مراحل گام به گام کاشت ایمپلنت های دندانی

اگر دندان خود را به دلیل تصادف، ضربه شدید یا کشیدن دندان از دست داده اید (چون دیگر نمی توان آن را از طریق درمان ریشه نجات داد یا ترک خورده است)، همچنان با جراحی ایمپلنت دندانی (که به عنوان یک روش کاشت دندان شناخته می شود) می توانید لبخند از دست رفته (و دندان) خود را تکمیل کنید.

کاشت ایمپلنت چیست؟

ایمپلنت دندانی شامل جایگزینی دندان کشیده شده با یک پست یا پایه فلزی است که دقیقاً به استخوان پیچ می شود تا به عنوان تکیه گاه روکش یا پروتز دندان مصنوعی عمل کند که در غیر این صورت چیزی برای نگه داشتن آن درست درون حفره دندان از دست رفته شما وجود نخواهد داشت. این جذابیت اصلی فرایند کاشت ایمپلنت دندانی است.

دندان مصنوعی، پروتز، یا روکش دندان، درست در بالای پست وصل می شوند. در عین حال، خود پست چیزی است که باعث می شود دندان های جدید شما ظاهر و احساسی درست مانند دندان های واقعی ایجاد کنند. این بهترین جایگزین برای بریج هایی است که خیلی خوب جای نمی گیرند یا پروتزهایی که تمایل به لغزیدن یا خارج شدن دارند (زیرا به هر حال به طور دائم به لثه ها و دهان شما چسبانده نمی شوند).

ایمپلنت ها به عنوان دندان های واقعی بسیار متقاعدکننده تر از پروتزهای جدا شدنی یا حتی روکش هایی هستند که روی بریج های دندانی قرار می گیرند که دندانپزشک را ملزم می کنند تا دو دندان سالم مجاور را از بین ببرد تا دندان یا دندان های مصنوعی مصنوعی را بین آنها قرار دهد و فاصله ایجاد شده در نتیجه دندان های از دست رفته را با نوعی بریج روی آنها آویزان کند.

کاشت ایمپلنت

چه زمانی از ایمپلنت دندانی استفاده می شود؟

ایمپلنت ها، بویژه انواع تک دندانی، برای افرادی می توانند استفاده شوند که یک یا چند دندان از دست داده اند. معمولاً افرادی که دندان های خود را از دست داده اند و مایل هستند راه حلی دائمی برای ترمیم دندان از دست رفته خود داشته باشند که از پروتز یا بریج دندان قابل اعتمادتر باشد، از ایمپلنت های دندانی استفاده می کنند. همچنین برای جایگزینی دندان های از دست رفته با حمایت استخوانی استفاده می شود که به دلیل بیماری پریودنتال تحلیل رفته است.

