ظاهری طبیعی ارائه می دهند و آنها را از سایر انواع روکش های دندان متمایز می کند.

مزایا

  • ظاهر طبیعی دارند.
  • در مقایسه با روکش های سرامیکی سنتی هسته قوی تری دارند.
  • ماندگاری طولانی مدت دارند.

معایب

  • به حذف بیشتر ساختار دندان نیاز دارند.
  • می تواند شکننده باشند.
  • گران هستند.

روکش های تراش داده شده

روکش های تراش داده شده با استفاده از طراحی کامپیوتری طراحی شده اند و به دلیل تناسب دقیق خود شناخته شده اند. این نوع روکش دندان به سرعت تولید می شود و به بیماران اطمینان می دهد که روکش های خود را سریع تر دریافت می کنند. دقت و تولید سریع آنها، آنها را در میان سایر انواع مختلف مواد روکش های دندانی منحصر به فرد می کند.

مزایا

  • تناسب دقیقی دارند.
  • با استفاده از طراحی به کمک کامپیوتر ساخته می شوند.
  • سریع تولید می شوند.

معایب

  • به مواد موجود برای دستگاه فرز محدود شده اند.
  • می توانند گران باشند.
  • ممکن است به مراجعه بیشتر به دندانپزشک نیاز داشته باشند.

کدام نوع روکش های دندانی گرانتر هستند؟

هنگام بررسی انواع روکش های دندانی، بدیهی است که هزینه بر اساس مواد و عوامل زیبایی شناختی می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. در میان انواع مختلف روکش های دندانی، روکش های پرسلن، بویژه آنهایی که از زیرکونیوم ساخته شده اند، در انتهای طیف قیمتی بالاتر قرار دارند. روکش های زیرکونیومی به دلیل دوام، ظاهر طبیعی و مواد باکیفیت خود مشهور هستند که آنها را به یکی از پرطرفدارترین روکش های دندان تبدیل کرده است.

در حالی که روکش های دندانی بسیاری از انواع مختلف موجود هستند، روکش هایی که از زیرکونیوم ساخته شده اند نه تنها به دلیل کیفیت، بلکه از نظر قیمت نیز متمایز هستند. برای تصمیم گیری آگاهانه، شناخت انواع مواد روکش های دندانی و هزینه های مرتبط با آنها ضروری است. هنگام در نظر گرفتن انواع مختلف مواد روکش های دندانی، روکش های زیرکونیومی غیر قابل انکار جزو گران ترین گزینه های موجود هستند.

کدام نوع روکش های دندانی گرانتر هستند؟

کدام نوع روکش های دندانی گرانتر هستند؟

بهترین نوع روکش دندان چیست؟

بهترین نوع روکش دندان تا حد زیادی به نیازهای خاص، ترجیحات زیبایی و بودجه فرد بستگی دارد. با انواع مختلف روکش های دندانی موجود، هر کدام مجموعه ای از مزایای خاص خود را ارائه می دهند. به عنوان مثال روکش های پرسلن یا سرامیکی رنگ طبیعی دندان را ارائه می دهند و اغلب به دلیل جذابیت زیبایی ترجیح داده می شوند. آنها همچنین زیست سازگار هستند و تضمین می کنند که فاقد مواد سمی هستند. با این حال، روکش های دندانی در انواع مختلفی مانند فلز، رزین و زیرکونیا وجود دارند که هر کدام دارای مجموعه ای از مزایای خاص خود هستند.

در حالی که روکش های فلزی به دلیل دوام خود شناخته می شوند، روکش های رزینی مقرون به صرفه تر هستند. روکش های زیرکونیا استحکام فلز را با زیبایی پرسلن ترکیب می کنند. شناخت انواع روکش های دندانی و مشورت با دندانپزشک برای تعیین بهترین گزینه ضروری است. انتخاب همچنین به انواع مواد روکش دندان و مزایا و معایب مربوطه بستگی دارد. با ارزیابی انواع مختلف مواد روکش دندانی، می توان تصمیمی آگاهانه گرفت که به بهترین وجه با نیازهای بهداشت دهان و دندان و خواسته های زیبایی آنها مطابقت دارد.

نتیجه گیری

با توجه به گزینه های بی شمار موجود، پیمایش در دنیای انواع روکش های دندانی می تواند بسیار دشوار باشد. از دوام روکش های فلزی گرفته تا ظاهر طبیعی روکش های پرسلن، هر نوع روکش دندانی مزایای منحصر به فردی را ارائه می دهد که متناسب با نیازهای فردی است. چه به دنبال استحکام، زیبایی یا تعادل هر دو باشید، درک انواع مختلف روکش های دندانی در تصمیم گیری آگاهانه بسیار مهم است. به خاطر داشته باشید که بهترین روکش برای شما به نیازهای دندانی خاص، ترجیحات زیبایی و بودجه شما بستگی دارد.

/0 دیدگاه /توسط
, , ,

بعد از درمان ریشه پر کردن دندان بهتر است یا روکش دندان؟

درک تفاوت های بین درمان های ریشه، پر کننده ها و روکش ها هنگام رسیدگی به مسائل دندانی بسیار مهم است. هر درمان هدف مشخصی را دنبال می کند و مزایا و معایب منحصر به فردی را ارائه می دهد. معمولاً دندانپزشکان برای بازیابی و حفظ سلامت و عملکرد دندان ها، درمان های ریشه، پر کردن و روکش ها را توصیه می کنند.

بیایید این روش های دندانپزشکی را با جزئیات بیشتری بررسی کنیم تا در تصمیم گیری آگاهانه در مورد سلامت دهان به شما کمک کنند. درمان های ریشه، پر کردن و روکش ها درمان های دندانی هستند که با هدف رسیدگی به سطوح مختلف آسیب و پوسیدگی دندان انجام می شوند.

درمان ریشه شامل تخلیه پالپ عفونی یا آسیب دیده از داخل دندان برای کاهش درد و جلوگیری از وخامت بیشتر است.

از سوی دیگر، پر کننده ها برای ترمیم حفره های جزئی یا آسیب با پر کردن ناحیه آسیب دیده با مواد مختلف مانند آمالگام یا رزین کامپوزیت استفاده می شوند.

روکش ها که به عنوان کلاهک های دندانی نیز شناخته می شوند، روی دندان آسیب دیده یا ضعیف قرار می گیرند تا شکل، اندازه، استحکام و ظاهر آن را احیاء کنند.

درمان ریشه چیست؟

درمان ریشه یک فرایند دندانپزشکی است که برای درمان پالپ دندان عفونی یا آسیب دیده طراحی شده است که بافت نرم داخل دندان حاوی اعصاب، عروق خونی و بافت همبند است.

در طول این فرایند، دندانپزشک پالپ عفونی یا آسیب دیده را تخلیه می کند، داخل دندان را تمیز و ضد عفونی می کند و برای جلوگیری از عفونت بیشتر، آن را مهر و موم می کند.

درمان های ریشه معمولاً زمانی توصیه می شوند که پالپ دندان به دلیل پوسیدگی، عفونت یا ضربه به طور غیر قابل برگشتی آسیب دیده باشد.

پر کردن دندان چیست؟

پر کردن یک ترمیم دندان است که برای ترمیم آسیب جزئی به دندان ناشی از پوسیدگی یا ضربه استفاده می شود.

این فرایند شامل تخلیه قسمت پوسیده یا آسیب دیده دندان و پر کردن حفره با مواد مناسب مانند آمالگام، رزین کامپوزیت یا پرسلن است.

پر کردگی ها به احیاء ساختار، عملکرد و ظاهر دندان کمک می کنند و از پوسیدگی و آسیب بیشتر جلوگیری می کنند.

درمان ریشه چیست؟

درمان ریشه چیست؟

روکش چیست؟

روکش که به عنوان کلاهک دندان نیز شناخته می شود، یک وسیله مصنوعی است که برای پوشاندن و محافظت از دندان آسیب دیده یا ضعیف استفاده می شود.

روکش معمولاً زمانی توصیه می شود که دندانی به شدت پوسیده، شکسته یا تحت درمان ریشه قرار گرفته باشد.

روکش به صورت سفارشی ساخته می شود تا با شکل، اندازه و رنگ دندان طبیعی مطابقت داشته باشد و استحکام، عملکرد و زیبایی آن را احیاء کند. روکش ها را می توان از مواد مختلفی از جمله پرسلن، سرامیک، فلز یا ترکیبی از مواد ساخت.

علائم درمان ریشه در مقایسه با پر کردن در مقایسه با روکش

هنگام تعیین اینکه آیا درمان ریشه، پر کردن یا روکش لازم است، ضروری است که علائم خاص مرتبط با هر مشکل دندانی را بشناسید:

علائمی که ممکن است به درمان ریشه نیاز داشته باشید

  • درد شدید دندان، بویژه هنگام جویدن یا فشار دادن
  • حساسیت طولانی مدت به دمای سرد یا گرم
  • تغییر رنگ یا تیره شدن مداوم دندان
  • تورم یا حساسیت در لثه های مجاور
  • وجود برآمدگی یا جوش روی لثه نزدیک دندان آسیب دیده

علائمی که ممکن است به پر کردن نیاز داشته باشید

  • حساسیت به غذاها و نوشیدنی های سرد یا گرم
  • دندان درد خفیف تا متوسط، بویژه هنگام خوردن شیرینی یا گاز گرفتن
  • حفره ها، سوراخ ها یا شکستگی های قابل مشاهده روی سطح دندان
  • لبه های ناهموار یا نواحی از دندان که زبان ناهمواری آنها را احساس می کند.
  • گیر کردن غذا بین دندان ها به دلیل حفره یا آسیب

علائمی که ممکن است به روکش نیاز داشته باشید

  • آسیب یا پوسیدگی شدید دندان که با پر کردن قابل ترمیم نیست
  • شکستگی یا ترک دندان
  • حفره های بزرگ یا پوسیدگی وسیع دندان
  • دندان های ضعیف یا آسیب دیده بعد از درمان ریشه
  • تمایل به بهبود ظاهر دندان های بد شکل یا بد رنگ
علائم درمان ریشه در مقایسه با پر کردن در مقایسه با روکش

علائم درمان ریشه در مقایسه با پر کردن در مقایسه با روکش

علائمی که به درمان ریشه نیاز دارید علائمی که به پر کردن نیاز دارید علائمی که به روکش نیاز دارید
درد شدید دندان، بویژه هنگام جویدن یا فشار آوردن. حساسیت به غذاها و نوشیدنی های سرد یا گرم. آسیب یا پوسیدگی شدید دندان که با پر کردن قابل ترمیم نیست.
حساسیت طولانی مدت به دماهای سرد یا گرم. دندان درد خفیف تا متوسط، بویژه هنگام خوردن شیرینی یا گاز گرفتن دندان های شکسته یا ترک خورده
تغییر رنگ یا تیره شدن دائمی دندان. حفره ها، سوراخ ها یا شکستگی های قابل مشاهده روی سطح دندان حفره های بزرگ یا پوسیدگی وسیع دندان
تورم یا حساسیت در لثه های مجاور لبه های ناهموار یا نواحی دندان که زبان ناهموار بودن آنها را احساس می کند. دندان های ضعیف یا آسیب دیده بعد از درمان ریشه
وجود برآمدگی یا جوش روی لثه در نزدیکی دندان آسیب دیده گیرکردن غذا بین دندان ها به دلیل حفره یا آسیب میل به بهبود ظاهر بد شکل یا تغییر رنگ دندان ها

مزایا و معایب درمان های ریشه، پر کردن، و روکش در مقایسه با یکدیگر

هنگام مقایسه درمان های ریشه، پر کردن ها و روکش ها، هر گزینه درمانی دارای مجموعه ای از مزایا و معایب خاص خود است. در اینجا به تفکیک به مزایا و معایب هر یک از آنها اشاره شده است:

مزایای درمان ریشه:

  • ساختار طبیعی دندان را حفظ می کند.
  • باعث تسکین درد و حساسیت دندان می شود.
  • به جلوگیری از گسترش عفونت به دندان ها و لثه های اطراف کمک می کند.

معایب درمان ریشه:

  • برای تکمیل به چندین ویزیت دندانپزشکی نیاز دارد.
  • ممکن است گران تر از یک فرایند پر کردن ساده باشد.
  • خطر کمی برای عفونت مجدد در آینده وجود دارد.

مزایای پر کردن دندان:

  • روش سریع و نسبتاً ارزان
  • در مقایسه با روکش، بیشتر از دندان طبیعی محافظت می کند.
  • برای درمان حفره های کوچک تا متوسط ​​و آسیب های جزئی دندان مؤثر است.

معایب پر کردن دندان:

  • ممکن است برای دندان های بزرگ یا خیلی آسیب دیده، محافظت کافی ایجاد نکند.
  • در مقایسه با روکش ها، در طول زمان مستعد ساییدگی و فرسایش است.
  • ممکن است پس از چند سال به دلیل سایش یا پوسیدگی به تعویض یا تعمیر نیاز داشته باشد.

مزایای روکش دندان:

  • محافظت و پشتیبانی عالی برای دندان های ضعیف یا به شدت آسیب دیده ارائه می دهد.
  • دوام و استحکام طولانی مدت را فراهم می کند.
  • ظاهر و عملکرد دندان را احیاء می کند.

معایب روکش دندان:

  • به برداشتن ساختار دندان در مقایسه با پر کردن یا درمان ریشه نیاز دارد.
  • به طور معمول گران تر از پر کردن یا درمان ریشه است.
  • ممکن است در طول فرآیند آماده سازی باعث حساسیت یا ناراحتی دندان شود.
درمان مزایا معایب
درمان ریشه حفظ ساختار طبیعی دندان – باعث تسکین درد و حساسیت می شود و از گسترش عفونت به دندان های اطراف جلوگیری می کند. نیاز به چندین بار مراجعه به دندانپزشک – ممکن است گران تر از پر کردن باشد – خطر کمی برای عفونت مجدد.
پر کردن

 

 روشی سریع و نسبتاً ارزان – حفظ ساختار طبیعی دندان – مؤثر برای درمان حفره های کوچک تا متوسط. ممکن است محافظت کافی برای حفره های بزرگ ایجاد نکند – بیشتر مستعد ساییدگی و فرسایش در طول زمان – ممکن است پس از چند سال به تعویض یا ترمیم نیاز داشته باشد.
روکش محافظت و پشتیبانی عالی ارائه می دهد – دوام و استحکام طولانی مدت را ارائه می دهد – ظاهر و عملکرد دندان را احیاء می کند. به برداشتن ساختار دندان در مقایسه با پر کردن یا درمان ریشه نیاز دارد.
مزایا و معایب درمان های ریشه، پر کردن، و روکش در مقایسه با یکدیگر

مزایا و معایب درمان های ریشه، پر کردن، و روکش در مقایسه با یکدیگر

چگونه بین درمان ریشه، پر کردن، و روکش یکی را انتخاب کنیم؟

برای انتخاب بین درمان ریشه، پر کردن یا روکش دندان، مهم است که چندین عامل کلیدی را در نظر بگیرید که بر سلامت و عملکرد دندان تأثیر می گذارند. در اینجا چند نکته وجود دارند که باید مورد توجه قرار گیرند:

وضعیت دندان:

  • درمان ریشه: در صورت وجود آسیب یا عفونت در بافت پالپ دندان توصیه می شود.
  • پر کردن: مناسب برای حفره های کوچک تا متوسط ​​که آسیب زیاد نیست.
  • روکش: برای دندان های به شدت آسیب دیده یا ضعیف که به محافظت بیشتری نیاز دارند، مناسب است.

حفظ ساختار دندان:

  • درمان ریشه: بیشتر ساختار طبیعی دندان را حفظ می کند.
  • پر کردن: در مقایسه با روکش به برداشتن مقدار کمتری از ساختار دندان نیاز دارد.
  • روکش: به بیشترین حذف ساختار دندان نیاز دارد اما محافظت و پشتیبانی بیشتری را ارائه می دهد.

هزینه و دوام:

  • درمان ریشه: ممکن است گران تر از پر کردن باشد، اما اگر به درستی از آن مراقبت شود، معمولاً تا آخر عمر باقی می ماند.
  • پر کردن: مقرون به صرفه ترین گزینه است و با عادات بهداشتی خوب دندان می تواند چندین سال دوام بیاورد.
  • روکش: در ابتدا گران تر است، اما دوام طولانی مدت و ترمیم زیبایی برتر را ارائه می دهد.

با ارزیابی این عوامل در کنار توصیه دندانپزشک خود، می توانید تصمیمی آگاهانه در مورد مناسب ترین درمان دندانپزشکی برای شرایط خاص خود بگیرید.

جنبه درمان ریشه پر کردن روکش
هدف درمان پالپ عفونی ترمیم حفره های کوچک تا متوسط ​​دندان های به شدت آسیب دیده یا ضعیف را ترمیم می کند.
حفظ دندان ساختار دندان را حفظ می کند. نیاز به حذف حداقل ساختار دندان نیاز به حذف قابل توجه ساختار دندان
دوام به طور معمول یک عمر دوام دارد. چندین سال دوام دارد. دوام طولانی مدت با مراقبت مناسب
قیمت گران تر، اما با دوام گزینه اقتصادی هزینه اولیه بالاتر است، اما طول عمر بیشتری را ارائه می دهد.
ترمیم زیبایی ظاهر طبیعی را حفظ می کند. ممکن است با رنگ دندان کاملاً مطابقت نداشته باشد. بهبود زیبایی را ارائه می دهد.
طول درمان فرایند طولانی تر فرایند کوتاه تر فرایند طولانی تر با آماده سازی بیشتر
خطر عوارض ممکن است عوارض کمتری داشته باشد به طور کلی ساده عوارض احتمالی با تناسب یا طول عمر
مناسب بودن برای آسیب برای آسیب یا عفونت گسترده ​​

 

 برای آسیب جزئی تا متوسط برای آسیب یا ضعف قابل توجه

قیمت متوسط ​​درمان ریشه به چه عواملی بستگی دارد؟

قیمت متوسط ​​درمان ریشه برای هر دندان متغیر است. این هزینه می تواند بر اساس عواملی مانند شدت وضعیت دندان، محل مطب دندانپزشکی و اینکه آیا اقدامات اضافی مانند درمان مجدد یا قرار دادن روکش نیاز است، متفاوت باشد.

درمان ریشه مزایا معایب
مزایا حفظ دندان طبیعی.

تسکین درد و ناراحتی.

احیاء عملکرد و ظاهر دندان.

جلوگیری از نیاز به کشیدن دندان.

 

 نیاز به جلسات متعدد.

احتمال عفونت مجدد یا عوارض.

ممکن است در طول زمان ساختار دندان را تضعیف کند.

ممکن است به فرایندهای اضافی مانند روکش نیاز داشته باشد.
معایب ارائه یک راه حل طولانی مدت.

می تواند نسبت به کشیدن دندان کمتر تهاجمی باشد.

استخوان فک و ساختار صورت را حفظ می کند.

 می تواند گران تر از کشیدن دندان باشد.

برای دندان های بسیار آسیب دیده مناسب نیست.

مقداری ناراحتی در طول و بعد از فرایند.
قیمت متوسط ​​درمان ریشه به چه عواملی بستگی دارد؟

قیمت متوسط ​​درمان ریشه به چه عواملی بستگی دارد؟

قیمت متوسط پر کردن

قیمت متوسط ​​پر کردن دندان بر اساس عوامل مختلفی از جمله نوع مواد پر کننده استفاده شده و محل عمل دندانپزشکی می تواند متفاوت باشد. در اینجا میانگین هزینه های انواع مختلف پر کردن دندان به شرح زیر است:

  1. پر کننده های آمالگام: پر کننده های آمالگام که از مخلوطی از فلزات از جمله نقره، جیوه، قلع و مس ساخته می شوند، عموماً مقرون به صرفه ترین گزینه هستند.

به طور متوسط، پر کننده های آمالگام می توانند بین 90 تا 250 دلار برای هر پر کردن هزینه داشته باشند.

  1. پر کننده های کامپوزیت: پر کننده های کامپوزیت که به پر کردگی های همرنگ دندان یا سفید نیز معروف هستند، از مخلوطی از پلاستیک و ذرات ریز شیشه ساخته می شوند.

آنها با رنگ طبیعی دندان ها ترکیب می شوند و آنها را به گزینه ای محبوب برای نواحی قابل مشاهده تبدیل می کند. پر کننده کامپوزیت معمولاً بین 150 تا 450 دلار برای هر پر کردن هزینه دارد.

  1. پر کننده های طلا: پر کننده های طلا از آلیاژ طلا تشکیل شده اند و دوام بالایی دارند. با این حال، آنها یکی از گران ترین گزینه ها نیز هستند.

هزینه متوسط ​​پر کننده طلا بسته به اندازه و پیچیدگی پر کردن از 250 تا 4500 دلار برای هر پر کردن متغیر است.

