روکش سنتی دندان و روکش ایمپلنت چه تفاوتی دارند؟

دندانپزشک می تواند به بیماران کمک کند تا دندان های از دست رفته را با روکش های سنتی دندان یا روکش های ایمپلنت ترمیم کنند. از دست دادن دندان، صرف نظر از علت – تصادف یا ضربه، پوسیدگی دندان، یا بیماری لثه – نه تنها بر عزت نفس شما تأثیر می گذارد، بلکه ممکن است در آینده با مشکلات عمده دندانی نیز ارتباط داشته باشد.

به طور سنتی، روکش ها مستقیماً از طریق سمان مخصوص به دندان طبیعی متصل می شوند. آنها معمولاً برای تقویت و محافظت از دندان های آسیب دیده استفاده می شوند، اما ممکن است به دلایل زیبایی نیز قرار داده شوند. از سوی دیگر، روکش های بر پایه ایمپلنت روی پست های تیتانیومی ایمپلنت دندانی قرار می گیرند که درون فک قرار داده شده اند. آنها برای جایگزینی دندان هایی که از بین رفته یا کشیده شده اند استفاده می شوند.

اگرچه هر دو برای ترمیم دندان مؤثر هستند، اما چند تمایز کلیدی بین روکش های ایمپلنت و روکش های سنتی وجود دارند. بسته به سلامت عمومی دهان بیمار، از جمله دندان ها و لثه ها، یک گزینه ممکن است مناسب تر از دیگری باشد. اگر بیمار واجد شرایط هر دو روش باشد، انتخاب ممکن است به سلیقه شخصی یا محدودیت های مالی برگردد.

علائم نیاز به روکش دندان چیست؟

این به دندانپزشک شما بستگی دارد که تصمیم بگیرد آیا به روکش نیاز دارید یا خیر، اما برخی علائم هشدار دهنده وجود دارند که می توانند به شما بگویند که باید در آینده نزدیک کارهای دندانپزشکی را انجام دهید. به عنوان مثال:

• ممکن است از دندان درد رنج ببرید که می تواند نشان دهنده پوسیدگی پیشرفته باشد.
• ممکن است متوجه شوید که دندان شما به شدت شکسته یا لب پر شده است.
• شما یک دندان بد شکل یا لکه دار دارید که می خواهید ظاهر آن را بهبود ببخشید.

مهم نیست که روکش شما به ایمپلنت دندانی یا دندان واقعی چسبانده شده باشد، می توانید مطمئن باشید که به شما کمک می کند تا کیفیت زندگی خود را حفظ کنید و به شما اجازه می دهد بدون ترس از خجالت یا خطر آسیب بیشتر به سلامت دهان خود، لبخند بزنید و بجوید.

علائم نیاز به روکش دندان چیست؟

تفاوت بین روکش های سنتی و روکش های ایمپلنت

موارد زیر جزئیاتی هستند که بیماران باید در مورد روکش های دندان سنتی و روکش های ایمپلنت بدانند تا بتوانند انتخاب دقیقی داشته باشند.

روکش های سنتی دندان

روکش در اصل یک کلاه مصنوعی است که دندان طبیعی را می پوشاند. اگر هدف بازگرداندن دندان آسیب دیده به حالت طبیعی است، روکش یکی از سازگارترین راه حل های دندانی است. همچنین از یک دندان شکسته، آسیب دیده یا پوسیده در برابر آسیب های اضافی محافظت می کند و یک روش زیبایی محبوب برای “سفید کردن” دندان های لکه دار است که دچار تغییر رنگ شده اند.

روکش های سنتی اغلب برای موارد زیر توصیه می شوند: برای ترمیم دندان به شدت پوسیده، محافظت از دندان بعد از فرایند درمان ریشه، محافظت از دندان فرسوده یا شکسته در برابر آسیب های اضافی، و تغییر شکل، رنگ یا اندازه یک دندان طبیعی.

روکش های ایمپلنت

بر خلاف روکش دندان سنتی که دندان دارای ساختار ریشه را می پوشاند، روکش ایمپلنت دندانی، جایگزین دندان از دست رفته و ریشه های آن می شود. یک اباتمنت روی ایمپلنت دندانی تعبیه شده در داخل استخوان فک، زیر خط لثه چسبانده می شود.