• کشیدن: اگر دندان خراب یا از دست رفته شما هنوز کشیده نشده است، باید آن را کشید تا امکان قرار دادن پست ایمپلنت دندانی شما فراهم شود. به طور طبیعی، شما می توانید ایمپلنت را در جایی قرار دهید که هنوز یک دندان موجود است. سپس، شما همچنین می توانید دندان را با درمان اندودانتیک یا درمان ریشه نجات دهید.
• آماده سازی: از آنجا، فک شما برای جراحی آماده خواهد بود. ممکن است لازم باشد از طریق پیوندهای استخوانی تقویت استخوان را انجام دهید تا همچنین استخوان و فضای کافی برای چسبیدن پست به فک ایجاد شود. بدون استخوان کافی برای جایگذاری ایمپلنت دندانی، ایمپلنت نخواهد چسبید.
• کاشت یا جراحی: ایمپلنت از طریق یک ورودی درون حفره دندان کشیده شده قرار می گیرد که خود دندانپزشک آن را درون استخوان فک ایجاد کرده است. این شامل بریدن لثه و سپس سوراخ کردن خود استخوان فک به منظور قرار دادن پست یا ستون درون استخوان از طریق پیچ کردن آن در محل است.
• دندان های سالم اطراف: دندان های طبیعی و بافت های نگهدارنده آنها در نزدیکی حفره دندانی که قرار است ایمپلنت درون آن قرار داده شود، باید در سلامت عالی باشند و دچار التهاب لثه یا پریودنتیت نباشند. در غیر این صورت، فرایند کاشت ایمپلنت دندانی موفقیت آمیز نخواهد بود.
• ریشه دندان جدید: ایمپلنت پس از جوش خوردن، با یکی شدن پست با استخوان فک شما، به عنوان ریشه برای روکش دندان جدید شما قرار می گیرد که در بالای آن قرار می گیرد یا به پست متصل می شود. برای حمایت از اتصال بین روکش و ایمپلنت یک اباتمنت نیاز است.
• روکش ارجح تر: کلاهک یا روکش بیشتر به دندان مصنوعی یا مجموعه ای از دندان های مصنوعی ارجحیت دارد، زیرا ظاهر دندان طبیعی دارد و حتی به دلیل تکیه گاه قرار گرفتن ایمپلنت دندانی، مانند یکی از دندان های شما احساس می شود. اباتمنتی که روکش را به ایمپلنت متصل می کند نیز شبیه دندان است، البته کوچک تر.
• شکاف ها را پر می کند و بایت شما را احیاء می کند: ایمپلنت های دندانی قابل اعتماد هم هستند زیرا شکاف دندان از دست رفته را پر می کنند. اگر شکاف را به حال خود رها کنید و تصمیم بگیرید که از کاشت ایمپلنت دندانی خودداری کنید، دندان های شما به تدریج به سمت شکاف حرکت خواهند کرد تا بایت شما متعادل شود، بنابراین شکل فک و قرارگیری دندان ها تغییر می کند.
• تخریب ساختار صورت را متوقف می کند: کاشت ایمپلنت می تواند از تغییر خطوط صورت، استخوان فک و چانه شما جلوگیری کند زیرا آنها به جبران شکاف دندان از دست رفته تمایل دارند. هرچه تعداد بیشتری دندان از دست رفته باشد و بدون جایگزین باقی بمانند، با افزایش سن، ساختار استخوان، صورت و فک شما بیشتر تغییر می کند.
• بریج ایمپلنت دندانی: حتی اگر فقط یک نوع ایمپلنت دندانی تکی باشد، با قرار دادن دو پست در انتهای مقابل قوس دندانی برای ایجاد یک نوع بریج (برخلاف تخریب دندان های موجود که به عنوان محل قرارگیری بریج دندان عمل کنند) می توانید از آن برای جایگزینی یک قوس دندانی کامل از دندان های از دست رفته استفاده کنید.

زمان کاشت ایمپلنت

قطعات ایمپلنت دندان

دندانی که با ایمپلنت احیاء می شود از قسمت های زیر تشکیل شده است:

• ایمپلنت: میله، پست یا ایمپلنت تیتانیومی داخل استخوان فک پایین یا بالا (درست داخل حفره، در هر جایی که دندان شما از دست رفته است) قرار می گیرد. این یک تکیه گاه فلزی است که مانند ریشه جدید دندان ترمیم شده شما دو برابر می شود.

این ایمپلنت تیتانیومی همان چیزی است که به روکش دندان های مصنوعی یا پروتزهای مصنوعی در هنگام استفاده، احساس طبیعی فوق العاده ای می دهد. این برخلاف بریج هایی است که شما را ملزم می کنندتا دندان های سالم مجاور یا پروتزهای مصنوعی که می توانند به راحتی از جای خود خارج شوند، را از بین ببرید.

• اباتمنت: این می تواند از پرسلن، فولاد ضد زنگ جراحی، زیرکونیا، طلا یا تیتانیوم ساخته شود. ابتمنت به داخل ایمپلنت پیچ می شود و به عنوان پرکننده یا آداپتوری عمل می کند که روکش را به ایمپلنت متصل می کند. زیرساخت یا عنصر اتصال به عنوان یک نقطه تماس حمایت کننده، پشتیبانی اضافی را به روکش می افزاید.

این آداپتور اصلی نصب ایمپلنت شما است که ایمپلنت را بهتر به روکش متصل می کند. اباتمنت ضروری است زیرا در مقایسه با اتصال مستقیم روکش به ایمپلنت، شل شدن یا ترک خوردن روکش تحت فشار گاز گرفتن را سخت تر می کند.

• روکش: روکش بخشی از دندان ترمیم شده است که ظاهر و شکل یک دندان طبیعی را دارد. این قطعه به عنوان درپوشی عمل می کند که روی ایمپلنت خود قرار می دهید تا به عنوان جایگزین دندان شما عمل کند. روکش به گونه ای ساخته شده است که سخت باشد و در واقع در صورت ترک خوردن قابل تعویض است.