  1. پر کننده های پرسلن: پر کننده های پرسلن که به عنوان پر کننده های سرامیکی نیز شناخته می شوند، از موادی به رنگ دندان درست می شوند که شباهت زیادی به مینای دندان طبیعی دارند.

آنها در برابر لکه مقاوم، و بادوام هستند، اما نسبت به سایر گزینه های پر کننده گران تر هستند. متوسط ​​هزینه پر کننده پرسلن بین 250 تا 4500 دلار برای هر پر کردن است.

ضروری است که با دندانپزشک خود مشورت کنید تا مناسب ترین ماده پر کننده را برای نیازها و بودجه دندانی خاص خود تعیین کنید.

علاوه بر این، به خاطر داشته باشید که بیمه دندان ممکن است بخشی از هزینه پر کردن دندان را پوشش دهد و هزینه های خارج از جیب بیماران را کاهش دهد.

قیمت متوسط ​​روکش دندان

قیمت متوسط ​​روکش دندان می تواند بسته به عوامل مختلفی مانند مواد مورد استفاده، محل فرایند دندانپزشکی و هر روش اضافی مورد نیاز متفاوت باشد.

در اینجا یک مرور کلی خواهیم داشت روی میانگین قیمت انواع روکش های دندانی:

روکش پرسلن ذوب شده به فلز (PFM): این نوع روکش دارای پایه فلزی پوشیده شده با پرسلن است که هم استحکام و هم زیبایی را ارائه می دهد. به طور متوسط، یک روکش PFM می تواند بین 800 تا 1500 دلار برای هر روکش قیمت داشته باشد.

روکش تمام سرامیک یا پرسلن: این روکش ها تماماً از مواد پرسلن یا سرامیک ساخته شده اند و زیبایی بسیار خوبی را ارائه می دهند زیرا شباهت زیادی به دندان های طبیعی دارند.

همچنین برای بیمارانی که به فلز حساسیت دارند گزینه مناسبی هستند. هزینه متوسط ​​برای یک روکش تمام سرامیک یا پرسلن بین 800 تا 3000 دلار برای هر روکش است.

روکش طلا: روکش های طلا بسیار با دوام و زیست سازگار هستند و آنها را به گزینه ای عالی برای دندان های عقب تبدیل می کند. با این حال، آنها همچنین یکی از گران ترین گزینه ها هستند. متوسط ​​هزینه یک روکش طلا از 800 تا 3000 دلار برای هر روکش متغیر است.

روکش زیرکونیا: روکش های زیرکونیا به دلیل استحکام و دوام خود شناخته شده اند و برای دندان های جلو و عقب مناسب هستند. آنها همچنین از نظر زیبایی شناسی دلپذیر هستند و به طور متوسط ​​بین 800 تا 3000 دلار برای هر روکش قیمت دارند.

روکش موقت: در برخی موارد، ممکن است روکش موقت در زمان انتظار برای ساخت روکش دائمی قرار داده شود. روکش های موقت معمولاً مقرون به صرفه تر هستند و هزینه های متوسط ​​آن از 200 تا 600 دلار برای هر روکش است.

ضروری است که گزینه های خود را با دندانپزشک خود در میان بگذارید تا مناسب ترین نوع روکش را برای نیازها و بودجه دندانی خاص خود تعیین کنید.

علاوه بر این، بیمه دندانپزشکی ممکن است بخشی از هزینه روکش های دندانی را پوشش دهد و هزینه های خارج از جیب بیماران را کاهش دهد.

قیمت متوسط ​​روکش دندان

قیمت متوسط ​​روکش دندان

نکات کلیدی: درمان ریشه در مقایسه با پر کردن در مقایسه با روکش

هنگام مقایسه درمان ریشه، پر کردن دندان و روکش دندان، مهم است که چندین راهکار کلیدی را برای تصمیم گیری آگاهانه در مورد مراقبت از دندان در نظر بگیرید:

درمان ریشه:

  • دندان را حفظ می کند: درمان ریشه با هدف نجات دندان طبیعی با تخلیه پالپ عفونی یا آسیب دیده انجام می شود.
  • اثربخشی: این فرایندی مؤثر برای برطرف کردن پوسیدگی عمیق، عفونت یا ضربه، بدون کشیدن دندان است.
  • طول عمر: با مراقبت مناسب، دندانی که با درمان ریشه درمان می شود می تواند تا پایان عمر باقی بماند.

پر کردن دندان:

  • کم تهاجم: پر کننده ها برای ترمیم پوسیدگی یا آسیب جزئی تا متوسط ​​دندان استفاده می شوند.
  • فرایند سریع: فرآیند قرار دادن پر کردن معمولاً سریع و ساده است.
  • گزینه مقرون به صرفه: پر کردن دندان معمولاً مقرون به صرفه تر از درمان ریشه یا روکش دندان است.

روکش های دندانی:

  • استحکام و محافظت: روکش ها استحکام و محافظت از دندان های ضعیف یا آسیب دیده را فراهم می کنند.
  • بهبود زیبایی: آنها با بهبود شکل، اندازه و رنگ دندان می توانند ظاهر آن را بهبود بخشند.
  • تطبیق پذیری: روکش ها را می توان برای مسائل مختلف دندانی از جمله پوشاندن دندان پس از درمان ریشه یا حمایت از بریج دندان استفاده کرد.

با توجه به نیازهای دندانی خاص، بودجه و اهداف بلند مدت سلامت دهان، بحث در مورد این گزینه ها با دندانپزشک به تعیین مناسب ترین طرح درمان برای شما کمک می کند.

نتیجه گیری: درمان ریشه در مقایسه با پر کردن در مقایسه با روکش

در نتیجه، هنگام سنجش گزینه های درمان ریشه، پر کردن دندان، و روکش های دندان، مهم است که عوامل مختلفی مانند شدت مشکل دندان، وضعیت دندان و اهداف کلی سلامت دهان را در نظر بگیرید. هر درمان مزایا و ملاحظات خود را دارد:

در زمانی که پالپ عفونی یا آسیب دیده است، درمان ریشه اغلب انتخاب ارجح برای حفظ عملکرد طولانی مدت دندان طبیعی است.

پر کردن دندان یک رویکرد محافظه کارانه برای ترمیم پوسیدگی یا آسیب جزئی تا متوسط ​​دندان است که راه حلی سریع و مقرون به صرفه ارائه می دهد.

روکش های دندانی استحکام، محافظت و بهبود زیبایی را برای دندان های ضعیف یا آسیب دیده ارائه می دهند و به عنوان یک گزینه همه کاره برای نگرانی های مختلف دندان عمل می کنند.

در نهایت، بهترین گزینه به شرایط فردی بستگی دارد و باید از طریق مشاوره با یک متخصص دندانپزشک قابل اعتماد تعیین شود تا از سلامت دهان و دندان و نتایج درمانی بهینه اطمینان حاصل شود.

سوالات متداول: درمان ریشه در مقایسه با روکش در مقایسه با پر کردن

کدام بهتر است: پر کردن دندان یا درمان ریشه؟

انتخاب بین پر کردن و درمان ریشه، به میزان آسیب یا پوسیدگی دندان بستگی دارد. پر کردن برای مشکلات جزئی مناسب است، در حالی که درمان های ریشه برای پوسیدگی شدید یا عفونت ضروری هستند. اگر پوسیدگی به پالپ یا عصب دندان رسیده باشد، درمان ریشه ممکن است گزینه بهتری برای نجات دندان و جلوگیری از عوارض بعدی باشد.

آیا بهتر است بعد از درمان ریشه، روکش یا پر کننده داشته باشیم؟

به طور کلی، روکش دندان برای دندان هایی که درمان ریشه را پشت سر گذاشته اند توصیه می شود تا استحکام و محافظت بیشتری ایجاد کند. از آسیب بیشتر جلوگیری می کند و طول عمر دندان را تضمین می کند. پر کردن ممکن است برای حفره های کوچکتر مناسب باشد، اما ممکن است برای دندانی که تحت درمان ریشه گسترده قرار گرفته است، پشتیبانی کافی را ارائه نکند.

/0 دیدگاه /توسط
, ,

چه مدت می توان از فلیپر دندان استفاده کرد؟

اگر دندانی را به دلیل کشیدن یا آسیب از دست داده اید، دندانپزشک شما ممکن است یک فلیپر دندان را به عنوان یک راه حل موقت پیشنهاد کند. فلیپر دندان یک روش غیر تهاجمی برای پر کردن شکاف باقی مانده از دندان یا دندان های از دست رفته است. این یک پروتز پارسیل آکریلیک است که می تواند به شما کمک کند به طور معمول صحبت کنید، راحت تر غذا بخورید و لبخند خود را احیاء کنید.

هر کسی که به فکر فلیپر دندان باشد، احتمالاً سؤالات زیادی در مورد آن خواهد داشت. فلیپر دندان دقیقا چیست؟ چه مدت می توان از فلیپر دندان استفاده کرد؟ و فواید فلیپرهای دندان سؤالات رایج در مورد آنها هستند.

برای یافتن پاسخ سؤالات خود در مورد فلیپرهای دندانی به خواندن این مطلب ادامه دهید.

فلیپر دندان چیست؟

فلیپر دندان یک نگهدارنده متحرک است که می تواند برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده شود. معمولاً روی سقف دهان یا فک پایین قرار می گیرد. پروتز فلیپر، بسته به شکافی که برای پر کردن آن استفاده می شود، یک یا چند دندان مصنوعی خواهد داشت.

فلیپرهای دندانی به گونه ای طراحی نشده اند که یک راه حل دائمی باشند. بلکه برای استفاده در زمانی که منتظر دندان جایگزین دائمی هستید طراحی شده اند. این ابزار به صورت سفارشی ساخته خواهد شد و کاملاً متناسب با فضای باقی مانده از دندان های از دست رفته است تا لبخندی بی عیب و نقص را به شما هدیه دهد.

فلیپر دندان چگونه ساخته می شود؟

اگر قرار است فلیپر دندان دریافت کنید، دندانپزشک شما از دندان ها و دهان شما قالب خواهد گرفت. سپس قالب را به لابراتوار دندانپزشکی ارسال خواهد کرد و در آنجا فلیپر را خواهند ساخت. برخی از مطب های دندانپزشکی در صورت داشتن چاپگر سه بعدی ممکن است بتوانند آن را در مطب تولید کنند.

چاپگر سه بعدی یا لابراتوار از قالب دهان شما برای ایجاد یک پایه پلاستیکی صورتی رنگ استفاده خواهد کرد که از دندان یا دندان های مصنوعی پشتیبانی خواهد کرد. دندان یا دندان ها با رزین آکریلیک ساخته می شوند.

هنگامی که فلیپر دندانی آماده شد، دندانپزشک شما دوباره با شما تماس خواهد گرفت تا تناسب آن را بررسی کند و در صورت لزوم تنظیمات آن را انجام دهد. مدت زمانی که طول می کشد تا فلیپر دندان شما آماده شود، به این بستگی دارد که آیا دندانپزشک از لابراتوار یا چاپگر سه بعدی استفاده می کند. دندانپزشک شما می تواند تخمینی از زمان انتظار به شما بدهد.

فلیپر دندان چگونه ساخته می شود؟

فلیپر دندان چگونه ساخته می شود؟

چه مدت می توان از فلیپر دندان استفاده کرد؟

هنگامی که فلیپر دندان خود را دریافت می کنید، باید هر روز آن را استفاده کنید تا عملکرد و تناسب آن حفظ شود. اکثر دندانپزشکان توصیه می کنند که حداقل 12 ساعت در روز از آن استفاده کنید. این به دهان و دندان های طبیعی شما کمک می کند تا با فلیپر تطبیق پیدا کنند و در هنگام غذا خوردن یا صحبت کردن، بهتر در جای خود باقی بمانند.

حتی اگر فلیپرهای دندانی به عنوان یک دندان جایگزین موقتی باشد، برخی افراد ترجیح می دهند به جای کاشت ایمپلنت، آن را به صورت دائمی استفاده کنند. برای برخی از افراد، آنها گزینه بهتری هستند زیرا نسبت به ایمپلنت های دندان دائمی هزینه کمتری دارند، سبک وزن هستند و به راحتی تنظیم می شوند.

اگر تصمیم گرفتید در دراز مدت از فلیپر دندان استفاده کنید، باید مطمئن شوید که به درستی از آن مراقبت می کنید. این کار از آسیب یا شکستن فلیپر جلوگیری می کند. فلیپر دندان خود را هر روز، درست مانند دندان های طبیعی خود، تمیز کنید تا ذرات غذا و پلاک از بین بروند. این به محافظت از دندان ها و لثه های طبیعی شما نیز کمک می کند.

مراقبت منظم از فلیپرهای دندانی برای حفظ پاکیزگی و جلوگیری از هرگونه آسیب احتمالی یا ایجاد پلاک ضروری است که می تواند به حفظ سلامت دندان ها و لثه های مجاور نیز کمک کند.

علاوه بر رعایت بهداشت دهان و دندان مانند مسواک زدن دندان های طبیعی خود با خمیر دندان، می توانید با پرهیز از غذاهای چسبناک و سفت به دوام بهتر فلیپر دندان خود کمک کنید. آنها می توانند فیکسچر را از جای خود خارج کنند یا به آن آسیب برسانند. همچنین باید هر روز از نخ دندان استفاده کنید تا بقایایی که نمی توانید با مسواک پاک کنید را پاک کنید.

آیا می توان از خمیر دندان برای تمیز کردن فلیپر دندان استفاده کرد؟

شما نباید فلیپر دندان را با استفاده از خمیر دندان تمیز کنید زیرا می تواند به آن آسیب برساند. در عوض، قبل از مسواک زدن فلیپر را بردارید و آن را جداگانه تمیز کنید. می توانید از مایع ظرفشویی یا صابون ملایم با استفاده از یک مسواک نرم برای تمیز کردن فلیپر خود استفاده کنید. قبل از قرار دادن مجدد دندان مصنوعی داخل دهان، آن را به درستی بشویید.

فلیپر دندان چقدر دوام می آورد؟

با نگهداری مناسب، ممکن است بتوانید چندین سال از فلیپر دندان استفاده کنید. با این حال، از آنجا که آنها فقط به عنوان یک راه حل موقتی طراحی شده اند، به اندازه جایگزین های دائمی دندان دوام نمی آورند.

هنگامی که یک فلیپر دندان فرسوده می شود، می توانید یکی دیگر را درخواست کنید یا برای کاشت ایمپلنت دندانی اقدام کنید. با این حال، باید هزینه های طولانی مدت ادامه کار با فلیپرهای دندانی را در نظر بگیرید، زیرا برای جایگزینی به پرداخت هزینه های بیشتر نیاز دارد.

غذا خوردن با فلیپر دندان

وقتی برای اولین بار یک فلیپر دندانی دریافت می کنید، ممکن است خوردن با آن عجیب و یا حتی دشوار باشد. با این حال، یک فلیپر دندانی مناسب باید غذا خوردن و جویدن را آسان تر کند، نه سخت تر. با اولین فلیپر دندانی خود، با خوردن غذاهای نرم شروع کنید. غذاها را به قطعات کوچک تر از حد معمول برش دهید و به آرامی بجوید.

سعی کنید به طور همزمان با هر دو طرف دهان خود بجوید تا از وارد آمدن فشار بیش از حد به فلیپر جلوگیری کنید. بهتر است از خوردن غذاهای سفت مانند آجیل یا سبزیجات خام تا زمانی که دهان شما به درستی با دندان مصنوعی موقت تطبیق پیدا نکرده است خودداری کنید. اگر فلیپر شما روی دندان های جلو قرار دارد، از آنها برای بیرون کشیدن غذا از چنگال استفاده نکنید.

فلیپر دندان شما می تواند به راحتی لکه دار شود، بنابراین ممکن است بخواهید از مصرف غذاها و نوشیدنی های تیره رنگ مانند چغندر، قهوه و آب زغال اخته خودداری کنید. اگر غذا و نوشیدنی هایی مصرف می کنید که می توانند دندان ها را لکه دار کنند، مطمئن شوید که هر روز آنها را به درستی تمیز کنید تا از ایجاد لکه جلوگیری کنید.

فلیپر دندان چقدر دوام می آورد؟

فلیپر دندان چقدر دوام می آورد؟

صحبت کردن با فلیپر دندان

درست مانند غذا خوردن با یک فلیپر دندانی جدید، همچنین ممکن است کمی طول بکشد تا به صحبت کردن با آن عادت کنید. بسته به موقعیت فلیپر دندانی خود، ممکن است زمانی که شروع به صحبت با آن در دهان خود می کنید، متوجه تکان خوردن آن شوید. به نظر برخی افراد تمرین صحبت کردن در مقابل آینه مفید است. همانطور که به فلیپر عادت می کنید، صحبت کردن باید راحت تر شود.

آیا خوابیدن با فلیپر دندان در جای خود بی خطر است؟

فلیپرهای دندانی باید قبل از خواب از دهان خارج و کاملاً تمیز شوند. اگر همیشه استفاده شوند، بافت زیر فلیپر تحت فشار ثابت قرار می گیرد. این می تواند منجر به تحلیل رفتن لثه و حتی تحلیل استخوان یا عفونت قارچی شود.

بنابراین، شما باید فلیپر دندان را بردارید و اجازه دهید لثه های شما در طول شب نفس بکشند. توصیه دندانپزشکان این است که هر شب حداقل هشت ساعت فلیپر دندان را بردارید.

مزایای فلیپر دندانی

فلیپرهای دندانی مقرون به صرفه هستند، استفاده از آنها آسان است و نگهداری از پروتزهای پارسیل متحرک آسان است. به طور متوسط، یک فلیپر دندان تک دندان حدود 25 درصد ارزان تر از ایمپلنت دندانی است. همچنین هنگام دریافت فلیپر دندان در مقایسه با ایمپلنت کمتر به دندانپزشک مراجعه خواهید کرد.

فلیپرهای دندانی شما به صورت سفارشی ساخته می شوند تا کاملاً متناسب با دهان شما باشند و معمولاً نسبت به پروتزهای پارسیل دائمی زمان چرخش سریع تری دارند. آنها همچنین برای پر کردن شکاف در زمانی که منتظر یک ابزار دائمی هستید عالی هستند. فلیپرهای دندانی همچنین دندان های موجود شما را تثبیت کرده و از حرکت آنها به سمت شکاف جلوگیری می کنند.

معایب فلیپر دندانی

معایبی نیز وجود دارند، از جمله اینکه اگر به درستی از آنها مراقبت نشود، به راحتی می شکنند. رزین آکریلیک سبک وزنی که با آن ساخته شده اند، شکننده تر از راهکارهای بلند مدت است. علیرغم تناسب سفارشی، آنها همچنان می توانند در دهان شما حجیم و ناخوشایند احساس شوند و برای برخی افراد در حالی که فلیپر داخل دهان خود دارند، صحبت کردن و خوردن دشوار است.

اگر فلیپرهای دندانی به درستی تمیز نشوند می توانند باعث عفونت های دهانی از جمله پوسیدگی دندان و بیماری لثه شوند. آنها می توانند باعث تحلیل لثه های شما شوند زیرا از جاری شدن بزاق به ناحیه ای که آنها را پوشانده اند جلوگیری می کنند. گاهی اوقات فلیپر دندانی ممکن است به مرور زمان شل شود و دیگر به درستی در جای خود قرار نگیرد.

جایگزین های فلیپرهای دندانی

اگر مطمئن نیستید که فلیپر دندان راه حل مناسبی برای شما است، گزینه های دیگری وجود دارند که می توانید آنها را در نظر بگیرید. در حالی که آنها گران تر از یک فلیپر هستند، آنها همچنان ارزان تر از راهکارهای دائمی خواهند بود. از دندانپزشک خود بخواهید در مورد گزینه های جایگزین بیشتر توضیح دهد تا مطمئن شوید که بهترین تصمیم را برای خود می گیرید.

به جای فلیپر دندان، ممکن است یک پروتز پارسیل ثابت را ترجیح دهید که به دندان های مجاور متصل می شود. با این حال، سایر دندان ها، ریشه ها یا ایمپلنت های دندانی شما باید سالم باشند تا این گزینه کار کند.

جایگزین دیگر اسنپ آن اسمایل است که یک پروتز پارسیل است که دندان ها و لثه های شما را می پوشاند اما کام (سقف دهان) شما را نمی پوشاند. اسنپ آن اسمایل یک گزینه غیر تهاجمی و بدون درد است که به راحتی قابل جابجایی است.

جایگزین های فلیپرهای دندانی

جایگزین های فلیپرهای دندانی

آیا فلیپرهای دندان طبیعی به نظر می رسند؟

فلیپرهای دندان که به عنوان پروتزهای پارسیل متحرک آکریلیک نیز شناخته می شوند، برای جایگزینی دندان های از دست رفته و بهبود ظاهر لبخند شما طراحی شده اند. گرچه ممکن است دقیقاً شبیه دندان های طبیعی به نظر نرسند، اما می توان آنها را به گونه ای تنظیم کرد که با رنگ و شکل دندان های موجود شما مطابقت داشته باشند.