روکش های ایمپلنت دندان کاملاً محکم هستند و ممکن است برای مدت طولانی دوام بیاورند، اما همچنان به نگهداری نیاز دارند، مثلاً لثه های اطراف ایمپلنت همیشه تمیز باشند. اگرچه ایمپلنت حاوی یک سیستم ریشه مصنوعی و دندان است، اما هنوز هم ممکن است عفونت ایجاد شود که ممکن است به برداشتن ایمپلنت نیاز داشته باشد.

یک تمایز اساسی بین روکش سنتی و روکش ایمپلنت این است که ایمپلنت ها به ساختار دندان های سالم آسیب نمی رسانند یا آنها را به خطر نمی اندازند. با این حال، همه افراد گزینه های مناسبی برای ایمپلنت های دندانی نیستند. برخی از بیماری های مزمن مانند دیابت و عاداتی مانند سیگار کشیدن می توانند بر بهبودی پس از عمل کاشت ایمپلنت تأثیر منفی بگذارند.

تفاوت بین روکش های سنتی و روکش های ایمپلنت

فرآیند دریافت روکش های دندانی

قرار دادن روکش دندان اغلب به دو نوبت مراجعه نیاز دارد، اگرچه برخی مطب های دندانپزشکی امکاناتی برای تولید روکش دندان در همان روز دارند. در اولین ملاقات، دندانپزشک دندانی که به روکش دندانی نیاز دارد را بررسی و آماده می کند. دندانپزشک همچنین ممکن است عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس از دندان و استخوان اطراف را توصیه کند. اگر پوسیدگی وسیع دندان، خطر عفونت یا آسیب به پالپ دندان وجود داشته باشد، ممکن است قبل از فرایند روکش دندان، فرایند درمان ریشه لازم باشد.

برای ایجاد فضایی برای روکش دندان، دندانپزشک دندان را از دو طرف و بالای آن سوهان کشی می کند. روکش دندان تمام فلزی نازک تر از پرسلن یا پرسلن ذوب شده به روکش فلزی است و نیاز کمتری به برداشتن دندان دارد. اگر بخشی از دندان در اثر پوسیدگی یا آسیب از بین رفته باشد، ممکن است از یک ماده پر کننده برای “ساخت” ساختار دندان کافی برای روکش استفاده شود.

دندانپزشک پس از تغییر شکل دندان، از آن قالب می گیرد. آنها همچنین از دندان های دو طرف دندانی که روکش را دریافت می کنند، قالب می گیرند. این فرآیند همچنین در طول فرایند تهیه روکش ایمپلنت انجام می شود و کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که روکش جدید در محل بایت قرار می گیرد.

سپس یک لابراتوار دندانپزشکی قالب ها را پردازش می کند. ممکن است دو تا سه هفته طول بکشد تا لابراتوار روکش را تولید کند و آن را به دندانپزشک بازگرداند. دندانپزشک در طول ملاقات اولیه یک روکش موقت برای محافظت از دندان آماده شده، یا در زمانی که روکش دائمی در حال تولید است یک اباتمنت نصب می کند.

روکش نهایی در جلسه دوم به دندان متصل می شود. دندانپزشک روکش موقت را برمی دارد و تناسب و رنگ روکش دندانی جدید را بررسی می کند. اگر همه چیز خوب به نظر برسد، روکش را برای همیشه وصل می کند.

انتخاب بین روکش های سنتی و روکش های ایمپلنت های دندانی

دندانپزشک در طول مشاوره اولیه بیمار را به طور کامل معاینه می کند و تشخیص می دهد که کدام یک از این دو روش درمانی برای او بهترین است. ارزش بررسی مزایا و معایب هر دو را دارد. به طور کلی، روکش های سنتی دندان زمانی ایده آل هستند که دندان طبیعی از نظر ساختاری آسیب دیده باشد اما هنوز درون فک باقی مانده باشد. روکش ایمپلنت زمانی بهترین است که نجات دندان آسیب دیده با روکش سنتی غیر ممکن باشد.