روکش معمولاً از PFM ساخته شده است که (یک آلیاژ فلزی) ذوب شده با پرسلن است به گونه ای که در نهایت شما یک دندان مصنوعی سخت تر از دندان معمولی خود خواهید داشت. این روکش سمان (چسبانده) یا روی اباتمنت پیچ می شود. اگر پیچ شود، سوراخ پیچ با مواد ترمیمی (کامپوزیت) پوشانده می شود که درون حفره ها را پر می کنند.

قطعات یک ایمپلنت

فرآیند کاشت ایمپلنت

در رابطه با فرآیند کاشت ایمپلنت های دندانی، در اینجا یک راهنمای گام به گام وجود دارد، که برای انجام صحیح فرایند کاشت ایمپلنت دندانی، می توانید آن را دنبال کنید.

اقدامات احتیاطی مقدماتی

قبل از هر چیز دیگری باید جراحی ایمپلنت خود را تأیید کنید. در اینجا مراحلی وجود دارند که باید انتظار داشته باشید اتفاق بیفتند. آماده شدن برای کاشت ایمپلنت های دندانی از بسیاری جهات، بیشتر از خود عمل کاشت ایمپلنت دندانی طول می کشد.

• مشاوره اولیه: ابتدا قبل از انجام هر کاری باید با متخصص پروتز مشاوره انجام دهید. این متخصص (یا یک دندانپزشک عمومی با آموزش ویژه در کاشت ایمپلنت و ترمیم) تعیین می کند که آیا شما گزینه واجد شرایط برای دریافت ایمپلنت های دندانی هستید یا خیر.
• معاینه جامع: دندانپزشک شما را تحت معاینه قرار خواهد داد تا سابقه دندانی و پزشکی شما را بررسی کند. او همچنین (به منظور ایجاد ماکت های دندانی) از لثه ها و دندان های شما قالب گیری می کند، بعلاوه عکسبرداری با اشعه ایکس از فک شما، بویژه ناحیه ای انجام خواهد داد که در آن دندان یا دندان هایی از دست رفته اند.
• سی تی اسکن دهان: مواردی نیز وجود دارند که در آنها اسکن توموگرافی کامپیوتری (که همچنین تحت عنوان CAT یا سی تی اسکن شناخته می شود) از دهان شما لازم است تا دندانپزشک بداند که باید با چه چیزی کار کند. این اسکن به او کمک می کند تا مشخص نماید برای کاشت ایمپلنت دندانی چه مقدار استخوان فک موجود است یا به پیوند استخوان نیاز دارد (بویژه افرادی که فک یا چانه قوی ندارند به تقویت استخوان نیاز دارند).
• اعصاب و سینوس ها: سی تی اسکن همچنین به مکان یابی ساختارهایی مانند سینوس ها و اعصاب کمک می کند که هنگام انجام جراحی ایمپلنت باید از آنها دوری شود. آخرین چیزی که می خواهید اتفاق بیفتد این است که در حالی که سعی می کنید دندانی که از دست داده اید را دوباره بدست آورید، دچار آسیب عصبی شوید یا سینوس های شما سوراخ شوند.

پیوند استخوان

اگر طبق تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس یا سی تی اسکن درون فک شما استخوان کافی برای نگه داشتن ایمپلنت وجود نداشته باشد، دندانپزشک می تواند گزینه هایی را برای تقویت یا تراکم استخوان به شما پیشنهاد دهد.

همانطور که در بخش های قبلی اشاره شد، برای اطمینان از وجود استخوان کافی برای جاسازی پست، ممکن است پیوند نیاز باشد. در غیر این صورت، ممکن است فرآیند کاشت ایمپلنت دندانی با شکست مواجه شود و زمانی که نیروی گاز گرفتن منظم به فک پایین اعمال شود، ممکن است ایمپلنت شما از جای خود خارج شود.