هنگامی که دندانپزشک یا تکنسین دندانپزشکی فلیپر دندان را به درستی قرار می دهند، می توانند به صورت یکپارچه با بقیه دهان شما ترکیب شوند. با این حال، توجه به این نکته مهم است که برخی از افراد ممکن است تفاوت های جزئی در بافت یا درخشش بین فلیپر دندان و دندان های طبیعی خود داشته باشند.

به طور کلی، در حالی که ممکن است فلیپرهای دندان از نزدیک کاملاً طبیعی به نظر نرسند، اما همچنان می توانند بهبود قابل توجهی در لبخند و سلامت کلی دهان شما ایجاد کنند. اگر به دنبال دریافت فلیپر دندان هستید، با دندانپزشک خود مشورت کنید تا مشخص شود که آیا این دندان برای شما مناسب است یا خیر. اگر به دنبال دریافت فلیپر دندان هستید، مهم است که با دندانپزشک خود در مورد اینکه آیا بر اساس نیازها و شرایط فردی شما انتخاب مناسبی است یا خیر صحبت کنید.

نتیجه گیری

برای بسیاری از افراد، یک فلیپر دندان سفارشی یک جایگزین آسان و موقتی دندان است در حالی که منتظر ترمیم نهایی دندان های خود هستند. با این حال، برخی از افراد هستند که به دلیل ارزان تر بودن این گزینه نسبت به ایمپلنت های دندانی، استفاده طولانی مدت از آنها را انتخاب می کنند.

اگر فلیپر دندان دارید، مطمئن شوید که آن را حداقل به مدت هشت ساعت توصیه شده در روز از دهان خارج کرده و آن را به طور کامل تمیز کنید. عدم مراقبت مناسب از آن می تواند خطر پوسیدگی دندان و التهاب لثه را افزایش دهد. اگر در مورد فلیپر دندانی نگرانی دارید، مطمئن شوید که این موارد را با دندانپزشک خود در میان بگذارید.

در پایان، در حالی که فلیپرهای دندانی راه حلی مقرون به صرفه و سریع برای پر کردن شکاف های لبخند شما ارائه می دهند، مهم است که قبل از تصمیم گیری در مورد مناسب بودن آنها، جوانب مثبت و منفی آن را بسنجید. برای مشاوره شخصی در مورد اینکه کدام گزینه برای نیازهای شما مناسب تر است، با دندانپزشک خود مشورت کنید.

/0 دیدگاه /توسط
, , , ,

پروتزهای مصنوعی در مقایسه با ایمپلنت های دندانی

اکثر افراد هنگامی که با نیاز به جایگزینی دندان های از دست رفته یا عفونی مواجه می شوند، دو گزینه محبوب را در نظر می گیرند، ایمپلنت دندانی در مقایسه با پروتزهای مصنوعی.

هنگام انتخاب بین ایمپلنت دندانی و پروتز، متغیرهای مختلفی وجود دارند که باید در نظر گرفته شوند. در این مقاله، این دو نوع گزینه جایگزینی دندان را با یکدیگر مقایسه می کنیم تا در تصمیم گیری آگاهانه به شما کمک کنیم.

ایمپلنت های دندانی در مقایسه با پروتزهای مصنوعی: مروری بر ویژگی های آنها

  • پروتز: قطعات متحرک دندانی که برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده می شوند. آنها در دو نوع هستند: پروتز دست دندان کامل برای جایگزینی تمام دندان ها و پروتزهای پارسیل برای جایگزینی تعدادی از دندان ها.
  • ایمپلنت های دندانی: راه حل جایگزینی دندان اغلب شامل یک پیچ تیتانیومی (فیکسچر ایمپلنت) است که با جراحی درون استخوان فک قرار می گیرد، یک اباتمنت که به ایمپلنت متصل می شود، و یک دندان مصنوعی (روکش) که بسیار شبیه دندان طبیعی است.

اکثر افراد بر اساس عوامل مختلف، ایمپلنت های دندانی را به پروتزهای دندان مصنوعی ترجیح می دهند. مواد آنها محکم تر هستند، معمولاً دوام بیشتری دارند، احساس طبیعی و راحتی بیشتری دارند و از نظر توانایی جویدن شبیه ترین گزینه جایگزین دندان به دندان های طبیعی هستند. در مقابل، پروتزها احساس طبیعی کمتری دارند و باید توسط چسب نگه داشته شوند. تمیز کردن آنها دشوارتر است و مواد شکننده تر و توانایی جویدن آنها محدود است. با این حال، آنها جایگزین مقرون به صرفه تری برای ایمپلنت های دندانی ارائه می دهند، حداقل زمانی که نوبت به جایگزینی کل قوس های دندانی می رسد.

ایمپلنت های دندانی در مقایسه با پروتزهای مصنوعی

ایمپلنت های دندانی در مقایسه با پروتزهای مصنوعی

مزایا و معایب ایمپلنت های دندانی در مقایسه با دندان های مصنوعی

ارزیابی نقاط قوت و ضعف این امکان را برای شما فراهم می کند تا بدانید هنگام انجام یک درمان دقیقاً چه چیزی دریافت می کنید.

  ایمپلنت های دندانی پروتز
 

 

مزایا

 ظاهر و احساس طبیعی مقرون به صرفه بودن
طول عمر غیر تهاجمی بودن
ماندگاری  
جلوگیری از تحلیل استخوان (تحریک استخوان فک)  
گزینه جراحی کم تهاجمی (در مطب ما)  
 

معایب

 ملاحظات هزینه لغزش و ناراحتی
فرایندهای جراحی الزامات نگهداری
  تمیز کردن سخت تر است

ایمپلنت های دندانی

مزایای ایمپلنت دندان

  • ظاهر و احساس طبیعی: ایمپلنت های دندانی ظاهر و عملکرد دندان های طبیعی را تقلید می کنند و لبخندی بدون نقص ایجاد می کنند.
  • طول عمر و دوام: ایمپلنت های دندانی با مراقبت مناسب می توانند تا پایان عمر دوام بیاورند و به سرمایه گذاری ارزشمندی تبدیل شوند.
  • بهبود سلامت دهان: ایمپلنت ها ساختار استخوان و دندان های مجاور را حفظ می کنند و به سلامت کلی دهان و دندان کمک می کنند و از تحلیل استخوان جلوگیری می کنند.

معایب ایمپلنت های دندانی

  • ملاحظات هزینه: ایمپلنت های دندانی ممکن است پر هزینه باشند و ممکن است پوشش بیمه محدود باشد. اگر می خواهید درباره اینکه آیا بیمه می تواند ایمپلنت ها را پوشش دهد یا خیر، اطلاعات بیشتری کسب کنید، می توانید درباره آن از شرکت ارائه دهنده بیمه خود سؤال کنید. اگر یک دندان یا یک قوس دندانی کامل دریافت کنید، قیمت ها نیز به شدت تغییر می کنند.
  • فرایند جراحی: کاشت ایمپلنت های دندانی شامل جراحی دهان است، که ممکن است برای همه مناسب نباشد.
ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت های دندانی

پروتزهای دندان مصنوعی

مزایای پروتزهای دندانی

  • مقرون به صرفه بودن: پروتزهای مصنوعی اغلب گزینه مناسب تری هستند، بخصوص در مقایسه با فرایندهایی مانند ایمپلنت های دندانی.
  • غیر تهاجمی بودن: برای قرار دادن دندان مصنوعی نیازی به جراحی نیست.
  • به راحتی قابل تعویض بودن: پروتزهای دندان مصنوعی در صورت آسیب دیدن یا گم شدن، می توانند نسبتاً آسان تعویض شوند.

معایب پروتزهای دندان مصنوعی

  • لغزش و ناراحتی: دندان مصنوعی گاهی اوقات ممکن است بلغزد و باعث ناراحتی و خجالت شود.
  • الزامات نگهداری: پروتزها به تمیز کردن منظم نیاز دارند و ممکن است در طول زمان به تنظیمات نیاز داشته باشند.

گزینه هیبریدی: پروتزهای بر پایه ایمپلنت

پروتزهای تحت حمایت یا بر پایه ایمپلنت های دندانی یک گزینه ترکیبی بین دندان های مصنوعی سنتی و ایمپلنت های دندانی هستند. آنها بهترین های هر دو دنیا را با استفاده از ایمپلنت های دندانی برای چسباندن دندان مصنوعی در محل خود ترکیب می کنند، در حالی که همچنان امکان برداشتن پروتز برای تمیز کردن را فراهم می کنند. این یک گزینه عالی برای بیمارانی است که خواهان ثبات و عملکرد ایمپلنت های دندانی هستند، اما نمی خواهند یک بریج یا روکش ثابت داشته باشند. پروتزهای بر پایه ایمپلنت نیز برای بیمارانی گزینه خوبی هستند که چندین دندان را از دست داده اند، اما هنوز مقداری تراکم استخوان در استخوان فک خود دارند.

مزایای پروتزهای بر پایه ایمپلنت

  • پایداری: پروتزهای تحت حمایت ایمپلنت بسیار پایدارتر از پروتزهای سنتی هستند زیرا به ایمپلنت های دندانی درون استخوان فک متصل می شوند. به این معنا که شما می توانید بدون نگرانی در مورد لیز خوردن یا جابجایی دندان های مصنوعی خود با اطمینان غذا بخورید، صحبت کنید و لبخند بزنید.
  • عملکرد: پروتزهای تحت حمایت ایمپلنت این امکان را برای شما فراهم می کنند که نسبت به پروتزهای سنتی، با نیروی بیشتری بجوید و گاز بزنید. علت این است که آنها مانند دندان های طبیعی توسط استخوان فک حمایت می شوند.
  • راحتی: استفاده از پروتزهای تحت حمایت ایمپلنت نسبت به پروتزهای سنتی راحت تر است، زیرا به لثه ها فشار وارد نمی کنند. آنها همچنین برای نگه داشتن آنها به هیچ چسب شلخته ای نیاز ندارند.

پروتزهای تحت حمایت ایمپلنت چگونه عمل می کنند:

پروتزهای بر پایه ایمپلنت به ایمپلنت های دندانی متصل می شوند که با جراحی درون استخوان فک قرار داده شده اند. تعداد ایمپلنت های مورد نیاز، بسته به نیازهای فردی بیمار متفاوت خواهد بود.

هنگامی که ایمپلنت ها بهبود یافتند، دندان مصنوعی با استفاده از چفت های مخصوص به آنها متصل می شود. این چفت ها اجازه می دهند تا دندان مصنوعی برای تمیز کردن برداشته شود، اما همچنین در هنگام استفاده، آن را در جای خود محکم نگه می دارند.

اگر به دنبال پروتزهای بر پایه ایمپلنت هستید، حتماً با دندانپزشک خود صحبت کنید.

پروتزهای بر پایه ایمپلنت

پروتزهای بر پایه ایمپلنت

راهنمای تصمیم گیری درباره ایمپلنت در مقایسه با پروتزهای دندانی

وقتی صحبت از انتخاب بین ایمپلنت دندانی و پروتز می شود، چندین فاکتور کلیدی باید تصمیم شما را راهنمایی کنند. درک این عوامل به شما کمک می کند تا انتخابی آگاهانه داشته باشید که با نیازها و ترجیحات منحصر به فرد شما همسو باشد. در این راهنمای تصمیم گیری جامع، ما به ملاحظات اساسی خواهیم پرداخت:

بودجه و ظرفیت مالی شما

اگر هزینه بزرگ ترین عامل در تصمیم گیری شما باشد، به طور کلی پروتزها در مقایسه با ایمپلنت های دندانی گزینه مناسب تری هستند. اگر بودجه کمی دارید یا تحت پوشش بیمه نیستید، پروتزهای مصنوعی معمولاً هنوز یک گزینه در دسترس هستند.

وضعیت سلامت دهان و دندان شما

ایمپلنت های دندانی اغلب گزینه بهتری برای سلامت دهان و دندان طولانی مدت هستند زیرا استحکام استخوان های فک شما را در طول زمان حفظ می کنند. آنها به جای یک “راهکار سطحی و موقتی” مانند پروتزهای دندان مصنوعی، لبخند شما را به گونه ای منسجم می کنند که گویی دندان های واقعی شما هستند.

تمایل شما برای ماندگاری و ظاهر طبیعی دندان ها

ایمپلنت های دندانی به دلیل ظاهر و حس طبیعی خود مشهور هستند. این تا حد زیادی قوی ترین کیفیت آنها است. آنها نزدیک ترین گزینه به لبخند طبیعی هستند که می توانید از راهکار ترمیم دریافت کنید. اگر ظاهر طبیعی دندان ها عامل محرک شما است، ایمپلنت های دندانی برای شما مناسب هستند.

راهنمای تصمیم گیری درباره ایمپلنت در مقایسه با پروتزهای دندانی

راهنمای تصمیم گیری درباره ایمپلنت در مقایسه با پروتزهای دندانی

نتیجه گیری

در فرآیند تصمیم گیری بین ایمپلنت های دندانی در مقایسه با پروتزهای دندان مصنوعی، ارزیابی بودجه، وضعیت سلامت دهان، تمایل به ماندگاری و ظاهر طبیعی دندان ها و سبک زندگی بسیار مهم است.

در نهایت، انتخاب درست به شرایط و اولویت های فردی شما بستگی دارد.

مشاوره با یک متخصص دندانپزشکی برای دریافت راهنمایی شخصی و اطمینان از همسویی راه حل انتخابی شما با نیازها و اهداف شما برای سلامت و زیبایی دهان و دندان بسیار توصیه می شود.

به خاطر داشته باشید که هر دو گزینه ایمپلنت های دندانی و پروتزهای دندان مصنوعی می توانند راه حل های مؤثری باشند که به طور مناسب برای برآورده کردن نیازهای منحصر به فرد شما انتخاب شوند.

سؤالات متداول

آیا ایمپلنت دندانی دردناک است؟

جراحی ایمپلنت معمولاً تحت بیهوشی انجام می شود، بنابراین در طول جراحی نباید دردی احساس کنید. مقداری ناراحتی پس از آن طبیعی است اما با داروهای مسکن قابل کنترل است.

آیا دندان مصنوعی می تواند طبیعی به نظر برسد؟

پروتزهای مدرن به گونه ای طراحی شده اند که شباهت زیادی به دندان های طبیعی داشته باشند و پیشرفت در مواد پروتز، زیبایی آنها را بهبود بخشیده است.

ماندگاری ایمپلنت های دندانی چقدر است؟

ایمپلنت های دندانی با مراقبت مناسب، می توانند تا پایان عمر دوام بیاورند. معاینات منظم و رعایت بهداشت دهان و دندان برای طول عمر آنها ضروری هستند.

/0 دیدگاه /توسط
,

آیا از دست دادن دندان همیشه به معنای تحلیل استخوان فک است؟

تحلیل استخوان در فک که به عنوان بیماری پریودنتال شناخته می شود، یک بیماری شایع سلامت دهان است که در صورت عدم درمان می تواند منجر به از دست دادن دندان شود. با این حال، با تشخیص زود هنگام و مدیریت صحیح، تحلیل استخوان لزوماً مساوی از دست دادن دندان نیست.

علت تحلیل استخوان در فک چیست؟

استخوان فک دندان ها را احاطه کرده و از آنها حمایت می کند. استخوان تحت بازسازی دائمی قرار می گیرد، که بخشی از فرآیند از دست رفتن بافت استخوانی قدیمی و تشکیل استخوان جدید برای جایگزینی آن است. تحلیل استخوان زمانی رخ می دهد که این چرخه نامتعادل می شود و منجر به تخریب بیشتر استخوان می شود تا بازسازی.

عوامل متعددی می توانند باعث تحلیل استخوان اضافی در فک شوند:

  • بیماری لثه (پریودنتیت): عفونت باکتریایی و التهاب لثه باعث تخریب بافت های همبند و استخوان اطراف دندان می شود. این شایع ترین علت تحلیل استخوان در بزرگسالان است.
  • آسیب: هر گونه ضربه به دندان یا فک، مانند کشیدن، کاشت ایمپلنت دندانی یا ضربه مستقیم، می تواند به استخوان آن ناحیه آسیب وارد کند. عدم جایگزینی دندان های از دست رفته نیز می تواند به مرور زمان منجر به تحلیل موضعی استخوان شود.
  • پرتو درمانی سرطان: پرتو درمانی که سرطان های ناحیه سر و گردن را هدف قرار می دهد، می تواند به سلول های استخوانی و عروق خونی آسیب وارد کند و باعث تحلیل سریع استخوان شود.
  • تغذیه نامناسب: کمبود کلسیم، ویتامین D، ویتامین C و سایر مواد مغذی ضروری برای ساخت و حفظ توده استخوانی منجر به کاهش تراکم استخوان و تحلیل بیش از حد استخوان، بویژه در کودکان و افراد مسن می شود.
  • داروها: داروهای خاصی مانند استروئیدها، داروهای ضد تشنج، سرکوب کننده های سیستم ایمنی و داروهای درمان سرطان با کاهش تراکم استخوان و افزایش خطر تحلیل استخوان مرتبط هستند.
  • بیماری ها: بیماری هایی مانند پوکی استخوان، آرتریت روماتوئید rheumatoid arthritis، هیپرپاراتیروئیدیسم hyperparathyroidism و ​​بیماری پاژه Paget’s disease بر متابولیسم کلی استخوان تأثیر منفی می گذارند و ممکن است تحلیل استخوان را تسریع کنند.
  • عادات سبک زندگی: سیگار کشیدن می تواند جریان خون و بهبودی را مختل کند و منجر به بیماری پریودنتال و تحلیل استخوان شود. الکل زیاد نیز لثه ها را تحریک می کند.
  • تغییرات هورمونی: کمبود استروژن در زنان یائسه باعث تحلیل سریع استخوان می شود. تستوسترون پایین در مردان نیز یک عامل خطر است.
علت تحلیل استخوان در فک چیست؟

علت تحلیل استخوان در فک چیست؟

مراحل و علائم تحلیل استخوان

تحلیل استخوان در فک، اغلب در ابتدا بی صدا و بدون علائم مشهود است. با پیشرفت بیماری، علائم و نشانه ها بیشتر می شوند.

تحلیل اولیه استخوان

  • هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن لثه ها به راحتی خونریزی می کنند.
  • لثه ها متورم و به رنگ ارغوانی متمایل به قرمز به نظر می رسند.
  • دندان ها کمی حساس یا لق هستند.
  • بوی بد دهان.

 

تحلیل متوسط ​​استخوان

  • لثه ها تحلیل می روند و ریشه های دندان آشکار می شوند.
  • با افزایش فضای بین دندان ها و لثه ها، پاکت های پریودنتال تشکیل می شوند.
  • ترشح چرکی از پاکت های عمیق لثه
  • لق شدن دندان هایی که موقعیت آنها تغییر یافته است.
  • تغییر در تناسب پروتزهای پارسیل.

 

تحلیل شدید استخوان

  • دندان ها بسیار لق می شوند و می توانند خود به خود جدا شوند.
  • تغییرات عمده در تراز دندانی و رابطه بایت
  • پروتزهای ناراحت کننده که به درستی جای نمی گیرند.
  • قسمت هایی از استخوان فک در جایی که لثه ها تحلیل رفته اند قابل مشاهده هستند.
  • آبسه و چرک اطراف دندان ها.
  • از دست رفتن دندان در نهایت، در صورت عدم درمان
  • مشکلات جویدن، لبخند زدن و صحبت کردن به دلیل از دست دادن دندان

 

عوامل خطر برای تحلیل استخوان

تعدادی از عوامل می توانند خطر بروز تحلیل استخوان پیشرونده در فک را افزایش دهند:

  • بهداشت نامناسب دهان: مسواک زدن و نخ دندان کشیدن ناکافی منجر به تجمع پلاک در اطراف دندان ها می شود. این کار لثه ها را تحریک می کند و باعث التهاب مزمن می شود و زمینه را برای تحلیل استخوان فراهم می کند.
  • سیگار کشیدن یا جویدن تنباکو: مواد شیمیایی موجود در تنباکو جریان خون را محدود می کند، روند بهبودی را کند می کند و پذیرش عفونت ها را افزایش می دهد. افراد سیگاری 3 تا 5 برابر بیشتر به بیماری پریودنتال مبتلا می شوند.
  • دیابت: سطح بالای قند خون باعث افزایش ابتلا به عفونت، التهاب لثه و اختلال در بهبود می شود که همه عوامل خطر برای تحلیل استخوان هستند.
  • داروها: داروهایی که باعث خشکی دهان می شوند، داروهایی که بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارند و داروهایی که بر سطح هورمون تأثیر می گذارند می توانند بر تراکم استخوان تأثیر بگذارند.
  • فشردن / ساییدن: اینها نیروی گاز گرفتن بیش از حد به دندان ها وارد می کنند که می تواند استخوان و رباط های زیرین را از بین ببرد.
  • دندان های از دست رفته: شکاف های دندان های از دست رفته می تواند باعث ضعیف شدن و تحلیل استخوان فک به مرور زمان شود.
  • دندان مصنوعی یا بریس نامناسب: تناسب ضعیف باعث تحریک و توزیع غیر عادی نیرو می شود که منجر به تحلیل استخوان می شود.
  • عوامل ژنتیکی: جهش های ژنی بر پاسخ ایمنی تأثیر می گذارند و استعداد ابتلا به بیماری های شدید لثه و تحلیل استخوان را افزایش می دهند.
  • استرس: استرس مزمن باعث افزایش کورتیزول و التهاب می شود که با تحلیل بیشتر استخوان مرتبط است.

آیا تحلیل استخوان همیشه غیر قابل برگشت است؟

مراحل اولیه تحلیل استخوان اغلب با درمان سریع قابل برگشت است. با این حال، تحلیل گسترده استخوان منجر به ایجاد تغییرات ساختاری دائمی در استخوان فک می شود. نکته اصلی تشخیص زود هنگام و مداخله قبل از وقوع آسیب قابل توجه است.

در اینجا یک مرور کلی وجود دارد روی پیشرفت تحلیل استخوان و پیش آگهی آن:

  • مرحله 1 (ژنژیویت): التهاب لثه – برگشت پذیر با بهبود بهداشت و پاکسازی تخصصی
  • مرحله 2 (پریودنتیت خفیف): تا 30 درصد تحلیل استخوان – قابل برگشت با پاکسازی عمقی و پیوندهای جزئی
  • مرحله 3 (پریودنتیت متوسط): 30 تا 50 درصد تحلیل استخوان – تا حدی قابل برگشت با پیوند
  • مرحله 4 (پریودنتیت شدید): بیش از 50 درصد تحلیل استخوان – غیر قابل برگشت و دائمی بدون کشیدن

نکته اصلی این است که تشخیص زود هنگام تحلیل استخوان زمانی که فقط تحلیل خفیف تا متوسط ​​رخ داده است، از طریق درمان غیر جراحی بهترین شانس را برای احیاء استخوان فراهم می کند. درمان بیماری پیشرفته ممکن است به جلوگیری از پیشرفت بیشتر کمک کند، اما نمی تواند استخوان از دست رفته را به طور کامل بازگرداند.

آیا تحلیل استخوان همیشه غیر قابل برگشت است؟

آیا تحلیل استخوان همیشه غیر قابل برگشت است؟

آیا تحلیل استخوان همیشه منجر به از دست دادن دندان می شود؟

گرچه تحلیل استخوان به طور قابل توجهی خطر از دست دادن دندان را افزایش می دهد، اما اگر زود هنگام رسیدگی و مدیریت شود، سرنوشت دندان ها را تعیین نمی کند. در اینجا نگاهی دقیق تر داریم به این رابطه:

  • استخوان فک با نگه داشتن دندان ها در جای خود از آنها حمایت می کند. با تخریب بیشتر بافت استخوانی، دندان ها شل و ناپایدار می شوند.
  • در تحلیل خفیف استخوان (تا 30%)، دندان ها را می توان از طریق درمان سریع مانند پاکسازی عمقی و پیوندهای جزئی در صورت نیاز نجات داد.
  • تحلیل متوسط استخوان ​​(30 تا 50%) همچنین با درمان غیر جراحی و جراحی شدیدتر، پیش آگهی خوبی دارد.
  • تحلیل شدید استخوان (بیشتر از 50%) اغلب منجر به از دست دادن نهایی دندان می شود، یا به دلیل جدا شدن از حداقل حمایت یا کشیدن دندان در صورت عدم امکان نجات دندان ها.
  • بنابراین، در حالی که تحلیل اولیه تا متوسط استخوان ​​را می توان با موفقیت برای نجات دندان ها درمان کرد، تخریب شدید استخوان معمولاً منجر به از دست دادن دندان می شود. میزان آسیب پیش آگهی را تعیین می کند.
  • تشخیص زود هنگام این مشکل از طریق معاینات منظم دندانپزشکی این امکان را فراهم می کند تا برای جلوگیری از تحلیل غیرقابل برگشت استخوان و جدا شدن یا کشیدن دندان اقداماتی را انجام دهید.

به طور خلاصه، تحلیل استخوان به طور قابل توجهی خطر از دست دادن دندان را افزایش می دهد، اما به این معنی نیست که اگر به موقع مدیریت شود، دندان ها محکوم به فنا هستند. تشخیص و درمان به موقع کلید حفظ دندان و استخوان فک است.

تحلیل استخوان چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص زود هنگام تحلیل استخوان برای درمان موفق و پیشگیری از آسیب دائمی حیاتی است. دندانپزشکان از روش های مختلفی برای ارزیابی سطح استخوان استفاده می کنند:

معاینات دندانپزشکی

  • معاینه بصری: التهاب لثه، تحلیل رفتگی، لق شدن دندان ها، تغییر در تناسب دندان مصنوعی و غیره را بررسی می کند.
  • پروب پریودنتال: عمق پاکت اطراف دندان را اندازه گیری می کند. پاکت های عمیق تر نشان دهنده جدا شدن لثه از استخوان زیرین هستند.
  • تست تحرک: با کمک ابزار، لقی را تشخیص می دهد که نشان دهنده تحلیل استخوان و کاهش حمایت است.

تصویربرداری از دندان

  • عکس رادیوگرافی بایت وینگ با اشعه ایکس: تصاویر واضحی از سطح استخوان بین دندان ها ارائه می دهد. فیلم های متوالی امکان مقایسه در طول زمان را فراهم می کنند.
  • عکس رادیوگرافی پانورامیک با اشعه ایکس: تراکم کلی استخوان فک را در اطراف همه دندان ها در یک اسکن نشان می دهد.
  • عکس رادیوگرافی پری اپیکال با اشعه ایکس: نمای متمرکز به اندازه گیری نواحی کوچک تحلیل استخوان در اطراف دندان ها کمک می کند.
  • سی تی پرتوی مخروطی: نماهای سه بعدی از نواحی دقیق تحلیل استخوان را ارائه می دهد.

تست های تخصصی

  • آزمایش های میکروبیولوژیکی: باکتری های خاصی که در پاکت های لثه زندگی می کنند و باعث تخریب استخوان می شوند، را شناسایی کنید. سپس می توان آنتی بیوتیک درمانی هدفمند را برنامه ریزی کرد.
  • آزمایشات ژنتیکی: عوامل خطر ژنتیکی مانند پلی مورفیسم های اینترلوکین 1 مرتبط با افزایش شدت بیماری لثه را ارزیابی کنید.
  • بیوپسی: شامل نمونه برداری از بافت لثه و استخوان برای بررسی مستقیم زیر میکروسکوپ و تأیید پریودنتیت.

اندازه گیری های ردیابی در طول زمان، میزان تحلیل استخوان را تعیین می کند، که شدت درمان و ارزیابی مجدد دوره ای را هدایت می کند.

گزینه های درمانی برای تحلیل استخوان کدامند؟

هدف درمان تحلیل استخوان از بین بردن عفونت فعال، بازسازی استخوان تحلیل رفته در صورت امکان و جلوگیری از آسیب بیشتر است. گزینه ها از درمان غیر جراحی برای موارد خفیف تا جراحی برای تحلیل استخوان متوسط ​​تا پیشرفته متغیر هستند.

درمان های غیر جراحی

  • پاکسازی تخصصی عمقی زیر خط لثه
  • دهانشویه های ضد میکروب تجویزی (کلرهگزیدین)
  • آنتی بیوتیک برای درمان عفونت های فعال
  • جراحی فلپ برای پاکسازی سطوح ریشه
  • مواد پیوند استخوان برای پر کردن نواقص و تحریک رشد مجدد

درمان های جراحی

  • دبریدمان فلپ باز و قرار دادن پیوند استخوان
  • پروتئین های بازسازی کننده استخوان (Emdogain)
  • پیوند بافت نرم برای محافظت از استخوان و سطوح ریشه
  • بازسازی هدایت شده بافت با غشاء های قابل جذب
  • فاکتورهای رشد استخوان مانند rhPDGF برای تحریک سلول ها
  • ایمپلنت های دندانی برای حفظ استخوان در نواحی دندان از دست رفته
  • در صورت تغییر شکل استخوان، افزایش تیغه استخوان

تکنیک های خاص بر اساس مورد فردی طراحی می شوند. تحلیل خفیف استخوان ممکن است با پاکسازی های عمقی و آنتی بیوتیک ها درمان شود. آسیب های گسترده تر اغلب به مداخله جراحی برای تلاش برای رشد مجدد استخوان تحلیل رفته نیاز دارد.

گزینه های درمانی برای تحلیل استخوان کدامند؟

گزینه های درمانی برای تحلیل استخوان کدامند؟

آیا می توان از پیشرفت تحلیل استخوان جلوگیری کرد؟

بله، رعایت بهداشت دهان و دندان و دریافت مراقبت های منظم تخصصی، کلیدی برای جلوگیری از پیشرفت تحلیل قابل توجه استخوان و عوارض آن است. نکات پیشگیری عبارتند از:

  • دو مرتبه مسواک زدن و نخ دندان کشیدن روزانه
  • استفاده از دهانشویه آنتی باکتریال برای کاهش باکتری
  • هر 3 تا 4 ماه یک مرتبه مسواک فرسوده را تعویض کنید.
  • انجام پاکسازی و معاینه دندان هر 6 ماه یک مرتبه
  • ترک سیگار و محدود کردن الکل
  • داشتن یک رژیم غذایی متعادل سرشار از کلسیم و ویتامین D و K
  • مصرف مکمل های تقویت کننده استخوان در صورت کمبود یا بالا بودن میزان خطر
  • مراقبت صحیح از دندان مصنوعی برای جلوگیری از نقاط فشار
  • اگر دندان ها را به هم فشار می دهید یا می سایید، از محافظ های بایت استفاده کنید
  • ارزیابی و درمان سریع آسیب های دندانی

اولویت قرار دادن سلامت دهان و دندان امکان غربالگری زود هنگام و پیشگیری از آسیب پیشرونده استخوانی ناشی از بیماری پریودنتال را فراهم می کند. با مراقبت روزانه و ویزیت منظم دندانپزشکی، خطر تحلیل استخوان تا حد زیادی کاهش می یابد.

پرسش های پر تکرار در مورد تحلیل استخوان در فک

در اینجا به برخی از پرسش های متداول در مورد تحلیل استخوان پاسخ داده شده اند:

چگونه می توانید تشخیص دهید که دچار تحلیل استخوان شده اید؟

در مراحل اولیه، تحلیل استخوان علائم قابل مشاهده ای را نشان نمی دهد. همانطور که پیشرفت می کند، علائمی مانند تحلیل لثه، لق شدن دندان ها، عدم تناسب دندان مصنوعی و در نهایت از دست دادن دندان آشکار می شوند. تصاویر رادیوگرافی دندان با اشعه ایکس، سطح استخوان را خیلی قبل از بروز علائم آشکار تشخیص می دهند.

تحلیل شدید استخوان چه احساسی دارد؟

با تحلیل قابل توجه استخوان، دندان ها بسیار شل و ناپایدار می شوند و گاهی اوقات با فشار کمی می افتند. تراز بایت با جابجایی دندان ها تغییر می کند و دندان مصنوعی به دلیل عدم حمایت دردناک است. ممکن است قسمت های آشکار تیغه استخوان فک قابل مشاهده باشند.

آیا سیگار کشیدن می تواند باعث تحلیل استخوان در فک شود؟

بله، سیگار یک عامل خطر اصلی برای بیماری لثه و تحلیل استخوان است. دود تنباکو لثه ها را تحریک می کند، روند بهبودی را کند می کند و حساسیت به عفونت باکتریایی را افزایش می دهد – همگی محرک های پریودنتیت و تخریب استخوان هستند.

آیا پوکی استخوان منجر به تحلیل استخوان در دهان می شود؟

در حالی که پوکی استخوان کل اسکلت را تحت تأثیر قرار می دهد، برخی تحقیقات ارتباط بین پوکی استخوان و پریودنتیت را نشان می دهند. کمبود استروژن در زنان یائسه یک عامل خطر مشترک برای هر دو بیماری است. کنترل هر دو بیماری مهم است.

آیا می توان تحلیل استخوان را به طور طبیعی معکوس کرد؟

در مراحل اولیه، تحلیل استخوان ممکن است از طریق حذف پلاک، بهبود بهداشت دهان و دندان، تغییر رژیم غذایی و مکمل ها معکوس شود. با این حال، تحلیل متوسط ​​تا پیشرفته، به درمان تخصصی جراحی برای احیاء واقعی استخوان تخریب شده نیاز دارد.

نتیجه گیری

به طور خلاصه، تحلیل استخوان در فک ها وضعیتی است که معمولاً در نتیجه آسیب بیماری پریودنتال ایجاد می شود. تحلیل استخوان در بسیاری از موارد اگر زود تشخیص داده شود، از طریق درمان غیر جراحی و بهداشت سخت دهان قابل درمان و معکوس شدن است. با این حال، تحلیل وسیع درمان نشده استخوان در نهایت منجر به تغییرات دائمی، دندان های ناپایدار و از دست دادن دندان می شود. تشخیص و درمان تحلیل استخوان در مراحل اولیه از طریق معاینات منظم دندانپزشکی و تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس می تواند به جلوگیری از بدترین سناریوها کمک کند. کنترل عوامل خطر نیز کلیدی است. در حالی که تحلیل استخوان خطر از دست دادن نهایی دندان را افزایش می دهد، مداخله به موقع به این معنی است که اگر به درستی مورد توجه قرار گیرد، لازم نیست که اجتناب ناپذیر باشد.

/0 دیدگاه /توسط
, , ,

آیا می توان رنگ دندان مصنوعی را تغییر داد؟

اگر دندان مصنوعی دارید که تغییر رنگ داده است، ممکن است به این موضوع فکر کنید که آیا می توانید رنگ آن را تغییر دهید. پاسخ در وهله اول به نوع دندان مصنوعی شما و دلیل تغییر رنگ آن بستگی دارد. در برخی موارد، ممکن است بتوانید دندان را سفید یا تیره کنید، در حالی که در موارد دیگر، ممکن است به تعویض کلی نیاز داشته باشید.

دندان مصنوعی که تحت عنوان دنچر یا پروتز دندان مصنوعی نیز شناخته می شود، با مواد مختلفی از جمله آکریلیک، پرسلن و رزین تولید می شود. برخی از این مواد نسبت به مواد دیگر در برابر لکه مقاوم تر هستند و برخی را می توان رنگی تولید کرد یا آنها را رنگ کرد تا مطابق با دندان های طبیعی شما باشند. با این حال، اگر دندان مصنوعی شما قبلاً تغییر رنگ داده است، ممکن است تغییر رنگ آن بدون آسیب رساندن به ماده یا به خطر انداختن یکپارچگی ساختاری آن دشوار یا غیر ممکن باشد.

آشنایی با دندان مصنوعی

اگر یک یا چند دندان خود را از دست داده اید، ممکن است به فکر تهیه یک دندان مصنوعی برای جایگزینی آن باشید. دندان های مصنوعی که به عنوان پروتزهای دندانی نیز شناخته می شوند، ابزارهایی هستند که برای تقلید ظاهر و عملکرد دندان های طبیعی طراحی شده اند. آنها معمولاً از موادی مانند آکریلیک، نایلون یا فلز ساخته می شوند.

دو نوع اصلی دندان مصنوعی وجود دارد: دندان مصنوعی و ایمپلنت دندانی. پروتزها ابزارهای متحرکی هستند که برای جایگزینی چندین دندان طراحی شده اند، در حالی که ایمپلنت های دندانی ابزارهای دائمی هستند که با جراحی درون استخوان فک کاشته می شوند تا جایگزین یک دندان یا چند دندان شوند.

هنگام بررسی دندان مصنوعی، مهم است که مزایا و معایب هر نوع را درک کنید. پروتزهای مصنوعی گزینه مقرون به صرفه تری هستند، اما ممکن است ناراحت کننده باشند و ممکن است به تنظیمات مکرر نیاز داشته باشند. از سوی دیگر، ایمپلنت های دندانی گران تر هستند، اما ظاهر و احساس طبیعی تری دارند و می توانند برای چندین دهه دوام بیاورند.

همچنین توجه به این نکته مهم است که دندان مصنوعی به مراقبت و نگهداری مناسب نیاز دارد تا طول عمر و اثربخشی آن تضمین شود. این شامل تمیز کردن و معاینه منظم توسط دندانپزشک شما و همچنین اجتناب از برخی غذاها و عادات است که می توانند به پروتزها آسیب برسانند.

به طور کلی، دندان مصنوعی می تواند گزینه بسیار خوبی برای افرادی باشد که یک یا چند دندان را از دست داده اند، اما مهم است که گزینه های خود را با دقت در نظر بگیرید و با دندانپزشک خود همکاری کنید تا بهترین اقدام را برای نیازهای فردی خود تعیین کنید.

آشنایی با دندان مصنوعی

آشنایی با دندان مصنوعی

رنگ دندان مصنوعی

اگر دندان مصنوعی دارید، ممکن است به این موضوع فکر کنید که آیا امکان تغییر رنگ دندان مصنوعی وجود دارد یا خیر. پاسخ این است: بستگی دارد.

انواع دندان مصنوعی

دو نوع اصلی دندان مصنوعی وجود دارد: دندان مصنوعی و ایمپلنت دندانی. پروتزها ابزارهای مصنوعی متحرکی هستند که جایگزین دندان های از دست رفته می شوند، در حالی که ایمپلنت های دندانی ابزارهای دائمی هستند که با جراحی درون استخوان فک کاشته می شوند.

آیا می توانید رنگ دندان مصنوعی را تغییر دهید؟

اگر دندان مصنوعی دارید، رنگ دندان مصنوعی شما قابل تغییر است، اما فقط تا حدی. رنگ طبیعی دندان مصنوعی را نمی توان خیلی زیاد تغییر داد، اما لکه های سطحی را می توان با تمیز کردن و نگهداری مناسب از بین برد.

برای سفید کردن پروتز دندان مصنوعی، می توانید از محصولات مخصوص تمیز کردن دندان مصنوعی یا درمان های خانگی مانند جوش شیرین یا سرکه استفاده کنید. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که برخی از مواد پروتز ممکن است توسط عوامل تمیز کننده خاصی آسیب ببینند، بنابراین بهتر است قبل از امتحان هر روش تمیز کردن جدید با دندانپزشک خود مشورت کنید.

آیا می توان رنگ ایمپلنت های دندانی را تغییر داد؟

اگر ایمپلنت دندانی دارید، رنگ دندان مصنوعی پس از قرار دادن آن قابل تغییر نیست. به همین دلیل مهم است که قبل از کاشت ایمپلنت، رنگ مناسب را انتخاب کنید. دندانپزشک با شما همکاری می کند تا رنگی را انتخاب کنید که تا حد امکان با دندان های طبیعی شما مطابقت داشته باشد.

حفظ رنگ دندان های مصنوعی

چه پروتز داشته باشید و چه ایمپلنت دندانی، رعایت بهداشت دهان و دندان برای جلوگیری از تغییر رنگ و لک شدن بسیار مهم است. دندان های خود را دو مرتبه در روز با یک مسواک نرم مسواک بزنید و از خمیر دندان غیر ساینده استفاده کنید. همچنین باید روزانه نخ دندان بکشید و دهان خود را با دهانشویه ضد عفونی کننده بشویید.

علاوه بر رعایت بهداشت دهان و دندان، مهم است که از خوردن غذاها و نوشیدنی هایی که می توانند دندان های شما را لکه دار کنند، اجتناب کنید، مانند قهوه، چای، شراب قرمز و میوه ها و سبزیجات تیره رنگ. اگر این خوراکی ها و نوشیدنی ها را مصرف می کنید، حتماً دندان های خود را مسواک بزنید یا بعد از آن دهان خود را با آب بشویید.

به طور کلی، در حالی که تا حدی امکان تغییر رنگ پروتزها وجود دارد، انتخاب رنگ مناسب برای ایمپلنت های دندانی قبل از قرار دادن آنها مهم است. با تمیز کردن و نگهداری مناسب، می توانید به زیبایی دندان های مصنوعی خود کمک کنید.