• از پیوند استخوان چه انتظاری داریم: وقتی صحبت از تقویت فک به میان می آید، معمولاً شامل برداشتن استخوان از سایر قسمت های بدن مانند فک، لگن، یا چانه، از طریق اهدا کننده یا از طریق مواد استخوان مصنوعی (کلسیم فسفات یا هیدروکسی آپاتیت) و افزودن آن به فک شما است، به گونه ای که ایمپلنت بتواند مانند یک ریشه دندان واقعی درون عمق دهان شما لنگر بیاندازد. همچنین می توان از استخوان فرآوری شده خوک، گاو یا جسد انسان استفاده کرد.
• در مورد افزایش عرض استخوان چه انتظاری باید داشت: افزایش عرض یا پهنای تیغه استخوان، با پیوند استخوان متفاوت است، زیرا این یک فرایند جراحی است که بدن را وادار می کند تا استخوان بیشتری را در محلی رشد دهد که بیشترین نیاز را دارد در مقایسه با قرار دادن مواد استخوانی در آنجا و جوش خوردن آن با فک. این شامل استفاده از پین ها و پیچ ها برای جدا کردن استخوان موجود است که باعث می شود بدن شما برای پر کردن شکاف ها استخوان بیشتری رشد دهد.

در صورتی که قبل از انجام فرایند کاشت ایمپلنت دندانی به یکی از این فرایندها نیاز باشد، احتمالاً چهار تا دوازده ماه طول خواهد کشید تا استخوان برای پیوند و کاشت آماده شود.

فرآیند کاشت ایمپلنت

روش سنتی

روش سنتی به دو فرایند نیاز دارد که بین هر کدام سه تا شش ماه فاصله است. ماه های اضافی به این دلیل هستند که بیمار ابتدا کامل بهبود یابد.

• برش اولیه: در فرایند اول، قسمت کوچکی از لثه شما در جایی که ایمپلنت قرار می گیرد (حفره دندانی که لثه پوشانده شده است) برش داده می شود. برش برای ایجاد دسترسی به حفره دندانی که قبلاً دندان از دست رفته شما وجود داشته است، ضروری است.
• برش و ایجاد حفره: بعد از ایجاد یک برش کوچک در لثه، دندانپزشک شما دقیقاً درون استخوان یک حفره ایجاد می کند. این به خاطر قرار دادن ایمپلنت فلزی یا قرار دادن خود پست درون حفره داخل استخوان است. بعد از اتمام کاشت ایمپلنت، برش روی لثه ها بخیه زده می شود و سپس اجازه داده می شود تا بهبود یابد.
• دوره بهبودی و فرایند دوم: پس از گذشت سه تا شش ماه از بهبودی، می توانید وارد بخش دوم روش سنتی کاشت ایمپلنت دندانی شوید. این شامل ایجاد یک برش جدید برای نمایان شدن ایمپلنت دندانی است. از آنجا، یک هیلینگ کپ یا کولار در بالای پست پیچ می شود.
• برداشتن هیلینگ کپ: هیلینگ کپ به این دلیل این نام را گرفته است که برای القاء بهبود بافت لثه اطراف طراحی شده است. پس از گذشت چند هفته، هیلینگ کپ برداشته می شود.
• قرار دادن اباتمنت و روکش: اباتمنتی که در بالا به آن اشاره شد اکنون در جای خود قرار می گیرد تا عنصر حمایت کننده روکش نهایی باشد. اباتمنت برای اطمینان از تناسب محکم برای روکش ضروری است تا در اثر نیروهای گاز گرفتن انسان به راحتی از جای خود جدا نشود.

روش سنتی ایمپلنت

فرآیند یک مرحله ای کاشت ایمپلنت

بیمارانی که نسبت به زمان انتظار طولانی مدت روش سنتی کاشت ایمپلنت دندانی بی تاب هستند به جای آن می توانند از کاشت یک مرحله ای ایمپلنت های دندانی استفاده کنند. این روش گاهی اوقات برای ایمپلنت ها استفاده می شود، اما در دسترس بودن آن به کلینیک یا دندانپزشکی بستگی دارد که جراحی را انجام می دهد.

در طول این فرایند، دندانپزشک شما ایمپلنت، اباتمنت و روکش یا بریج موقت را در یک ویزیت قرار خواهند داد. بهبود لثه باید از طریق جایگذاری قبلاً تکمیل شده ایمپلنت و بدون هیلینگ کپ انجام شود.

از سوی دیگر، دندانپزشک مجبور نیست در یک دوره سه تا شش ماهه بارها و بارها برش و بخیه زدن را انجام دهد. مجدداً، این خطر عوارض را به همراه دارد زیرا ایمپلنت های سنتی این امکان را برای بدن شما فراهم می کنند تا در مقایسه با روش کاشت دندان یک مرحله ای، خود را با قرار دادن ایمپلنت بهتر سازگار کند.