آیا می توان رنگ دندان مصنوعی را تغییر داد؟

اگر دندان مصنوعی دارید که تغییر رنگ داده است، ممکن است به این فکر کنید که آیا راهی برای تغییر رنگ آن وجود دارد یا خیر. پاسخ این پرسش به نوع دندان مصنوعی شما و دلیل تغییر رنگ آن بستگی دارد. در اینجا مواردی وجود دارند که باید در نظر گرفته شوند:

دندان های پلاستیکی

اگر دندان مصنوعی شما از پلاستیک ساخته شده باشد، تغییر رنگ آن ممکن است دشوار یا غیر ممکن باشد. دندان های پلاستیکی معمولاً از قبل رنگ می شوند، به این معنا که رنگ در طول فرآیند ساخت اضافه می شود و نمی توان بعداً آن را تغییر داد. اگر دندان پلاستیکی شما به دلیل لکه های سطحی تغییر رنگ داده است، ممکن است بتوانید مقداری از تغییر رنگ را با محلول تمیز کننده یا خمیر دندان طراحی شده برای دندان مصنوعی از بین ببرید. با این حال، این ممکن است برای بازگرداندن دندان به رنگ اصلی خود کافی نباشد.

دندان پرسلن

دندان های پرسلن یک انتخاب محبوب برای دندان های مصنوعی هستند زیرا با دوام هستند و ظاهری طبیعی دارند. اگر دندان پرسلن شما تغییر رنگ داده است، ممکن است بتوانید با فرآیندی به نام باندینگ دندانی، رنگ آن را تغییر دهید. این شامل اعمال رزین همرنگ دندان روی سطح دندان و سپس استفاده از نور مخصوص برای سخت شدن رزین است. باندینگ دندان می تواند برای تغییر رنگ دندان پرسلن و همچنین ترمیم لب پر شدگی ها و ترک ها استفاده شود.

دندان های سرامیکی

دندان های سرامیکی از نظر ظاهر و دوام به دندان های پرسلن شباهت دارند. اگر دندان سرامیکی شما تغییر رنگ داده است، ممکن است با فرآیندی به نام ونیر دندان، رنگ آن را تغییر دهید. این شامل استفاده از یک لایه نازک پرسلن روی سطح دندان مصنوعی است که می تواند برای مطابقت با رنگ دندان های دیگر شما سفارشی شود. از ونیرهای دندانی می توان برای اصلاح سایر مشکلات زیبایی مانند فاصله بین دندان های طبیعی و بد شکلی آنها نیز استفاده کرد.

در پایان، اینکه آیا می توانید رنگ دندان مصنوعی خود را تغییر دهید یا نه، به نوع دندان شما و دلیل تغییر رنگ آن بستگی دارد. اگر دندان پلاستیکی دارید، تغییر رنگ آن ممکن است دشوار یا غیر ممکن باشد. اگر دندان پرسلن یا سرامیکی دارید، ممکن است رنگ آن را با باندینگ یا ونیر دندان تغییر دهید. اگر به فکر تغییر رنگ دندان مصنوعی خود هستید، مهم است که با دندانپزشک مشورت کنید تا بهترین اقدام را برای شرایط فردی خود تعیین کنید.

آیا می توان رنگ دندان مصنوعی را تغییر داد؟

آیا می توان رنگ دندان مصنوعی را تغییر داد؟

روش های تغییر رنگ

اگر دندان مصنوعی شما تغییر رنگ داده است، ممکن است به این فکر کنید که آیا امکان تغییر رنگ آن وجود دارد یا خیر. خوشبختانه روش های مختلفی وجود دارند که می توانید برای بهبود ظاهر دندان مصنوعی خود استفاده کنید. در این بخش، دو دسته اصلی از روش ها را مورد بحث قرار می دهیم: روش های تخصصی دندانپزشکی و درمان های خانگی.

روش های تخصصی دندانپزشکی

اگر می خواهید رنگ دندان مصنوعی خود را تغییر دهید، می توانید برای انجام یک فرایند تخصصی دندانپزشکی به دندانپزشک مراجعه کنید. در اینجا برخی از متداول ترین گزینه ها آورده شده اند:

باندینگ دندان: این یک فرایند زیبایی است که از مواد رزین کامپوزیت همرنگ دندان مصنوعی برای زیبایی لبخند شما استفاده می کند. می توان از آن برای ترمیم لب پر شدگی ها استفاده کرد.

درمان های خانگی

اگر ترجیح می دهید رنگ دندان مصنوعی خود را در منزل تغییر دهید، چند راه حل وجود دارند که می توانید آنها را امتحان کنید. به خاطر داشته باشید که درمان های خانگی ممکن است به اندازه فرایندهای تخصصی دندانپزشکی مؤثر نباشند و برخی حتی ممکن است برای دندان های شما مضر باشند. در اینجا چند گزینه برای بررسی وجود دارند:

  • خمیر دندان سفید کننده: این نوع خمیر دندان حاوی مواد ساینده ملایمی است که می تواند به از بین بردن لکه های سطحی از روی دندان مصنوعی شما کمک کند. با این حال، ممکن است برای از بین بردن لکه های عمیق تر یا تغییر رنگ دندان مصنوعی مؤثر نباشد.
  • جوش شیرین: می توانید جوش شیرین را با آب مخلوط کنید تا خمیری ایجاد کنید که به سفید شدن دندان های شما کمک کند. با این حال، مراقب باشید که از جوش شیرین بیش از حد استفاده نکنید، زیرا ممکن است ساینده باشد و به دندان مصنوعی شما آسیب برساند.
  • پراکسید هیدروژن: می توانید از پراکسید هیدروژن به عنوان دهانشویه برای کمک به سفید شدن دندان های خود استفاده کنید. با این حال، ابتدا آن را با آب رقیق کنید، زیرا در صورت استفاده با قدرت کامل می تواند مضر باشد.

به طور کلی، اگر دندان مصنوعی شما تغییر رنگ داده است، روش های مختلفی برای بهبود ظاهر آن وجود دارد. مراجعه به دندانپزشک را برای یک فرایند تخصصی یا امتحان یک درمان خانگی در نظر بگیرید، اما حتماً تحقیقات خود را انجام دهید و قبل از شروع هر فرایند درمانی جدید با دندانپزشک خود صحبت کنید.

عوامل مؤثر بر تغییر رنگ دندان های مصنوعی

اگر دندان مصنوعی یا ایمپلنت دندانی دارید، ممکن است به این موضوع فکر کنید که آیا امکان تغییر رنگ آن وجود دارد یا خیر. پاسخ مثبت است، اما عوامل متعددی می توانند بر تغییر رنگ تأثیر بگذارند.

مواد دندان مصنوعی

جنس دندان مصنوعی نقش مهمی در تعیین تغییر رنگ یا عدم تغییر رنگ آن ایفا می کند. برخی از مواد مانند پرسلن نسبت به سایر مواد در برابر لک شدن و تغییر رنگ مقاوم تر هستند. همچنین پرسلن نسبت به سایر مواد با دوام تر و ماندگارتر است و آن را به گزینه ای محبوب برای ایمپلنت های دندانی تبدیل می کند.

مواد دیگر، مانند رزین کامپوزیت، بیشتر مستعد لک شدن و تغییر رنگ هستند. رزین کامپوزیت نسبت به پرسلن دوام کمتری دارد و ممکن است به تعویض مکرر نیاز داشته باشد.

رنگ اصلی

رنگ اصلی دندان مصنوعی نیز می تواند بر تغییر رنگ تأثیر بگذارد. اگر رنگ دندان مصنوعی از قبل تیره باشد، تغییر آن به رنگ روشن تر ممکن است دشوارتر باشد. به طور مشابه، اگر دندان مصنوعی از قبل رنگ روشنی داشته باشد، تغییر آن به رنگ تیره تر ممکن است دشوارتر باشد.

توجه به این نکته ضروری است که تغییر رنگ دندان مصنوعی همیشه امکان پذیر یا توصیه نمی شود. در برخی موارد، بهتر است به جای تغییر رنگ دندان مصنوعی، به طور کامل تعویض شود.

به طور خلاصه، جنس دندان مصنوعی و رنگ اصلی آن دو عاملی هستند که می توانند بر تغییر رنگ دندان مصنوعی تأثیر بگذارند. اگر به فکر تغییر رنگ دندان مصنوعی خود هستید، مهم است که با دندانپزشک خود مشورت کنید تا بهترین اقدام را تعیین کنید.

خطرات و عوارض احتمالی

در حالی که تغییر رنگ دندان مصنوعی یک فرایند زیبایی ساده به نظر می رسد، مهم است که از خطرات و عوارض احتمالی که ممکن است ایجاد شوند آگاه باشید. در اینجا برخی از شایع ترین خطرات مرتبط با تغییر رنگ دندان مصنوعی ذکر شده اند:

آسیب به دندان

یکی از بزرگ ترین خطرات مرتبط با تغییر رنگ دندان مصنوعی، آسیب به خود دندان است. بسته به روشی که برای تغییر رنگ استفاده می شود، ممکن است دندان به سوهان زدن یا تغییر دیگری نیاز داشته باشد. این می تواند باعث تضعیف دندان شود و آن را مستعد آسیب یا فرسودگی در آینده کند.

واکنش های آلرژیک

در صورت داشتن هر گونه حساسیت به هر یک از مواد مورد استفاده در این فرایند برای تغییر رنگ دندان مصنوعی، ممکن است یک واکنش آلرژیک را تجربه کنید. این می تواند شامل علائمی مانند خارش، تورم و مشکل در تنفس باشد. قبل از انجام فرایند، حتماً دندانپزشک خود را از هرگونه حساسیتی که دارید مطلع کنید.

خطرات و عوارض احتمالی

خطرات و عوارض احتمالی

عفونت

هنگام انجام هر گونه فرایند دندانپزشکی همیشه خطر عفونت وجود دارد. اگر دندان قبل از فرایند به درستی تمیز و استریل نشود، باکتری می توانند وارد دندان شده و باعث عفونت شوند. علائم عفونت شامل تورم، درد و ترشح از ناحیه آسیب دیده هستند.

درد و ناراحتی

پس از انجام فرایند تغییر رنگ دندان مصنوعی، ممکن است کمی ناراحتی احساس کنید. این می تواند شامل حساسیت به دماهای سرد و گرم و همچنین درد هنگام گاز گرفتن با دندان آسیب دیده باشد. این علائم باید ظرف چند روز از بین بروند، اما در صورت تداوم، حتماً با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

قبل از انجام هر گونه فرایند برای تغییر رنگ دندان مصنوعی، مهم است که دندانپزشک شما تمام خطرات و عوارض احتمالی را با شما در میان بگذارید. با اطلاع رسانی و انجام اقدامات احتیاطی لازم، می توانید خطر تجربه هر گونه عوارض جانبی منفی را به حداقل برسانید.

حفظ رنگ دندان مصنوعی

اگر دندان مصنوعی دارید، ممکن است به این موضوع فکر کنید که چگونه رنگ آن را حفظ کنید. در اینجا چند نکته وجود دارند که به شما کمک می کنند دندان مصنوعی خود را به بهترین شکل حفظ کنید:

مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم

درست مانند دندان های طبیعی شما، دندان های مصنوعی نیز برای حفظ رنگ خود به مسواک زدن و نخ دندان کشیدن نیاز دارند. از یک مسواک نرم و خمیر دندان غیر ساینده برای جلوگیری از خراشیدن سطح دندان مصنوعی استفاده کنید. نخ دندان کشیدن همچنین برای از بین بردن ذرات غذایی مهم است که ممکن است بین دندان مصنوعی و دندان طبیعی شما گیر کرده باشند. از غذاها و نوشیدنی ها لکه دار کننده اجتناب کنید.

برخی از غذاها و نوشیدنی های خاص می توانند دندان مصنوعی شما را لکه دار کنند، درست مانند دندان های طبیعی شما. قهوه، چای، شراب قرمز و انواع توت ها برخی از مقصران شایع هستند. سعی کنید از مصرف این غذاها و نوشیدنی ها خودداری کنید یا آن را محدود کنید تا از ایجاد لکه جلوگیری کنید.

از سیستم سفید کننده استفاده کنید.

اگر دندان مصنوعی شما به مرور زمان تغییر رنگ داد، ممکن است بخواهید از یک سیستم سفید کننده استفاده کنید. محصولات زیادی مانند خمیر دندان سفید کننده، نوارهای سفید کننده و ژل های سفید کننده در بازار موجود هستند. با این حال، مهم است که قبل از استفاده از هر یک از این محصولات با دندانپزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که آنها برای دندان مصنوعی شما بی خطر هستند.

معاینه منظم دندانپزشکی

معاینات منظم دندانپزشکی برای حفظ سلامت دندان مصنوعی و اطمینان از همرنگ ماندن آن با دندان های طبیعی شما مهم است. دندانپزشک شما همچنین می تواند توصیه های شخصی در مورد نحوه حفظ رنگ دندان مصنوعی شما را بر اساس نیازهای فردی به شما ارائه دهد.

با رعایت این نکات، می توانید به حفظ رنگ دندان مصنوعی خود کمک کنید و آن را به بهترین شکل حفظ کنید.

پرسش های متداول

آیا می توان دندان های پرسلن را سفید کرد؟

دندان های پرسلن که به عنوان روکش های دندانی پرسلن نیز شناخته می شوند، با روش های سنتی سفید کردن دندان ها قابل سفید شدن نیستند. اگر دندان پرسلن دارید که تغییر رنگ داده است، ممکن است لازم باشد دندانپزشک شما آن را تعویض کند.

چگونه می توان دندان ها را سفید کرد؟

راه های زیادی برای سفید کردن دندان ها وجود دارند، از جمله استفاده از محصولات سفید کننده بدون نسخه، درمان های تخصصی سفید کننده دندان، و درمان های طبیعی مانند جوش شیرین و پراکسید هیدروژن. با دندانپزشک خود صحبت کنید تا بهترین روش سفید کردن را برای شما تعیین کند.

هزینه کاشت دندان سفید چقدر است؟

هزینه کاشت دندان سفید بسته به عوامل مختلفی از جمله تعداد ایمپلنت مورد نیاز، مواد مورد استفاده و محل جراحی دندانپزشکی می تواند متفاوت باشد. به طور متوسط، ایمپلنت های دندانی سفید می توانند از 1000 دلار تا 4000 دلار برای هر دندان هزینه داشته باشند.

آیا می توانم خودم روکش را سفید کنم؟

خیر، شما نباید خودتان سعی کنید روکش را سفید کنید. روکش ها از موادی ساخته شده اند که نمی توان آنها را سفید کرد و تلاش برای سفید کردن آنها می تواند به روکش آسیب وارد کند یا مشکلات دندانی دیگری ایجاد کند.

نمودار رنگ ایمپلنت دندانی چیست؟

نمودار رنگ ایمپلنت دندانی راهنمایی است که دندانپزشکان از آن برای تطبیق رنگ ایمپلنت های دندانی با رنگ طبیعی دندان های شما استفاده می کنند. این نمودار شامل طیف وسیعی از سایه ها از روشن تا تیره است و دندانپزشک شما از آن برای تعیین بهترین رنگ برای ایمپلنت شما استفاده می کند.

آیا می توان دندان مصنوعی تغییر رنگ داده را سفید کرد؟

به نوع دندان مصنوعی شما بستگی دارد. اگر دندان پلاستیکی قدیمی دارید، احتمالاً رنگ آن تغییر نخواهد کرد. با این حال، اگر دندان دارای لکه های سطحی است و قبلاً رنگ آن متفاوت بوده است، تمیز کردن ممکن است به حذف برخی از این لکه ها کمک کند. با دندانپزشک خود صحبت کنید تا بهترین اقدام را برای دندان مصنوعی تغییر رنگ داده شما تعیین کند.

/0 دیدگاه /توسط
, , , ,

پروتزهای snap-in چه ویژگی هایی دارند؟

پروتزهای “اسنپ این” Snap-in در مقایسه با پروتزهای معمولی پایدارتر و همه کاره تر هستند، زیرا توسط ایمپلنت های دندانی یا پیچ های داخل استخوان فک ثابت می شوند. ایمپلنت ها یا پیچ های دندانی با تکه ای بیرون زده به داخل لثه چسبانده می شوند که می تواند به داخل قسمت های مربوطه دندان مصنوعی فرو برود.

اگر همه دندان های خود را به دلیل آسیب یا شرایط دندانی از دست داده اید، ممکن است بخواهید دندان مصنوعی را به عنوان شکلی از دندان های جایگزین در نظر بگیرید.

پروتز اسنپ این چیست؟

پروتزهای اسنپ این به پیچ هایی وصل می شوند که درون استخوان فک شما قرار می گیرند. یک متخصص پروتز، یک پزشک متخصص در نصب دندان مصنوعی، معمولاً حدود 2 تا 6 ایمپلنت را در فک نصب می کند. آنها ممکن است بسته به نیاز و بودجه شما تعداد بیشتری ایمپلنت استفاده کنند.

هنگامی که ایمپلنت ها درون فک شما قرار می گیرند، می توان یک پروتز بر پایه ایمپلنت یا پروتز متکی به ایمپلنت (که گاهی اوقات به آن اوردنچر نیز گفته می شود) در جای خود قرار داد.

بسته به نحوه ساخت اوردنچر و ایمپلنت، خود اوردنچر ممکن است به طور دائم در محل ثابت شود یا برای اهداف تمیز کردن قابل جابجایی باشد.

پروتز اسنپ این چیست؟

پروتز اسنپ این چیست؟

فواید دندان مصنوعی اسنپ این چیست؟

دندان مصنوعی اسنپ این در مقایسه با پروتزهای معمولی، فواید متعددی دارد. بیایید نگاهی داشته باشیم به برخی از آنها و اینکه چگونه می توانند در تصمیم گیری صحیح برای موقعیت خود به شما کمک کنند.

  • ثبات: پروتزهای اسنپ این نسبت به پروتزهای معمولی که بطور روزانه قابل جابجایی هستند، پایدارتر هستند. در حین صحبت کردن کمتر شل می شوند.
  • جویدن: دندان مصنوعی اسنپ این توانایی جویدن را بهبود می بخشد. افراد می توانند غذاهای سفت تر و چسبناک تر بخورند.
  • تناسب: پروتزهای اسنپ این در مقایسه با پروتزهای معمولی تناسب بیشتری دارند و راحت تر هستند. استفاده از دندان مصنوعی اسنپ این همچنین باعث کاهش اصطکاک روی لثه می شود.
  • شکل ظاهری: بسیاری از افراد دندان مصنوعی را طبیعی تر از پروتزهای معمولی می دانند.
  • تحلیل استخوان: دندان مصنوعی اسنپ این می تواند به حفظ استخوان فک کمک کند و از تحلیل بیشتر استخوان جلوگیری کند.

معایب دندان مصنوعی اسنپ این چیست؟

گرچه دندان مصنوعی اسنپ این فواید متعددی دارد، اما معایبی نیز دارد. بیایید نگاهی بیندازیم به آنچه که باید هنگام تصمیم گیری در مورد دندان های خود در نظر بگیرید.

  • جراحی: دندان مصنوعی اسنپ این به جراحی ایمپلنت نیاز دارد. گرچه میزان عوارض نسبتاً پایین است، اما این فرایند به حداقل بی حسی موضعی در یک محیط سرپایی نیاز دارد.
  • هزینه: پروتز اسنپ این می تواند جایگزین گران تری برای پروتزهای معمولی باشد و ممکن است تحت پوشش بیمه شما قرار نگیرد.
  • پیوند: بسته به سطح پوسیدگی دندان یا لثه شما، برای حمایت از ایمپلنت های لازم برای محکم شدن دندان مصنوعی، ممکن است به پیوند استخوان نیاز داشته باشید. این می تواند با یک دوره بهبودی طولانی همراه باشد.
  • خراب شدن: دندان مصنوعی در نهایت خراب می شود. همچنین، ممکن است اتصالات به مرور زمان شل شوند و به سفت شدن نیاز داشته باشند.
معایب دندان مصنوعی اسنپ این چیست؟

معایب دندان مصنوعی اسنپ این چیست؟

هزینه دندان مصنوعی اسنپ این چقدر است؟

ممکن است بیمه خصوصی آسیب دیدگی دندان مصنوعی را پوشش دهد یا ندهد، که در صورت داشتن بودجه می تواند عاملی تعیین کننده باشد. دندانپزشک شما می تواند قبل از انتخاب این گزینه، یک قیمت خاص به شما بدهد، اما قیمت آنها از 5000 تا 10000 دلار است. این قیمت ممکن است بسته به تعداد ایمپلنت های مورد نیاز و شرایط خاص شما متفاوت باشد.

نحوه مراقبت از دندان مصنوعی اسنپ این

صرف نظر از نوع پروتزهایی که برای استفاده انتخاب می کنید، تعمیر و نگهداری کلید تضمین این است که در طول زمان بیشترین بهره را از سرمایه گذاری خود می برید.

اگر دندان مصنوعی شما در جای خود پیچ ​​نشده است، ضروری است که هر روز قبل از استفاده از آنها، لثه ها، زبان و سقف دهان خود را با یک مسواک نرم مسواک بزنید. قبل از مسواک زدن، پروتزهای مصنوعی خود را نیز بشویید تا مواد غذایی شل و باقی مانده ها از بین بروند.

برای زدودن ذرات از سطح چفت دندان مصنوعی می توان از یک مسواک نرم با یک پاک کننده غیر ساینده استفاده کرد. وقتی از دندان مصنوعی استفاده نمی کنید، باید آنها را درون آب در یک جای امن قرار دهید تا زمانی که دوباره استفاده شوند.

دندان مصنوعی ثابت در مقایسه با دندان مصنوعی متحرک اسنپ این

در حالی که برخی از دندان های مصنوعی در جای خود متصل می شوند و نمی توان آنها را جدا کرد، برخی دیگر متحرک هستند. انتخاب نهایی شما به عواملی از نیازهای خاص گرفته تا بودجه شما، بستگی دارد.

بیایید نگاهی داشته باشیم به برخی از تفاوت های کلیدی بین پروتزهای ثابت بر پایه ایمپلنت و پروتزهای متحرک.

  • برداشتن: پروتزهای متحرک یا بر پایه ایمپلنت به طور خاص طراحی شده اند تا قابل جابجایی باشند. فرد استفاده کننده از آنها اغلب آنها را هر شب برای پاکسازی از دهان خارج می کند. پروتزهای ثابت دائمی تر هستند، معمولاً فرآیند پاکسازی متفاوتی دارند و فقط توسط دندانپزشک قابل برداشتن هستند.
  • اتصال: پروتزهای متحرک بر پایه ایمپلنت در مقایسه با پروتزهای ثابت که با اطمینان بیشتری به ایمپلنت متصل می شوند، بیشتر مستعد لیز خوردن از جای خود در دهان هستند.
  • هزینه: پروتزهای ثابت معمولاً هزینه بیشتری دارند زیرا ممکن است برای محکم کردن پروتز در جای خود به ایمپلنت های بیشتر یا چسب اضافی نیاز داشته باشند.
دندان مصنوعی ثابت در مقایسه با دندان مصنوعی متحرک اسنپ این

دندان مصنوعی ثابت در مقایسه با دندان مصنوعی متحرک اسنپ این

فرایند پروتز اسنپ این

پروسه دریافت دندان مصنوعی اسنپ این می تواند طولانی باشد، از جمله زمان لازم برای بهبود کامل.

برای شروع، ایمپلنت ها درون فک قرار می گیرند. در این مرحله، ممکن است 2 تا 6 ماه طول بکشد تا ایمپلنت ها و استخوان به یکدیگر جوش بخورند و یک تکیه گاه به اندازه کافی محکم برای پروتز اسنپ این ایجاد کنند.

بسته به سیستم، ممکن است یک جراحی دوم برای دستیابی به ایمپلنت ها و چسباندن متعلقات ایمپلنت نیاز باشد. در این مرحله است که هیلینگ کپ موقت، پایه کامل را برای دندان های مصنوعی ایجاد می کنند. در صورتی که سیستم ایمپلنت از قبل دارای متعلقات متصل شده باشد، ممکن است این مرحله دور زده شود.

هنگامی که ایمپلنت ها قرار داده شدند، ممکن است یک وسیله اتصال سفت شود تا پروتزها را در جای خود نگه دارد. در نهایت، پروتزهای کامل ساخته خواهند شد و به دستگاه اتصال متصل خواهند شد.

به خاطر داشته باشید که هر فرایند بسته به نیازهای خاص فردی که پروتز را دریافت می کند متفاوت است.

چه کسی کاندیدای دندان مصنوعی اسنپ این است؟

افرادی که اکثر دندان های خود را به دلیل آسیب، حفره های دندانی یا بیماری پریودنتال از دست داده اند، ممکن است بخواهند پروتزهای اسنپ این را دریافت کنند. این روش همچنین می تواند گزینه بهتری برای افرادی باشد که نمی خواهند با نقاط ضعف دندان مصنوعی معمولی روبرو شوند.

دندان مصنوعی اسنپ این چقدر ماندگار است؟

تحقیقات نشان می دهند که اگر دو یا چهار دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت داشته باشید، می توانند به مدت 5 تا 10 سال قبل از نیاز به تعویض، دوام بیاورند.تحقیقات دیگر نشان می دهند که پروتزهای بر پایه ایمپلنت حتی ممکن است نرخ بقای ایمپلنت 20 ساله 5/92% داشته باشند. با این حال، مدت زمان ماندگاری پروتزها به عوامل مختلفی بستگی دارد، مانند نوع پروتزی که دارید، نحوه مراقبت از آنها، تعداد پروتزهای شما و موارد دیگر.

دندان مصنوعی اسنپ این چقدر ماندگار است؟

دندان مصنوعی اسنپ این چقدر ماندگار است؟

آیا دندان مصنوعی اسنپ این ارزش خرید دارد؟

برخلاف پروتزهای معمولی، دندان مصنوعی اسنپ این یک راه حل دائمی است که می تواند به شما کمک کند دوباره با اطمینان غذا بخورید، صحبت کنید و لبخند بزنید.بین جایگذاری ایمپلنت های دندانی و دندان های مصنوعی، ممکن است ماه ها یا سال ها طول بکشد قبل از اینکه دندان مصنوعی اسنپ این شما در جای خود قرار داده شود. همچنین بسته به پوشش بیمه ای شما می تواند هزاران دلار هزینه داشته باشد.

گفته می شود، دندان مصنوعی اسنپ این فواید متعددی دارد، از جمله بهبود راحتی و ثبات در هنگام غذا خوردن.سنجیدن مزایا و معایب می تواند در تصمیم گیری صحیح برای سلامت دهان و دندان به شما کمک کند.

/0 دیدگاه /توسط
, ,

فلیپر دندان: کاربردها، معایب و مزایا

اگر دندان های شما از دست رفته اند، راه های زیادی برای پر کردن شکاف های لبخند شما وجود دارند. یکی از راه ها استفاده از فلیپر دندان است که به آن پروتز پارسیل متحرک آکریلیک نیز می گویند. فلیپر دندان یک نگهدارنده متحرک است که در امتداد سقف دهان (کام) یا روی فک پایین شما قرار می گیرد و یک یا چند دندان مصنوعی به آن متصل است. هنگامی که آن را در دهان خود قرار می دهید، ظاهر یک لبخند کامل را ایجاد می کند، حتی اگر دندان ها را به دلیل آسیب، کشیدن یا پوسیدگی از دست داده باشید.

فلیپر دندان یک پروتز پارسیل موقت است که می توانید از طریق دندانپزشک خود آن را دریافت کنید. این کار با قالب گیری از دهان شما با یک ماده نرم انجام می شود. سپس این قالب به لابراتوار دندانپزشکی ارسال می شود، که از آن برای ساختن یک فلیپر دندان سفارشی استفاده می شود که متناسب با دهان شما طراحی شده و هر شکافی بین دندان های شما را با دندان های مصنوعی پر می کند. فلیپر دندان از رزین آکریلیک درجه دندانی ساخته شده است.

اگر یک یا چند دندان از دست داده اید، ممکن است به فکر پروتز باشید. در اینجا چیزی است که باید در مورد فلیپر دندان و سایر گزینه های دندان مصنوعی بدانید، تا بتوانید بهترین انتخاب را برای خود داشته باشید.

مزایای فلیپر دندان

نکات مثبتی برای فلیپر دندان وجود دارند که آن را به گزینه ای جذاب برای دندان مصنوعی تبدیل می کنند. این موارد عبارتند از:

  • مقرون به صرفه بودن: آنها نسبت به سایر انواع پروتزهای پارسیل ارزان تر هستند.
  • ظاهر: آنها نسبتاً طبیعی به نظر می رسند.
  • آماده سازی سریع: پس از اینکه دندانپزشک از دهان شما قالب گیری کرد، لازم نیست مدت زیادی برای فلیپر دندان خود صبر کنید.
  • استفاده آسان: تنها کاری که باید انجام دهید این است که فلیپر دندان خود را داخل دهان خود قرار دهید.
  • تثبیت دندان های موجود: فلیپر دندان باعث می شود که دندان های موجود کمتر جابجا شوند.
مزایای فلیپر دندان

مزایای فلیپر دندان

آیا می توانید با فلیپر دندان غذا بخورید؟

اگر یک یا چند دندان را از دست بدهید، ممکن است غذا خوردن برای شما دشوار شود. هنگام استفاده از فلیپر دندان نه تنها می توانید غذا بخورید، بلکه احتمالاً بهتر از زمانی قادر به جویدن خواهید بود که آنها داخل دهان شما نیستند. با این حال، مهم است که هنگام غذا خوردن با فلیپر دندان مراقب باشید، زیرا آنها از مواد سبک وزنی ساخته شده اند که شکننده هستند و می توانند به راحتی بشکنند.

معایب فلیپر دندان

در حالی که استفاده از فلیپر دندان برای پر کردن شکاف های لبخند شما فواید زیادی دارد، معایبی نیز دارد. این موارد عبارتند از:

  • دوام: آنها نسبت به سایر پروتزها از مواد ارزان تر و با دوام کمتر ساخته شده اند و می توانند راحت تر ترک بخورند. اگر فلیپر دندان شما شکست، به تعمیر یا تعویض آن نیاز خواهید داشت.
  • درد و ناراحتی: فلیپر دندان شما ممکن است در دهان شما احساس ناراحتی ایجاد کند، بخصوص زمانی که برای اولین بار از آن استفاده می کنید. این می تواند باعث شود فعالیت هایی مانند صحبت کردن و غذا خوردن غیر طبیعی شوند. اگر فلیپر دندان شما احساس درد ایجاد می کند، یک قرار ملاقات با دندانپزشک خود بگذارید تا آنها بتوانند نگاهی بیندازند.
  • آلرژی احتمالی: ممکن است به موادی که برای ساختن فلیپر دندان استفاده می شوند حساسیت داشته باشید. حتماً سابقه آلرژی خود را با دندانپزشک خود در میان بگذارید.
  • تعمیر و نگهداری: اگر فلیپر دندان خود را به خوبی پاکسازی نکنید، خطر ابتلا به بیماری لثه (ژنژیویت) و پوسیدگی دندان وجود دارد.
  • خطر تحلیل لثه: یک فلیپر دندان لثه های شما را پوشش می دهد و جریان بزاق را در آن ناحیه متوقف یا کند می کند. بزاق شما به تمیز نگه داشتن لثه ها کمک می کند و از تحلیل جلوگیری می کند.
  • شل شدن احتمالی به مرور زمان: فلیپر دندان برای گرفتن دندان های موجود شما ساخته شده است، اما استفاده منظم ممکن است باعث شل شدن گرفتگی شود. ممکن است لازم باشد از دندانپزشک خود بخواهید که فلیپر دندان شما را تنظیم کند تا دوباره به خوبی جا بیفتد.
معایب فلیپر دندان

معایب فلیپر دندان

هزینه های فلیپر دندان

فلیپر دندان یکی از کم هزینه ترین گزینه های دندان مصنوعی است. با این حال، هزینه های یک فلیپر دندان می تواند متفاوت باشد، بسته به مواد مورد استفاده و تعداد دندان هایی که قرار است فلیپر دندان جایگزین آنها شود.

به طور کلی، می توانید انتظار داشته باشید که بین 300 تا 500 دلار برای فلیپر دندان جلو بپردازید. اگر بیمه دندانپزشکی دارید، احتمالاً بخشی از هزینه ها را پوشش می دهد. اگر برای ترمیم فلیپر دندان به پرداخت هزینه نیاز است، یا برای تنظیمات دوره ای می توانید انتظار هزینه های اضافی را داشته باشید.

چگونه از فلیپر دندان مراقبت می کنید؟

مراقبت از فلیپر دندان آسان است اگر به برنامه نگهداری منظم پایبند باشید. درست مانند هر نگهدارنده دیگری، مهم است که هر روز فلیپر دندان خود را تمیز کنید تا پلاک (باکتری ها) و تکه های غذا زدوده شوند.

می توانید این کار را با استفاده از یک مسواک نرم، آب گرم و یک صابون ملایم مانند صابون دست یا مایع ظرفشویی انجام دهید. قبل از بازگرداندن فلیپر دندان به داخل دهان خود، آن را کاملاً شستشو دهید. از تمیز کردن فلیپر دندان خود با خمیر دندان خودداری کنید، زیرا می تواند به آن آسیب برساند.

اگر متوجه شدید که فلیپر دندان شما باعث درد یا ناراحتی می شود یا احساس لق شدن دارد، با دندانپزشک خود تماس بگیرید تا آن را تعدیل کند. از حرکت دادن فلیپر دندان در دهان با زبان خودداری کنید که می تواند باعث شل شدن آن شود. همچنین ممکن است لازم باشد از خوردن غذاها و نوشیدنی های تیره رنگ مانند قهوه، آب زغال اخته و چغندر خودداری کنید.

هنگامی که از فلیپر دندان خود استفاده نمی کنید، مطمئن شوید که خشک نمی شود. خشک شدن می تواند آن را بیشتر مستعد شکستن و احساس ناراحتی کند. هنگامی که فلیپر دندان خود را از دهان خارج می کنید، آن را با قرار دادن آن محلول خیس کننده دندان مصنوعی یا آب مرطوب نگه دارید. اگر از آب استفاده می کنید، مطمئن شوید که خیلی داغ نیست، زیرا ممکن است باعث تاب برداشتن فلیپر دندان شود.

در نهایت، مهم است که با سلامت کلی دندان خود همراه باشید. اطمینان از سالم و تمیز بودن لثه ها و دندان های موجود می تواند به کاهش خطر ابتلا به بیماری لثه، تحلیل رفتن لثه، پوسیدگی دندان، حساسیت دندان و ناراحتی کمک کند. حداقل دو مرتبه در سال برای چکاپ و پاکسازی به دندانپزشک مراجعه کنید و حداقل دو مرتبه در روز مسواک بزنید و نخ دندان بکشید.

چگونه از فلیپر دندان مراقبت می کنید؟

چگونه از فلیپر دندان مراقبت می کنید؟

چگونه تشخیص دهیم که کاندیدای فلیپر دندان هستیم؟

معمولاً از فلیپر دندان برای مدت کوتاهی استفاده می شود، مانند زمانی که فرد منتظر جایگزینی دائمی دندان مانند ایمپلنت دندانی یا بریج ثابت است. آنها اغلب برای جایگزینی دندان های جلو استفاده می شوند.

اما از آنجا که فلیپر دندان می تواند ناراحت کننده باشد و ممکن است به صورت شل در دهان بنشیند، معمولاً برای استفاده طولانی مدت توصیه نمی شود.

در برخی موارد، فلیپر دندان بهترین گزینه دندان مصنوعی دائمی برای افرادی است که دندان از دست داده اند. اگر شما کاندیدای مناسبی برای ایمپلنت دندانی یا بریج ثابت نباشید، ممکن است این اتفاق بیفتد.

روش های جایگزین برای دریافت فلیپر دندان

اگر یک یا چند دندان از دست داده اید، فلیپر دندان تنها گزینه پروتز شما نیست. برخی از جایگزین های دیگر عبارتند از:

جایگزین های دائمی

این جایگزین های دندان مصنوعی به جای فلیپر دندان معمولاً با دوام هستند، اما گران تر نیز هستند:

  • بریج های دندانی: اینها دندان های مصنوعی هستند که به جای اینکه بخشی از پروتز باشند، با سمان، روکش ها و باندها مستقیماً به دندان های موجود یا ایمپلنت متصل می شوند.
  • ایمپلنت های دندانی: اینها پست هایی هستند که به طور مستقیم به استخوان فک وصل می شوند تا دندان مصنوعی را نگه دارند.

جایگزین های موقت

این گزینه های دندان مصنوعی موقت ارزان تر از ترمیم های دائمی هستند، اما اغلب بیشتر از فلیپر دندان دوام می آورند. آنها همچنین معمولاً گران تر هستند. این جایگزین ها عبارتند از:

  • پروتز پارسیل ثابت: اینها پروتزهای پارسیلی هستند که روی دندان های موجود شما چفت می شوند و فقط در صورتی می توان از آنها استفاده کرد که دندان های سالم باقی مانده برای چسباندن آنها داشته باشید.
  • اسنپ آن اسمایل: پروتز پارسیل سفارشی که روی دندان های موجود تا لثه ها قرار می گیرد بدون اینکه کام را بپوشاند.
روش های جایگزین برای دریافت فلیپر دندان

روش های جایگزین برای دریافت فلیپر دندان

سخن پایانی

فلیپر دندان یک گزینه محکم و مقرون به صرفه برای جایگزینی موقت دندان مصنوعی برای اکثر افراد است. اگر منتظر یک راه حل دائمی تر برای جایگزینی دندان هستید، فلیپر دندان می تواند انتخاب خوبی برای شما باشد.

اگر برای تعیین اینکه کدام گزینه برای شما بهترین است به کمک نیاز دارید، به دندانپزشک خود مراجعه کنید. آنها می توانند گزینه ها را برای شما توضیح دهند و به شما کمک کنند بهترین درمان را برای شرایط خود انتخاب کنید.

/0 دیدگاه /توسط
, ,

شناسایی مشکلات دست دندان کامل

به طور اجتناب ناپذیری، احتمال بروز مشکلات پس از قرار دادن دست دندان کامل وجود دارد. این مشکلات ممکن است گذرا باشند و اساساً توسط بیمار نادیده گرفته شوند یا ممکن است آنقدر جدی باشند که باعث شوند بیمار نتواند دندان مصنوعی را تحمل کند.

عوامل ایجاد کننده مشکلات را می توان اساساً به چهار عامل دسته بندی کرد:

  • عوامل نامطلوب آناتومیک داخل دهانی، مانند مخاط آتروفیک.
  • عوامل بالینی، به عنوان مثال ثبات ضعیف دندان مصنوعی.
  • عوامل فنی، به عنوان مثال عدم حفظ رول حاشیه ای روی قالب اصلی.
  • عوامل سازگاری بیمار.

بحرانی ترین عوامل تا حد زیادی عوامل سازگاری بیمار هستند. بسیاری از بیماران با کلیشه های مثبت ممکن است بر اشتباهات تجویز غلبه کنند. با این حال، برخی از بیماران قادر به تطبیق فیزیکی و یا روانی با پروتزهایی نیستند که هنجارهای بالینی و فنی پروتزهای دندانی را برآورده می کنند. واضح است که تعیین این موضوع در مرحله ارزیابی به نفع پزشک و بیمار است.

پزشکی که دندان مصنوعی را آماده می کند، پس از تشخیص مشکلات احتمالی آناتومیک، فیزیولوژیک، پاتولوژیک یا عاطفی، مسئول طراحی دست دندان کامل است.

هنگامی که مشکل استفاده از دندان مصنوعی آشکار شد، مهم است که به روشی منطقی و سیستماتیک به آن پرداخته شود. یعنی باید سابقه کافی از مشکل گرفته شود و معاینه دقیق دهان انجام شود تا تشخیص دقیق داده شود و طرح درمانی مناسب اندیشیده شود.

بی شک گوش دادن به صحبت های بیمار (همانطور که مشکلات او توضیح داده شده اند) مهم ترین گام نخست در این فرآیند است و نمی توان بیش از این بر اهمیت آن تأکید کرد.

به دلیل وجود انبوهی از مشکلات احتمالی دست دندان کامل، این بخش تا حد زیادی به مواردی محدود می شود که معمولاً در زمان قرار دادن پروتزهای جایگزین یا طی جلسات بازبینی در روزها و هفته های پس از قرار دادن پروتز مصنوعی با آن مواجه می شوند. برای بررسی جامع تشخیص و مدیریت مشکلات دست دندان کامل، در این مقاله توضیحات جامع و کاملی را برای شما ارائه می دهیم.

مشکلات گزارش شده توسط بیماران در مدت کوتاهی پس از ارائه پروتزهای جایگزین شامل ناراحتی، شلی یا مشکلات کلی در رابطه با سازگاری هستند. برخی از این مشکلات یا دسواری ها ممکن است تعداد بسیار زیادی علل احتمالی داشته باشند، و در واقع می توانند منشأ چند عاملی داشته باشند. برای سادگی، مشکلات به ترتیبی که اغلب رخ می دهند مورد بحث قرار خواهند گرفت.

در جداول زیر، فهرستی از علل و اشکال مناسب درمان برای رفع مشکلات خلاصه شده اند.

ناراحتی مرتبط با پروتزهای دندان مصنوعی

بسیاری از بیماران پس از دریافت پروتزهای مصنوعی جدید یا جایگزین، تا چند روز احساس ناراحتی می کنند. اکثر بیماران پس از یک دوره کوتاه سازگاری با شرایط جدید، به همزیستی راحت با ابزار خود دست می یابند. با توضیح دقیق و با جزئیات هرگونه مشکلی که اپراتور ممکن است پیش بینی کند، می توان به این امر کمک قابل توجهی کرد.

با این حال، برای برخی افراد، بویژه در مواردی که مشکلات احتمالی هنگام معاینه یا در زمان قرار دادن پزوتز مشخص نشدند، ناراحتی ناشی از آن می تواند طولانی شود.

ناراحتی مرتبط با پروتزهای دندان مصنوعی

ناراحتی مرتبط با پروتزهای دندان مصنوعی

علاوه بر این، مدتی پس از ارائه ظاهراً موفق پروتز، ممکن است ناراحتی در نتیجه تغییرات داخل دهانی یا سیستمیک یا سایش یا آسیب دندان مصنوعی ایجاد شود. ناراحتی اغلب – اما نه به طور انحصاری – با ناحیه تحتانی حمایت کننده پروتز مرتبط است.

جداول (جدول های 1، 2 و 3) ارائه شده در این مقاله عوامل ایجاد کننده ناراحتی هایی که معمولاً تجربه می شوند و روش های پرداختن به آنها را خلاصه می کنند.

جدول 1 فهرست عوامل ایجاد ناراحتی مربوط به سطح قالب گیری دندان مصنوعی
علائم / یافته های بالینی علت درمان
مربوط به سطح قالب گیری

مناطق دردناک گسسته

 ریج های تیز یا مرواریدی آکریلیک روی سطحی که دندان مصنوعی قرار می گیرد ناشی از کمبود در تکمیل آزمایشگاهی یا انگشت خود را روی آن قرار دهید یا الیاف پشم پنبه خشک را به آن گیر دهید. از مواد افشاکننده برای کمک به تعیین محل مشکل دار برای سهولت استفاده از دندان مصنوعی استفاده کنید.
درد هنگام قرار دادن و برداشتن، احتمالاً مخاط ملتهب در طرفین ریج ها پروتز دندان مصنوعی در ناحیه ای که زیر آن دچار بریدگی شده است احساس راحتی ندارد. از مواد افشاکننده برای تنظیم در ناحیه “پاک شده” استفاده کنید. مراقب باشید زیرا حذف بیش از حد ممکن است باعث شود احتباس کاهش یابد. همچنین فقط پزشک باید دندان مصنوعی را وارد و سپس آن را خارج کند و بیمار نباید مانع آن شود زیرا ممکن است یک مشکل اکلوزال را با مشکلات حمایتی اشتباه بگیرد.
نواحی که نسبت به فشار دردناک هستند نواحی تحت فشار ناشی از قالب گیری اشتباه، آسیب به گچ قالب گیری، تاب برداشتن پایه دندان مصنوعی. همچنین پاتولوژی باقی مانده (مانند ریشه باقی مانده)، عدم تسکین فرنای فعال، مخاط غیر قابل جابجایی روی ریج استخوانی (مانند قلمبه شدگی) را در نظر بگیرید. از مواد افشاکننده برای تعیین مکان دقیق منطقه ای استفاده کنید که قرار است تسکین یابد. اگر درد شدید باشد، ممکن است بازسازی نیاز باشد. برداشتن ریشه را در نظر بگیرید.
گسترش بیش از حد فلنج لینگوال. ریج دردناک میلوهیوئید؛ بالا آمدن دندان مصنوعی روی برجستگی زبان؛ بلع دردناک قالب گیری بیش از حد طولانی: واضح نبودن یا عدم وجود دستورالعمل های لابراتوار. موقعیت و وسعت بیش از حد را با استفاده از مواد افشاکننده تعیین کنید و بر این اساس آن را کاهش دهید

 
درد عمومی در ناحیه حمایت کننده از پروتز دندان مصنوعی عدم توسعه پایه پروتز مصنوعی ممکن است نتیجه تنظیم بیش از حد محیط یا سطح قالب گیری باشد کفایت FWS را بررسی کنید. پروتز دندان مصنوعی را تا ناحیه بهینه در دسترس برای حمایت از پروتز گسترش دهید. اگر FWS کافی نباشد، ممکن است بازسازی نیاز باشد.

 
عدم تسکین برای فرنا یا اتصالات عضلانی؛ نیشگون گرفتن بافت بین پایه دندان مصنوعی و پد رترومولار یا توبروزیته. گلو درد، مشکل در بلع گسترش جانبی بیش از حد ناشی از مرحله قالب گیری و یا خطای طراحی. سوزش کام به علت عمق خیلی زیاد پست دَم با مواد افشا کننده، تسکین ایجاد کنید. مراقبت در تنظیم پشت دَم – ممکن است حذف مهر و موم موجود و جایگزینی آن در چوب سبز قبل از افزودن دائمی نیاز باشد.
جدول 2 فهرستی از عوامل ایجاد ناراحتی مربوط به سطوح اکلوزال و صیقلی دندان مصنوعی
علائم / یافته های بالینی علت درمان
مربوط به سطوح اکلوزال

درد هنگام غذا خوردن در حضور عدم تعادل اکلوزال (بدون مشکل حمایتی)

 عدم بلوغ بودن قسمت های قدامی یا خلفی، قفل شدن انسیزال، عدم تلفظ متوازن محل قسمت های نابالغ اکلوزال را تعیین کنید. اکلوژن را با سایش انتخابی تنظیم کنید. در صورت وجود خطای شدید نصب مجدد با استفاده از فیس بوو و قالب گیری های جدید بین اکلوژن را انجام دهید.
درد زبان در ناحیه ریج قدامی فک پایین در صورت عدم وجود گسترش بیش از حد، به دنبال اسلاید بیرون زده از RCP به ICP باشید شیب های انحرافی دندان های خلفی را با کاغذ مفصلی نازک علامت گذاری کنید. اگر عرض اسلاید از نصف کاسپ بیشتر شد، ثبت مجدد و تنظیم مجدد را انجام دهید.
درد و یا التهاب در قسمت لبی ریج فک پایین در صورت عدم وجود نقص در سطح قالب، ممکن است عدم اورجت انسیزال باعث قفل شدن انسیزال شود همپوشانی عمودی انسیزال را کاهش دهید. اگر ظاهر به خطر بیفتد، ممکن است دندان های پیشین به تنظیم مجدد نیاز داشته باشند.
درد در اطراف پروتز دندان مصنوعی که احتمالاً با درد در ماهیچه های ماستر و گیجگاهی خلفی همراه است (به طور کلاسیک درد با پیشرفت روز افزایش می یابد) بعد عمودی اکلوژن بیشتر از حدی که بیمار بتواند آن را تحمل کند. اگر کمتر از 5/1 میلی متر فراتر رود، برای ارائه FWS تراشیدن را امتحان کنید. اگر بزرگتر از 5/1 میلی متر باشد، مجدداً برای تنظیم مجدد دندان مصنوعی در OVD جدید اقدام کنید.
گاز گرفتن گونه و یا لب

 

 برای گونه ها – احتمالاً عرض عملکردی شیار احیاء نشده است.

برای لب ها – پشتیبانی ضعیف لب یا همپوشانی افقی قدامی ناکافی

 برای گاز گرفتن گونه، عرض عملکردی شیار را بازیابی و یا مجدداً تنظیم کنید. برای لب ها، دندان های پیشین فک پایین را بتراشید تا زاویه هدایت انسیزال مناسب تری ایجاد شود.
گاز گرفتن زبان فقدان اورجت لینگوال – دندان معمولاً نسبت به ریج فک پایین به صورت لینگوال قرار می گیرد. کاسپ های لینگوال فک پایین را بردارید یا دندان ها را دوباره جا بیندازید.
مربوط به سطوح صیقلی

درد در قسمت خلفی پروتز دندان مصنوعی فک بالا هنگام باز شدن دهان

 فلنج روی جنبه باکال توبروزیته خیلی ضخیم و محدود کننده روند کرونوئید از مواد افشاء کننده برای تعریف دقیق منطقه درگیر، تسکین و پولیش مجدد استفاده کنید.
عوامل ایجاد ناراحتی مربوط به سطوح اکلوزال و صیقلی دندان مصنوعی

عوامل ایجاد ناراحتی مربوط به سطوح اکلوزال و صیقلی دندان مصنوعی

جدول 3 فهرستی از عواملی که منجر به بروز عوامل ناراحت کننده می شوند، با ارتباط سیستمیک احتمالی. برخی از این شرایط ممکن است چندین ماه پس از جایگذاری دندان های مصنوعی رخ دهند.
علائم / یافته های بالینی علت درمان
احساس سوزش روی بافت های حمایت کننده پروتز فک بالا، اما ممکن است سایر بافت های داخل دهانی مانند زبان را درگیر کند. سندرم سوزش دهان اغلب در زنان میانسال یا مسن مشاهده می شود. عیوب پروتز دندان مصنوعی باید برطرف شوند، همچنین عوامل ارگانیک و روان زایی عمومی اصلاح هر گونه عیوب پروتز ممکن است به مشاوره و درمان مولتی ویتامین یا تغذیه نیاز داشته باشد. احتمالاً درمان ضد افسردگی. به مشاور در طب دهان مراجعه کنید.
زبان قرمز گوشتی، احتمالاً گلوسودینیا کمبود ویتامین B12 / فولات برای معالجه پزشکی مراجعه کنید.
ضایعات اصطکاکی مربوط به دندان مصنوعی،

مخاط ممکن است به انگشت پروب کننده بچسبند، ممکن است شکایت از خشکی دهان باشد.

 خشکی دهان، عارضه جانبی شایع داروهای تجویز شده وضعیتی که در آن مقداری جریان بزاق وجود دارد، قرص های زیر زبانی فاقد قند ممکن است کمک کنند. در مواردی که کمبود بزاق آشکار وجود دارد، بزاق مصنوعی ممکن است در نظر گرفته شود.
تانگ تراست. “جویدن” با دهان خالی. اغلب در بیماران مسن مشاهده می شود. ممکن است جنبه های عصبی یا روانی داشته باشد. احتمالاً مربوط به مواد مخدر مدیریت آن مشکل است. ممکن است به درمان نیاز داشته باشد تا تنظیم اکلوزال و یا محورهای اکلوزال را شامل شود.
وجود زخم های هرپتی فرم در دهان هرپس سیمپلکس یا ویروس هرپس زوستر. سابقه و توزیع ضایعات برای تأیید دندان مصنوعی صرفاً به صورت تصادفی به این وضعیت می رسد. ممکن است برای پیشنهاد درمان پیشگیرانه (مانند آسیکلوویر) برای برخی از مبتلایان مفید باشد.
“صدای کلیک” دردناک مربوط به TMJ (اختلال مفصل فکی گیجگاهی) در باز و یا بستن دهان و یا تحریک پذیری عضلات جونده سندرم اختلال عملکرد درد TMJ ممکن است با تغییر سریع به OVD (افزایش یا کاهش شدید) در تولید پروتز دندان مصنوعی جدید مرتبط باشد. ممکن است جنبه های روانشناختی داشته باشد، گاهی اوقات بخشی از بیماری عمومی مفصل است در صورت وجود عیوب پروتز، اصلاح دقیق با توجه ویژه به ثبت و بُعد عمودی نیاز است.
بیمار از حساسیت به مواد پروتز شکایت دارد. علائم نادر ممکن است به محتوای بیشتر مونومر باقی مانده آکریلیک مربوط باشند. اگر مونومر باقی مانده بیش از حد تشخیص داده شود، تعویض پایه آکریلیک پروتز مصنوعی با استفاده از چرخه حرارتی کنترل شده توصیه می شود. ممکن است به بازسازی دندان مصنوعی با استفاده از رزین پلی کربنات نیاز داشته باشد.
اریتم بدون درد مخاط مربوط به حمایت (معمولاً) دندان مصنوعی فک بالا، ممکن است با ترک های زاویه ای گوشه های دهان همراه باشد. استوماتیت مرتبط با دندان مصنوعی. اغلب به دلیل عدم تناسب دندان مصنوعی بعلاوه عفونت فرصت طلب کاندیدیایی، یک عنصر اصطکاکی دارد. گاهی به کمبود آهن یا فولات مربوط می شود. بهتر است پروتز را بیرون بگذارید تا زمانی که شرایط خوب شود، سپس دوباره آن را بسازید. اگر امکان پذیر نیست، عیوب پروتز را برطرف کنید، به عنوان مثال با استفاده از محورهای اکلوزال، به طور منظم نظارت شده و نرم کننده های بافت را قبل از بازسازی تمدید کنید. در صورت وجود ترک های زاویه ای گوشه دهان، ترکیبی از عوامل ضد قارچی و ضد باکتریایی (مانند میکونازول) مفید است.
عواملی که منجر به بروز عوامل ناراحت کننده می شوند، با ارتباط سیستمیک احتمال

عواملی که منجر به بروز عوامل ناراحت کننده می شوند، با ارتباط سیستمیک احتمال

شل شدن دندان مصنوعی

شلی پروتز (جدول های 4، 5 و 6) بیشتر به دندان مصنوعی فک پایین مرتبط است و ممکن است توسط بیماران به عنوان پروتزهای مصنوعی نامیده شوند که “لق هستند”، “می افتند” (دست دندان کامل فک بالا) یا “بالا می آیند” (دست دندان کامل فک پایین)، “جابجا می شوند” یا گاهی اوقات “احساس بزرگی بیش از حد ایجاد می کنند”.

جدول 4 فهرستی از عواملی که منجر به لق شدن پروتزهای مصنوعی می شوند – در نتیجه کاهش نیروهای نگهدارنده
علائم / یافته های بالینی علت درمان
عدم وجود مهر و موم محیطی حاشیه کم توسعه یافته در عمق

حاشیه کم توسعه یافته در عرض

اغلب یک مشکل خاص در جنبه های دیستو – باکال محیط فک بالا است که ممکن است هنگام باز شدن دهان توسط باکسیناتور جابجا شود.

حاشیه خلفی پروتز دندان مصنوعی فک بالا

 ترکیب نرم شده را به حاشیه مربوطه اضافه کنید، به صورت دیجیتالی و با حرکات فانکشنال بیمار قالب بزنید. ترکیب را با رزین آکریلیک جایگزین کنید. به عنوان یک اقدام موقت، می توان از مواد ریلاین سر پایی، همانطور که در بالا توضیح داده شد، استفاده کرد.

بررسی کنید که حاشیه به درستی روی بافت ثابت در محل اتصال به بافت متحرک نرم کام قرار گرفته باشد. رشته نازکی از ترکیب نرم شده را در امتداد سطح قالب گیری حاشیه خلفی اعمال کنید و پروتز را داخل دهان محکم کنید. ترکیب را با رزین آکریلیک جایگزین کنید. برای راه حل موقت، مانند بالا از رزین بوتی متاکریلات استفاده کنید.
عدم ارتجاعی بودن بافت های گونه پیامدهای روند پیری؛ اسکلرودرمی، فیبری زیر مخاطی حاشیه های پروتز مصنوعی را به صورت تدریجی و با استفاده از ترکیب نرم شده زمانی که حرکات فانکشنال انجام می شوند شکل دهید – تا عمق و عرض محیطی پروتز کمی کمتر توسعه یابد. با پیشرفت حالت عدم ارتجاعی، ممکن است درمان مکرر نیاز باشد.
هوا در زیر سطح قالب گیری.

پروتز دندان مصنوعی ممکن است تحت فشار انگشت تکان بخورد. ممکن است بین حاشیه فلنج و ریج یک شکاف مشاهده شود.

خطای اکلوزال متعاقب تاب برداشتن

 قالب گیری ناقص. گچ آسیب دیده. پروتز تاب دار. تنظیم بیش از حد سطح قالب گیری. تحلیل ریج باقیمانده. برش زیرین ریج. حفره بیش از حد برجسته. تغییر در محتوای مایع بافت های حمایت کننده. اگر پارامترهای طراحی پروتز راضی کننده بود، ریلاین را انجام دهید، در غیر این صورت در صورت لزوم آن را مجدداً بسازید. اطمینان حاصل کنید که قبل از قالب گیری نواحی تماس شدید بین دندان مصنوعی و بافت ها از بین رفته اند. در مواردی که مشکوک به تغییر در توزیع مایع بافتی است، قبل از ساخت قالب های کاری، وضعیت داروها (مانند دیورتیک ها) عدم احیاء بافت ها از اثرات پروتز قدیمی (مثلاً نارسایی قلبی) را بررسی کنید. محتوای مایع بافت ها را تثبیت کنید و از روش قالب گیری با حداقل فشار استفاده کنید.
خشکی دهان توانایی ایجاد مهر و موم مناسب را کاهش می دهد. دارو درمانی با بسیاری از داروهای متداول، سوزش ناحیه سر و گردن، بیماری غدد بزاقی پروتزهای مصنوعی را برای به حداکثر رساندن احتباس و به حداقل رساندن نیروهای جابجایی طراحی کنید. در صورت لزوم بزاق مصنوعی تجویز کنید.
کنترل عصبی عضلانی برای استفاده موفق از دندان مصنوعی ضروری است: مشکلات گفتاری و غذا خوردن رخ می دهند شکل اصلی پروتز، دندان های مولر نادرست فک پایین بیش از حد لینگوال؛ صفحه اکلوزال بیش از حد بلند: دندان های مولر فک بالای باکال نسبت به ریج، و فلنج باکال به اندازه کافی پهن نیست که بتواند آنها را درون خود جای دهد؛ فلنج زبانی محدب فک پایین. بیمار در سنین بیولوژیکی بالاتر، بی بنیه عیوب طراحی را با، به عنوان مثال حذف کاسپ های لینگوال دندان های خلفی اصلاح کنید. سطح زبانی صیقلی پایین تر از سطح اکلوزال به سمت حاشیه را صاف کنید، شیارها را پر کنید تا به عرض مطلوب برسید. ممکن است برای طراحی بهینه به بازسازی نیاز داشته باشد. در صورت وجود اطلاعات پروتزهای موفق قبلی از آنها استفاده کنید. چسب های دندان مصنوعی ممکن است ضروری تشخیص داده شوند.
عواملی که منجر به لق شدن پروتزهای مصنوعی می شوند- در نتیجه کاهش نیروهای نگهدارنده

عواملی که منجر به لق شدن پروتزهای مصنوعی می شوند- در نتیجه کاهش نیروهای نگهدارنده

جدول 5 فهرست عواملی که باعث شل شدن دندان مصنوعی می شوند: ناشی از افزایش نیروهای جابجایی
علائم / یافته های بالینی علت درمان
حاشیه های پروتز

گسترش بیش از حد در عمق

بالا آمدن آهسته پروتز فک بالا هنگامی که دهان نیمه باز است، خط التهاب در بازتاب بافت های شیار؛ زخم در ناحیه شیاری. دَم عمیق روی پایه فک بالا ممکن است باعث بروز درد و زخم شود.

 اگر نسبت به توبروزیت ها باکال باشد، پروتز هنگام باز شدن دهان جابجا می شود یا درد گونه ایجاد می شود. فلنج لینگوال ضخیم شده زبان را قادر می سازد تا دندان مصنوعی را بالا بیاورد؛ فلنج های ضخیم لبی فک بالا و فک پایین ممکن است در طول فعالیت عضلانی باعث جابجایی شوند. فلنج پروتز را اندکی کمتر توسعه دهید و ترکیب نرم شده را با دقت قالب بزنید. حاشیه های لبه های قالب و پروتزهای آزمایشی را در مراحل مناسب بررسی کنید. دَم عمیق باید با احتیاط کاهش داده شود و تا زمانی که التهاب از بین برود، باید دندان مصنوعی به مقدار کم استفاده شود.
وسیع شدن بیش از حد در عرض

گونه ها پُر به نظر می رسند. در فک پایین، فلنج باکال ممکن است نسبت به ریج مورب خارجی، لترال پالاتال باشد.

 خطای طراحی وسعت بیش از حد را کاهش دهید.

از مواد افشا کننده برای تعیین اینکه چه چیزی بیش از حد است استفاده کنید.
تناسب ضعیف با بافت حمایت کننده

پس زدن بافت جابجا شده باعث بالا آمدن پروتز می شود.

 تکنیک قالب گیری ضعیف یا نامناسب بخصوص در ناحیه کیسه لینگوال خلفی اگر تمام دیگر پارامترهای طراحی رضایت بخش بودند، ریلان را انجام دهید، در غیر این صورت بازسازی را انجام دهید. اطمینان حاصل کنید که پروتز 90 دقیقه قبل از قالب گیری از دهان خارج شده است.
دندان مصنوعی در فضای مطلوب قرار ندارد.

 

 دندان های مولر روی پروتز فک پایین نسبت به ریج لینگوال هستند، شکل مثلثی بهینه پروتز وجود ندارد

میز اکلوزال خلفی بسیار پهن است، باعث گیر کردن زبان می شود.

فلنج های زبانی ضخیم به فضای زبان نفوذ می کنند و باعث بالا آمدن می شوند. فشار بیش از حد لب به دندان ها – وجه قسمت قدامی نسبت به ریج، محیط ضخیم

فشار بیش از حد از سوی لب بالا به دندان مصنوعی فک بالا ناشی از قرار گیری بیش از حد لبی دندان هایی که به زاویه حاد بینی – لبی قرار دارند؛ یا عدم قرار دادن کافی پروتز در حین ریلاین کردن  فرایند قالب گیری

 کاسپ های لینگوال و سطح لینگوال را از ناحیه مربوطه بردارید، دوباره پولیش کنید. اگر فرم مثلثی احیاء نشد، دندان ها را مجدداً قرار دهید یا پروتزها را بازسازی کنید.

دندان های خلفی را باریک کنید و یا اکثر دندان های دیستال را از پروتزهای مصنوعی خارج کنید. شکل سطح صیقلی لینگوال را تغییر دهید.

فلنج لبی فک پایین را نازک کنید، از گسترش بهینه به پدهای رترومولار برای مقاومت در برابر جابجایی اطمینان حاصل کنید، در صورت لزوم دندان های قدامی را دوباره بسازید.

معمولاً به بازسازی دندان مصنوعی نیاز است.
عواملی که باعث شل شدن دندان مصنوعی می شوند: ناشی از افزایش نیروهای جابجایی

عواملی که باعث شل شدن دندان مصنوعی می شوند: ناشی از افزایش نیروهای جابجایی

جدول 6 فهرست عواملی که منجر به شل شدن دندان مصنوعی می شوند – ناشی از افزایش نیروهای جابجایی – عوامل اکلوزال و آناتومیک.
علائم / یافته های بالینی علت درمان
خطاهای اکلوزال تماس ناهموار با دندان باعث کج شدن دندان مصنوعی و جلوگیری از نشستن یکنواخت ابزارهای شل شده می شود.

ICP و RCP تصادفی نیستند – باعث اختلال در مهر و موم حاشیه ای می شوند و از جابجایی دقیق جلوگیری می کنند.

برای بیمارانی که کنترل ضعیفی بر حرکات فک پایین دارند، عدم آزادی در  ICP(قفل اکلوزال) پروتزها روی بافت های حمایت کننده جابجا خواهد شد.

 اکلوژن را تا زمانی تنظیم کنید که تماس اولیه در RCP بدست آید. اگر فاصله بین دندان ها از 5/1 میلی متر بیشتر شد، دندان ها را دوباره قرار دهید یا دوباره بسازید.

برای شکاف های کمتر از 5/1 میلی متر، به منظور تشخیص دقیق، ممکن است نصب مجدد دندان مصنوعی لازم باشد، زیرا ممکن است دهان بیمار آنقدر حساس باشد که امکان تنظیم قرار گیری وجود داشته باشد.

اکلوژن را برای تماس تصادفی ICP / RCP تنظیم کنید. در صورتی که خطا بیشتر از نصف عرض کاسپ باشد، تمام دندان های روی حداقل یک پروتز به تنظیم مجدد نیاز دارند.

پروتزهای مصنوعی را دوباره روی مفصل قابل تنظیم سوار کنید و ناحیه تماس اکلوزال را تنظیم کنید. اجازه دهید 5/1 میلی متر حرکت قدامی از RCP صورت گیرد. در صورت لزوم ممکن است از دندان های بدون کاسپ استفاده شود.
زخم لبی نسبت به ریج فک پایین همپوشانی عمودی بیش از حد دندان های قدامی. عدم تعادل و تماس قدامی دندان ممکن است باعث کج شدن، درد در ریج فک پایین شود.

آخرین دندان های مولر فک پایین که خیلی دور از عقب قرار گرفته اند و روی پد رترومولار یا قسمت بالا رونده راموس قرار می گیرند. تماس اکلوزال در این “صفحه شیبدار” باعث لغزش دندان مصنوعی به سمت جلو می شود.

سطح یا سطوح اکلوزال که در جهت درستی قرار نگرفته اند و نیروهای جونده تمایل دارند دندان مصنوعی را روی بافت های نگهدارنده حرکت دهند.

 ارتفاع قسمت قدامی تحتانی را کاهش دهید. مشکلات زیبایی ممکن است به تنظیم مجدد دندان ها نیاز داشته باشند.

 

بیشتر دندان های خلفی را از پروتز خارج کنید

 

 

 

 

معمولاً به تنظیم مجدد دندان ها یا بازسازی دندان مصنوعی نیاز دارد.
ریج قابل جابجایی فیبری نیروهای جونده تمایل دارند که باعث فرو رفتن به داخل و متمایل شدن دندان مصنوعی به سمت بافت های حمایت کننده شوند. پس از برداشتن آکریلیک از سطح قالب گیری ریلاین را انجام دهید تا زمانی که هیچ نقطه تماسی با بافت قابل جابجایی نداشته باشد، سوراخ های هوای زیاد، مواد قالب گیری با ویسکوزیته کم فراهم کنید، مهر و موم حاشیه ای خلفی را به حداکثر برسانید
ریج استخوانی پوشیده از مخاط نازک (مانند توری) سنگ های دندان مصنوعی روی برآمدگی که ممکن است با بافت ملتهب پوشیده شده باشد. آکریلیک را از سطح قالب گیری که در آن مواد آشکار کننده بار بیش از حد بافت های نگهدارنده را نشان می دهند، بردارید. تسکین بیش از حد ایجاد نکنید در غیر اینصورت ممکن است منجر به از دست رفتن احتباس شود.
بافت نرم غیر ارتجاعی با سطح قالب گیری پروتز که باعث کاهش حمایت و عوامل نگهدارنده می شود، سازگاری ندارد. برای بدست آوردن گسترش بهینه در عمق و عرض، از مواد قالب گیری با ویسکوزیته پایین استفاده کنید.
مکانیسم های اجتناب از درد استفاده از مقادیر بیش از حد مواد تثبیت کننده، یا مواد ریلاین که به صورت خانگی بکار می روند، یا حتی پشم پنبه، در تلاش برای از بین بردن تماس با بافت های حمایت کننده علت درد را از بین ببرید.

به زبان ساده، حفظ و پایداری پروتزهای کامل را می توان به یک تعادل ساده تشبیه کرد، یعنی از یک طرف نیروهای نگهدارنده و از طرف دیگر نیروهای جابجایی. در صورتی که دومی از اولی فراتر رود، بی ثباتی یا سستی ایجاد می شود. با این حال، باید تأکید کرد که نقطه اتکاء بیمار، یا بهتر است بگوییم توانایی بیمار برای سازگاری با دندان مصنوعی است – پیش بینی این امر چندان آسان نیست.

مشکلات مربوط به ناتوانی در سازگاری با دندان مصنوعی

علائم مختلفی وجود دارند که ممکن است از نظر عملکردی مرتبط باشند (مثلاً مشکلات مرتبط با خوردن، گفتار و غیره)، از نظر روانی مرتبط باشند یا ممکن است به بیمار مربوط باشند. بدیهی است که در مرحله طراحی درمان به تشخیص اولی نیاز است، و به منظور اجتناب از دومی بواسطه بازدید از پروتز آزمایشی، که بر اجزاء عملکردی و زیبایی پروتزهای رقیب متمرکز است.

برخی از مشکلات مرتبط با روانشناختی ممکن است در مراحل اولیه شناسایی شوند، اما حتی اگر ارزیابی های روانشناختی انجام شوند، همه آنها خطاناپذیر نیستند.

مشکلات مربوط به ناتوانی در سازگاری با دندان مصنوعی

مشکلات مربوط به ناتوانی در سازگاری با دندان مصنوعی

فهرست مختصری از عوامل مؤثر بر سازگاری با دندان مصنوعی شامل علل و روش های درمان آن در جدول 7 آورده شده اند.

جدول 7 فهرست مشکلات دندان مصنوعی مرتبط با مشکلات سازگاری
علائم / یافته های بالینی علت درمان
ایجاد صدا در هنگام صحبت کردن یا خوردن غذا ممکن است در اولین جایگذاری دندان مصنوعی آشکار باشد یا ممکن است به نظر برسد که تحلیل باعث شل شدن دندان مصنوعی می شود. ممکن است عدم مهارت در استفاده از دندان مصنوعی جدید، OVD بیش از حد، تداخل اکلوزال، لق شدن دندان مصنوعی، یا درک ضعیف بیمار از استفاده از پروتز مصنوعی باشد. در صورتی که ناآشنایی وجود داشته باشد، اطمینان خاطر و پشتکار توصیه می شود. در صورت نیاز به نقص های خاص یا بازسازی بپردازید.
مشکلات خوردن

پروتزها بر روی بافت های حمایتی حرکت می کنند

 پروتزهای ناپایدار. بررسی کنید که نیروهای نگهدارنده به حداکثر رسیده و نیروهای جابجا کننده به حداقل رسیده اند و از تمام پشتیبانی موجود استفاده شده باشد. پروتزهای مصنوعی را برای به حداکثر رساندن حرکت ثبات و به حداقل رساندن نیروهای جابجا کننده بسازید.
دندان های کُند سطوح اکلوزال خلفی پهن که جایگزین دندان های باریک روی پروتز قبلی شده است. استفاده از نوع غیر آناتومیک دندان در جایی که قبلاً دندان کاسپ دار استفاده می شده است. جایی که از دندان های غیر آناتومیک استفاده می شود، توضیح دقیق منطقی نیاز است، ممکن است امکان تغییر شکل دندان وجود داشته باشد. استفاده روتین از قالب های دندانی باریک توصیه می شود.
فک ها خیلی نزدیک بسته می شوند عدم وجود OVD، به گونه ای که عضلات بالا برنده فک پایین نمی توانند به طور مؤثر عمل کنند. ممکن است با ریلاین کردن تا 5/1 میلی متر افزایش یابد، اما اگر کمبود آن بیشتر باشد، پروتز را دوباره بسازید.
نمی تواند برای غذا خوردن دهان را به اندازه کافی باز کرد. ممکن است مشکلات گفتاری و درد صورت مخصوصاً در ناحیه ماستر وجود داشته باشد. OVD بیش از حد با ساییدن بیشتر می توان تا 5/1 میلی متر را از سطح اکلوزال برداشت، اما در صورت نیاز به برداشتن مقدار بیشتر، پروتزهای مصنوعی را دوباره بسازید.
مشکلات گفتاری

غیر معمول است، اما برای بیمار بسیار نگران کننده است. ممکن است تلفظ حروف دارای صدای هیس (مانند س)، دو لبی ها (مانند پ و ب)، و لبی – دندانی ها (مانند و) را تحت تأثیر قرار دهد.

 ممکن است علت واضح نباشد. ممکن است عدم آشنایی باشد – بررسی کنید که مشکل با دندان مصنوعی قدیمی وجود نداشته باشد. دقت بُعد عمودی را بررسی کنید، و همپوشانی عمودی دندان های پیشین زیاد نباشد. کانتور پالاتال نباید امکان تماس زیاد زبان یا نشت هوا را فراهم کند – با استفاده از خمیر آشکار کننده روی پلیت دنچر در حالی که صدا ایجاد می شود. توصیه می شود که گفتار بیمار در هنگام کار گذاری آزمایشی ارزیابی شود.
گگ

ممکن است قبل از درمان توسط بیمار داوطلبانه انجام شود، یا در شروع درمان یا در هنگام قرار دادن دندان مصنوعی آشکار شود.

 ممکن است به دلیل پروتزهای لق، لبه ضخیم دیستال دندان مصنوعی فک بالا؛ قرار دادن لینگوال دندان های خلفی فک بالا یا صفحه اکلوزال فک پایین باشد که باعث تماس با قسمت پشتی زبان می شود. برای به حداکثر رساندن احتباس و به حداقل رساندن نیروهای جابجایی، پروتزهای مصنوعی را بسازید. از یک دستگاه کمکی استفاده کنید. به عنوان مثال برای کاربرد خانگی، پایه را به طور کامل وسیع کنید. در صورت لزوم ارزیابی روانشناختی را انجام دهید.
ظاهر

ممکن است از سوی بیمار یا بستگان شکایت شود. شکایات رایج عبارتند از: رنگ خیلی روشن یا تیره دندان ها، قالب بیش از حد بزرگ یا کوچک؛ چیدمان خیلی یکنواخت یا نامنظم یا فاقد دیاستم

 بیمار در مرحله آزمایشی نتوانسته است نظر خود را ابراز نماید، یا متعاقباً توسط خانواده یا دوستان مورد توجه قرار گرفته است.

شاید تغییر از دندان مصنوعی قدیمی به دندان مصنوعی جایگزین خیلی ناگهانی و شدید باشد.

 ارزیابی صحیح نیازهای زیبایی بیمار.

زمان کافی برای نظرات بیمار در مرحله آزمایشی.

برای کمک، از هرگونه شواهد موجود استفاده کنید – عکس ها، پروتزهای مصنوعی قبلی.

پروتز الگو را در نظر بگیرید.
دید بیش از حد دندان ها سطح پلان اکلوزال غیر قابل قبول است، دندان ها روی ریج قدامی فک بالا قرار داده می شوند و هیچ حمایتی از سوی لب وجود ندارد یا بسیار ضعیف است. تجویز دقیق به لابراتوار از طریق لبه اکلوزال بهینه تنظیم شده.
چروک های گوشه های دهان پری لب و موقعیت دندان عقبی ممکن است نادرست باشد. ممکن است OVD ناکافی باشد. موقعیت دندان را به عنوان مشکل OVD مناسب تنظیم کنید، روابط فک را دوباره ثبت کنید.
رنگ مواد پایه پروتز غیرطبیعی است. رنگ پوست بیمار در تعیین رنگ ماده پایه در نظر گرفته نشده است. با استفاده از مواد پایه مناسب، پروتز را دوباره بسازید.

خلاصه

در این مقاله سعی شده است فهرستی از عواملی خلاصه شوند که معمولاً باعث ایجاد ناراحتی در پروتزهای دندانی مصنوعی می شوند. جداول به صورت کامل هستند و به عنوان یک فهرست “نکات مفید” عمل می کنند.

/0 دیدگاه /توسط
, , ,

اباتمنت یا ایمپلنت زاویه دار چیست؟

اباتمنت جزء اجباری پروتز است که یک حلقه اتصال بین قسمت کاشته شده و روکش است که به عنوان یک واحد طبیعی عمل می کند. محصولات فردی با دقت بالا بر اساس مدل سازی CAD تولید می شوند. از نظر هندسی، محصولات را می توان به دو دسته اباتمنت های مستقیم و زاویه دار تقسیم کرد.

اباتمنت زاویه دار چیست؟

اباتمنت زاویه دار، همانطور که از نام آن پیدا است، توسط وجود زاویه بین پایه ایمپلنت و روکش متمایز می شود. میزان کج بودن اباتمنت ممکن است بسته به عنصر معمولی انتخاب شده یا ویژگی های آناتومیکی خاص متفاوت باشد. اگر اجزاء استاندارد امکان بدست آوردن موقعیت مورد نیاز روکش را فراهم نکنند، از یک رویکرد فردی استفاده می شود و یک اباتمنت با شیب مورد نیاز ایجاد می کند.

مزایای اباتمنت های زاویه دار

  • اباتمنت برای نصب روی هر پایه ای مناسب است که در دندانپزشکی استفاده می شود.
  • شما همچنین می توانید هر گونه شبیه ساز دندان (پلاستیک، سرامیک، فلز یا کامپوزیت) را روی آن نصب کنید.

در هر صورت، مواد ساخت به گونه ای انتخاب می شوند که تعامل منفی آنها با یکدیگر حذف شود. به عنوان مثال، فلزات می توانند واکنش های الکتروشیمیایی را تحریک کنند و منجر به تجزیه تدریجی آنها و طعم بد دائمی در دهان شوند. مواد مدرن عملاً چنین چیزهایی را حذف می کنند.

استحکام – قدرت

در هر صورت، مواد ساخت به گونه ای انتخاب می شوند که فعل و انفعالات منفی آنها با یکدیگر حذف شود. به عنوان مثال، فلزات می توانند واکنش های الکتروشیمیایی را تحریک کنند و منجر به تجزیه تدریجی آنها و ایجاد طعم بد دائمی در دهان شوند. مواد مدرن عملاً چنین چیزهایی را حذف می کنند.

مزایای اباتمنت های زاویه دار

مزایای اباتمنت های زاویه دار

زیبایی شناسی

گرچه اباتمنت زاویه دار در داخل روکش قرار دارد و پس از تمام مراحل نامرئی باقی می ماند، اما زیبایی شناسی مهم است. واقعیت این است که از داخل برخی از انواع روکش ها، اباتمنت می تواند نیمه شفاف مشخص باشد، بخصوص اگر آداپتور از تیتانیوم یا مواد مشابه دارای سایه تیره ساخته شده باشد.

ایمنی

در حین کار، اباتمنت های مورد استفاده در دندانپزشکی بی اثر می مانند، یعنی به دلیل آنزیم های دهان، تغییرات دما و قرار گرفتن در معرض مواد غذایی، ترکیبات مضری را منتشر نمی کنند. با گذشت زمان، آنها خواص خود را تغییر نمی دهند و تا زمان شکست کامل، زمانی که به جایگزینی نیاز است، استحکام و ایمنی را حفظ می کنند.

نتایج تحقیقات درباره کارایی اباتمنت های زاویه دار

هنگامی که ایمپلنت های دندانی به موازات دندان های مجاور یا ایمپلنت های مجاور قرار نمی گیرند، پزشک می تواند از اباتمنت های زاویه دار برای دستیابی به کانتور ترمیمی مناسب استفاده کند. با این حال، افزایش فشار روی ایمپلنت ها و استخوان با استفاده از اباتمنت های زاویه دار مرتبط است.

در این رابطه، مسائل حل نشده ای در مورد بقای ایمپلنت و عوارض احتمالی پروتز وجود دارند که می توانند هنگام استفاده از اباتمنت های زاویه دار برای تراز کردن موقعیت های پروتز ایجاد شوند. در تحقیقاتی که روی میزان بقا و عوارض (بیولوژیکی و فنی) اباتمنت های زاویه دار انجام شده اند، نتایج ارزیابی استرس فوتوالاستیک، آنالیز اجزاء محدود و مطالعات کرنش سنج نشان دادند که افزایش زاویه بندی اباتمنت منجر به قرار دادن مقدار بیشتری تنش بر روی پروتزها و استخوان اطراف آن نسبت به اباتمنت های مستقیم می شود. با این حال، مطالعات بقا، کاهش قابل توجهی در طول عمر پروتزها در ارتباط با اباتمنت های زاویه دار نشان ندادند. علاوه بر این، هیچ تحلیل استخوان اضافی در مجاورت ایمپلنت هایی که از اباتمنت های زاویه دار پشتیبانی می کردند، در مقایسه با اباتمنت های مستقیم وجود نداشت و اباتمنت های زاویه دار باعث افزایش بروز شل شدن پیچ نشدند. استفاده از اباتمنت های زاویه دار، موازی شدن ایمپلنت های غیر تراز را تسهیل می کند و در نتیجه ساخت پروتز را آسان تر می کند. این اباتمنت ها همچنین می توانند به پزشک کمک کنند از ساختارهای آناتومیکی در هنگام قرار دادن ایمپلنت اجتناب کند. علاوه بر این، استفاده از اباتمنت های زاویه دار می تواند زمان درمان، هزینه ها و نیاز به انجام روش های بازسازی هدایت شده استخوان را کاهش دهد.

مواد اباتمنت زاویه دار

تولید اباتمنت های زاویه دار بر اساس بسیاری از انواع مواد خام انجام می شود، اما همه گزینه ها با وجود شاخص های شرح داده شده در بالا متمایز می شوند:

اباتمنت های تیتانیومی

تیتانیوم به دلیل استحکام بی نظیر خود در میان همه جایگزین ها متمایز است که خود را به عنوان بهترین انتخاب مناسب برای منطقه جویدن معرفی کرده است. اباتمنت تیتانیومی کاملاً ریشه می گیرد و در هیچ محیطی ترکیبات مضری از خود ساطع نمی کند. با توجه به پارامترهایی که دارد، در حین حرکات میکرو، رفتاری ایده آل دارد که در مورد استرس ناشی از خوردن، اجتناب ناپذیر است.

مواد اباتمنت زاویه دار

مواد اباتمنت زاویه دار

اباتمنت های زیرکونیوم

در این مورد، ما در مورد ماده ای صحبت می کنیم که کاملاً ریشه می گیرد. زیرکونیوم با بیش از دو دهه سابقه به عنوان یک ماده دندانپزشکی، خود را، بویژه در کاربردهای زیبایی، به عنوان بهترین ثابت کرده است.

اباتمنت های پلاستیکی

این یک گزینه بودجه است که یا به دریافت اباتمنت با بودجه محدود، زمانی که بدن همه مواد دیگر را رد می کند، یا به صورت واحدهای ساختاری موقت کمک می کند. اباتمنت های پلاستیکی باعث تحریک غشاء مخاطی نمی شوند، در مقابل تنش های قابل توجه در خم شدن مقاومت می کنند، و در طول زمان در برابر خستگی سازه تسلیم نمی شوند. مواد مورد استفاده در دندانپزشکی به طور کامل با قطعات فلزی سیستم ها پیوند می خورند و تعامل کنش دارند.

/0 دیدگاه /توسط